1- მე არ ვიყავი იმდენად სულელი, რომ არმიის ხელმძღვანელობისთვის მეთქვა, სანამ ჯარში შევიდოდი ან ოფიცრად ავიყვანდი, რომ ჩეჩნეთში, ბოსნიაში ან სხვა ისლამურ ქვეყნებში ჯიჰადის წარმოებას ვცდილობდი, მაგრამ ეს რწმენა ჩემში დარჩა და არავისთვის გამიმხილა, რათა ექსტრემიზმში არ დამედანაშაულებინათ.
2- რევოლუციამდე ჩემს მიერ დაწერილი ისლამური დაპყრობების შესახებ წიგნები არმიისთვის ცნობილი არ იყო და მათი დაწერა და გამოცემა საიდუმლოდ ხდებოდა ჩემს წიგნებში ოფიცრის წოდების მოხსენიების გარეშე. ასევე, ჩემი სახელი ტამერ მოჰამედ სამირ მოჰამედ ბადრიდან ტამერ ბადრად შევამოკლე, რათა მათ ჩემამდე ვერ მოეღწიათ.
3- შესაძლებელია, რომ დაზვერვამ შავ სიაში შემიყვანა იმიტომ, რომ სავალდებულო ლოცვებს მეჩეთში ვლოცულობდი, ან იმიტომ, რომ მე და ჩემმა მეუღლემ უარი ვთქვით ჰიჯაბის მოხსნაზე, რათა სამხედრო ატაშედ გვემგზავრა. ამიტომ, ველოდი, რომ არმია ბრიგადის გენერლის წოდებამდე არ დამტოვებდა. არმიიდან ნაადრევად გათავისუფლებას კაპიტნის წოდების მიღწევისთანავე ველოდი, მიუხედავად იმისა, მოვითხოვდი ამას თუ არა.
4- როდესაც ჯარში შევედი, ახალგაზრდა ვიყავი და მქონდა მიზანი, მოწამეობრივად მოვმკვდარიყავი ომში, რომელიც, ჩემი აზრით, ჩვენსა და სიონისტურ ერთეულს შორის მჭიდრო იყო. ამიტომ, ქვეით ჯარში ყოფნა ავირჩიე, რათა ამ ომის წინა ხაზზე ვყოფილიყავი. როდესაც ჯარში დავრჩი და დავინახე, რა მდგომარეობაში ვიყავით, ამ მიზანს დავამატე, რომ მიმეღწია ისეთი წოდებისთვის, რომელიც საშუალებას მომცემდა შემეცვალა არსებული სიტუაცია, თუ ომში მოწამეობრივ სიკვდილს არ მივაღწევდი.
5- 25 იანვრის რევოლუციის დროს ცვლილებების იმედი მქონდა, მაგრამ ის სწრაფად გაქრა. სწორედ ამიტომ, ყოველთვის ფარულად ვმონაწილეობდი მილიონიანი მსვლელობების მსვლელობაში. ღმერთმა იცის, მითვალთვალებდნენ თუ არა, სანამ მოჰამედ მაჰმუდის მოვლენების დროს რევოლუციაში გაწევრიანების შესახებ არ გამოვაცხადე. შემდეგ დაზვერვისთვის ღია წიგნივით გავხდი და მათ ბავშვობიდან დღემდე ყველაფერი იცოდნენ ჩემ შესახებ.
6- 30 ივნისის შემდეგ ეჭვი არ მეპარებოდა, რომ ჯარში სამსახურის გაგრძელებას ვეღარ შევძლებდი, ამიტომ ვადაზე ადრე პენსიაზე გასვლა მოვითხოვე. ჯარისადმი ჩემი სიყვარულის მიუხედავად, ამ ვითარებაში სამსახურის გაგრძელება არ შემეძლო.
7- ზოგიერთი ადამიანი ხშირად მეკითხება: „არიან ჯარში ჩემნაირი ოფიცრები?“ მე მათ ვეუბნები: „ვიცნობ ბევრ ოფიცერს, რომლებიც ჩემზე ბევრად უკეთესები არიან, კარგად აღზრდილები და რელიგიურად ერთგულები. ზოგიერთ მათგანს ცდუნება და ცვლილება განიცადა, ზოგი კი ურყევი რჩება თავის პრინციპებში. რა თქმა უნდა, ისინი, ვინც ურყევი რჩება თავის პრინციპებში, ვერ გამოხატავენ ამას ზემოთ ნახსენები მიზეზების გამო.“
8- როდესაც ვინმე მეკითხება, ვნანობ თუ არა სამხედრო კოლეჯში თავიდანვე ჩაბარებას, ვეუბნები, რომ არ ვნანობ. ჯარში ისეთი რამ ვისწავლე, რასაც სხვაგან ვერსად ვისწავლიდი.
9- როდესაც ვინმე მეკითხება, ვნანობ თუ არა ჯარიდან წასვლის თხოვნას, მე ვპასუხობ, რომ არ ვნანობ. ჯარში კონკრეტული მიზნით შევუერთდი. თუ ამ მიზანს პირადი სარგებლისთვის ან მიზნებისთვის იყენებენ, მაშინ ჯარში სამსახურის გაგრძელება არ მჭირდება.
10- საბოლოო ჯამში, არმია არ მძულს, მაგრამ მისი გამოყენება და პირადი ინტერესებისა და მიზნებისთვის ექსპლუატაცია მძულს.