1- ខ្ញុំមិនឆោតល្ងង់ទេ ក្នុងការប្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំកងទ័ព មុនពេលខ្ញុំចូលបម្រើយោធា ឬបន្ទាប់ពីខ្ញុំក្លាយជាមន្ត្រីថា ខ្ញុំកំពុងព្យាយាមធ្វើជីហាតនៅឆេចយ៉ា បូស្នៀ ឬប្រទេសឥស្លាមផ្សេងទៀត ប៉ុន្តែជំនឿនេះនៅតែដក់ជាប់ក្នុងខ្លួនខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមិនបានបង្ហាញវាដល់នរណាម្នាក់ ដើម្បីកុំឱ្យខ្ញុំរងការចោទប្រកាន់ពីភាពជ្រុលនិយម។
២- សៀវភៅស្តីពីសញ្ជ័យឥស្លាមដែលខ្ញុំសរសេរមុនបដិវត្តន៍មិនត្រូវបានគេដឹងដល់កងទ័ពទេ ហើយការសរសេរ និងការបោះពុម្ពរបស់ពួកគេគឺសម្ងាត់ដោយខ្ញុំមិនបាននិយាយនៅក្នុងសៀវភៅរបស់ខ្ញុំថាខ្ញុំជាមន្ត្រីនោះទេ។ ខ្ញុំក៏បានកាត់ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំពី Tamer Mohamed Samir Mohamed Badr ទៅជា Tamer Badr តែប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីកុំឱ្យពួកគេទាក់ទងខ្ញុំ។
៣- អាចថាខ្ញុំជាប់ក្នុងបញ្ជីខ្មៅ ដោយសារខ្ញុំធ្លាប់បន់ស្រន់ជាកាតព្វកិច្ចក្នុងវិហារឥស្លាម ឬដោយសារខ្ញុំ និងប្រពន្ធមិនព្រមឱ្យគាត់ដោះហ៊ីចាប ដើម្បីអោយគាត់ និងខ្ញុំធ្វើដំណើរជាអនុព័ន្ធយោធា។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​រំពឹង​ថា កងទ័ព​នឹង​មិន​ទុក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នៅ​ម្នាក់​ឯង​ឡើយ រហូត​ដល់​ខ្ញុំ​ឡើង​ដល់​ឋានន្តរស័ក្តិ​ជា​ឧត្តម​សេនីយ៍​ត្រី។ ការចាកចេញពីកងទ័ពដំបូងរបស់ខ្ញុំត្រូវបានរំពឹងទុកសម្រាប់ខ្ញុំនៅពេលខ្ញុំឡើងដល់ឋានន្តរស័ក្តិ ទោះជាខ្ញុំសុំឬអត់ក៏ដោយ។
4- នៅពេលខ្ញុំចូលបម្រើយោធា ខ្ញុំបានចូលរួមនៅពេលខ្ញុំនៅក្មេង ហើយខ្ញុំមានគោលដៅមួយ គឺការធ្វើទុក្ករកម្មនៅក្នុងសង្រ្គាមដែលខ្ញុំគិតថាជិតស្និទ្ធរវាងពួកយើង និងអង្គភាព Zionist ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសនៅក្នុងទ័ពថ្មើរជើង ដើម្បីឲ្យខ្ញុំនៅជួរមុខនៃសង្រ្គាមនេះ។ នៅពេលដែលខ្ញុំនៅតែស្ថិតក្នុងជួរកងទ័ព ហើយបានឃើញស្ថានភាពដែលយើងបានទៅដល់នោះ ខ្ញុំបានបន្ថែមទៅលើគោលដៅនេះ គឺដើម្បីឈានទៅដល់ឋានៈមួយ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំផ្លាស់ប្តូរស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ន ប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានសម្រេចការធ្វើទុក្ករកម្មក្នុងសង្គ្រាម។
៥- ក្នុង​អំឡុង​បដិវត្តន៍​ថ្ងៃ​ទី ២៥ មករា ខ្ញុំ​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម​ចំពោះ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ប៉ុន្តែ​វា​រសាត់​បាត់​ទៅ​វិញ​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំតែងតែចូលរួមក្នុងការហែក្បួនមនុស្សរាប់លាននាក់ដោយសម្ងាត់។ ព្រះដឹងថាតើខ្ញុំត្រូវបានគេមើលឬអត់រហូតដល់ខ្ញុំបានប្រកាសថាខ្ញុំចូលរួមក្នុងបដិវត្តក្នុងអំឡុងពេលព្រឹត្តិការណ៍ Mohamed Mahmoud ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានក្លាយជាសៀវភៅបើកចំហសម្រាប់សេវាស៊ើបការណ៍សម្ងាត់ ហើយពួកគេបានដឹងអ្វីៗទាំងអស់អំពីខ្ញុំតាំងពីកុមារភាពរហូតដល់ពេលបច្ចុប្បន្ន។
6- បន្ទាប់ពីថ្ងៃទី 30 ខែមិថុនា ខ្ញុំមិនមានការងឿងឆ្ងល់ថាខ្ញុំមិនអាចបន្តនៅក្នុងជួរកងទ័ពបានទេ ដូច្នេះខ្ញុំបានស្នើសុំចូលនិវត្តន៍មុនកាលកំណត់។ ទោះបីជាខ្ញុំស្រលាញ់កងទ័ពក៏ដោយ ខ្ញុំមិនអាចបន្តនៅក្រោមកាលៈទេសៈទាំងនេះបានទេ។
៧- មាន​អ្នក​ខ្លះ​សួរ​ជា​ញឹក​ញាប់​ថា តើ​មាន​នាយ​ទាហាន​ដូច​ខ្ញុំ​ដែរ​ឬ​ទេ? ខ្ញុំប្រាប់ពួកគេថា "ខ្ញុំស្គាល់មន្ត្រីជាច្រើនដែលល្អជាងខ្ញុំឆ្ងាយណាស់ ដែលមានសុជីវធម៌ និងគោរពសាសនា។ ពួកគេខ្លះត្រូវបានល្បួង និងផ្លាស់ប្តូរ រីឯអ្នកផ្សេងទៀតនៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវគោលការណ៍របស់ពួកគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ អ្នកដែលប្រកាន់ខ្ជាប់នូវគោលការណ៍របស់ពួកគេ មិនអាចបង្ហាញពីហេតុផលដែលខ្ញុំបានលើកឡើងពីមុននោះទេ"។
៨- ពេល​មាន​គេ​សួរ​ថា​ខ្ញុំ​ស្ដាយ​ពេល​ចូល​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ​យោធា​តាំង​ពី​ដើម​មក​ឬ​អត់ ខ្ញុំ​ប្រាប់​គេ​ថា​ខ្ញុំ​មិន​ស្តាយ​ក្រោយ​ទេ។ ខ្ញុំ​បាន​រៀន​នៅ​ក្នុង​ជួរ​កងទ័ព អ្វីៗ​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​បាន​រៀន​ពី​កន្លែង​ណា​ផ្សេង​ទៀត។
៩-​ពេល​មាន​គេ​សួរ​ថា​ខ្ញុំ​ស្តាយ​ក្រោយ​ដែល​សុំ​លា​លែង​ពី​ទ័ព ខ្ញុំ​ប្រាប់​គាត់​ថា​ខ្ញុំ​មិន​ស្តាយ​ក្រោយ​ទេ។ ខ្ញុំបានចូលបម្រើកងទ័ពក្នុងគោលបំណងជាក់លាក់មួយ។ ប្រសិន​បើ​គោល​បំណង​នេះ​ត្រូវ​បាន​កេង​ប្រវ័ញ្ច​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ឬ​គោល​បំណង​នោះ​ខ្ញុំ​មិន​ចាំបាច់​បន្ត​ក្នុង​ជួរ​កងទ័ព​ទេ។
១០- នៅទីបញ្ចប់ ខ្ញុំមិនស្អប់កងទ័ពទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំស្អប់ការប្រើប្រាស់វា ហើយកេងចំណេញ ដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងគោលដៅ។