ការពិពណ៌នា

សេចក្តីណែនាំអំពីសៀវភៅ ឥស្លាម និងសង្គ្រាម

សង្គ្រាមគឺជាច្បាប់សកល និងជាក្រឹត្យដ៏ទេវភាព ដែលគ្មានពេលវេលា ឬទីកន្លែងណាមួយត្រូវបានបាត់បង់ឡើយ។ ការពិត និងភាពមិនពិត គឺស្ថិតនៅក្នុងការតស៊ូឥតឈប់ឈរ បុរាណ និងបន្ត។ នៅមុនថ្ងៃរះនៃសាសនាឥស្លាម សង្គ្រាមនៅក្នុងសង្គមមុនអ៊ិស្លាមបានកើតឡើងយ៉ាងពេញទំហឹង។ ជាការពិត សង្គ្រាមគឺជាប្រភពចំណូលឥតឈប់ឈរសម្រាប់ជនជាតិអារ៉ាប់។

សង្គ្រាម​មុន​សាសនា​អ៊ីស្លាម​បាន​ផ្ទុះ​ឡើង​ដោយ​គ្រាន់តែ​ចេញ​មក​ពី​បំណង​ចង់​លួច​ប្លន់ ឬ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​អាម៉ាស់​មុខ ឬ​ដោយ​ហេតុផល​តូចតាច។ សង្គ្រាម Basus ដែលអូសបន្លាយរាប់ទសវត្សរ៍បានផ្ទុះឡើងដោយសារតែសត្វអូដ្ឋដែលបំបែកពងមាន់ ហើយសង្រ្គាម Dahis និង Ghabra ដែលបំផ្លាញអ្វីៗទាំងអស់គឺបណ្តាលមកពីការប្រណាំងរវាងសេះពីរ។

សម្រាប់ហេតុផលទាំងនេះ និងមូលហេតុស្រដៀងគ្នានេះ សង្រ្គាមបានផ្ទុះឡើងនៅសម័យមុនអ៊ីស្លាម។ សាសនាឥស្លាមបានផ្លាស់ប្តូរមាគ៌ានៃសង្គមនោះ ពង្រីកបញ្ហានៃការបង្ហូរឈាមនៅក្នុងនោះ និងធ្វើឱ្យសង្រ្គាមស្អប់។ សាសនាឥស្លាមមិនបានមកផ្ទុយនឹងច្បាប់លោហធាតុទេ។ អយុត្តិធម៌មាន យុត្តិធម៌មាន ភាពមិនពិតមាន ហើយការពិតមាន។ អ្នកប្រឆាំងមិនអាចមានបានទេបើគ្មានការប្រយុទ្ធគ្នា។ អល់ឡោះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិមានបន្ទូលថាៈ {ហើយមិនមែនទេដែលអល់ឡោះពិនិត្យមនុស្សខ្លះដោយមធ្យោបាយផ្សេងៗ វត្តអារាម ព្រះវិហារ សាលាប្រជុំ និងវិហារអ៊ីស្លាម ដែលព្រះនាមរបស់អល់ឡោះត្រូវបានលើកឡើងច្រើននឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។} [Al-Hajj: 40]

សង្គ្រាម ជាភាសា និងវាក្យស័ព្ទ មានន័យថា ងាកចេញពីគោលការណ៍ដើម ដែលជាសន្តិភាព ភាពស្ងប់ស្ងាត់ ស្ថិរភាព សន្តិសុខ និងសុវត្ថិភាពសម្រាប់ព្រលឹង ខ្លួនឯង វិញ្ញាណ រូបកាយ ទ្រព្យសម្បត្តិ កុមារ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលមានក្នុងជីវិត ដើម្បីបំពេញមុខងារដែលវាត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់ខ្លួនវា ឬសម្រាប់ផលប្រយោជន៍អ្នកដទៃក្នុងចំណោមការបង្កើតរបស់ព្រះ។ ដូច្នេះ សង្គ្រាមរួមបញ្ចូលការវាយដំលើខ្លួនឯងដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានដោយគ្មានសិទ្ធិ មិនថាដោយការសម្លាប់ ឬដោយវិធីផ្សេងឡើយ ក្នុងវិធីដែលជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានដល់ភាពអសកម្មរបស់អ្នកដែលបានវាយប្រហារ និងបំភ័យសន្តិសុខសម្ភារៈ និងសន្តិភាពផ្លូវចិត្តរបស់គាត់ ដោយមិនគិតពីកម្រិតនៃការវាយលុកនេះ ប្រសិនបើវាជាការឈ្លានពាន និងភាពអយុត្តិធម៌។ បើមានដើមកំណើតពីអ្នកដ៏ទៃ នោះគេអាចស្រមើស្រមៃជាមួយនឹងខ្លួនឯង និងខ្លួនឯងប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯង ដោយបុគ្គលប្រព្រឹត្តអំពើ និងអំពើបាបដែលនាំឱ្យធ្លាក់ចូលទៅក្នុងរង្វង់នៃអំពើពុករលួយ និងសេចក្តីវិនាស មិនថាទាំងស្រុង ឬដោយផ្នែក ហើយថាតើនោះជាផ្លូវវិជ្ជមាន ឬអវិជ្ជមាន។

វាមានសារៈសំខាន់នៅទីនេះដើម្បីពន្យល់ពីទស្សនៈរបស់សាសនាឥស្លាមចំពោះសង្គ្រាម ហើយដើម្បីសង្ខេបគំនិតនេះនៅក្នុងចំណុចសំខាន់ៗមួយចំនួន៖

ទី១៖ សន្តិភាពគឺជាគោលដៅ និងគោលបំណង។ សង្គ្រាមគឺជាមធ្យោបាយមួយក្នុងការទទួលបានសន្តិភាព។ ព្រះគម្ពីគូរ៉ានិយាយអំពីរឿងនេះ៖

- "ឱ​អ្នក​ដែល​មាន​ជំនឿ ចូរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សាសនា​ឥស្លាម​ទាំង​ស្រុង"។ [Al-Baqarah: 208]

- "ប៉ុន្តែប្រសិនបើពួកគេទំនោរទៅរកសន្តិភាព ចូរទំនោរទៅរកវា ហើយពឹងផ្អែកលើអល់ឡោះ ពិតប្រាកដណាស់ វាគឺជាទ្រង់ដែលជាអ្នកស្តាប់ ជាអ្នកដឹង។" [Al-Anfal: 61]

- ហើយប្រយុទ្ធតាមមាគ៌ារបស់អល់ឡោះ អស់អ្នកដែលតតាំងនឹងពួកអ្នក តែកុំបំពាន ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមិនចូលចិត្តអ្នកបំពានឡើយ។

[Al-Baqarah: 190] ។

- ﴿តែប្រសិនបើពួកគេដកខ្លួនចេញពីអ្នក ហើយមិនប្រយុទ្ធនឹងអ្នក ហើយផ្តល់សន្តិភាពដល់អ្នកទេ អល់ឡោះមិនបានផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវមធ្យោបាយណាមួយប្រឆាំងនឹងពួកគេឡើយ។﴾

[ស្ត្រី៖ ៩០] ។

ទីពីរ៖ សង្គ្រាម​សាសនា​ឥស្លាម​មាន​ពីរ​ប្រភេទ៖

១- ការការពារ៖ ដើម្បីការពារទឹកដីរបស់មូស្លីម និងជំនឿរបស់ពួកគេ។ គម្ពីគូរ៉ានិយាយអំពីរឿងនេះ៖

“ដូច្នេះ អ្នកណាដែលបំពាននឹងអ្នក ចូរបំពាននឹងអ្នកនោះ សមាមាត្រនឹងការរំលងរបស់គាត់ប្រឆាំងនឹងអ្នក” ។ [Al-Baqarah: 194]

២- ប្រមាថៈ គោលដៅគឺមិនមែនដើម្បីឈ្លានពាន ធ្វើអាណានិគម បង្ក្រាបប្រជាជាតិ ឬបង្ខំប្រជាជាតិនានាឱ្យប្រកាន់យកសាសនានោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ គឺដើម្បីរំដោះឆន្ទៈ និងសេរីភាព ដើម្បីពួកគេអាចជ្រើសរើសសាសនាពិត ... ដោយគ្មានការបង្ខិតបង្ខំពីអ្នកគ្រប់គ្រង ឬឈ្លានពាន។ ក្នុងន័យនេះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់ថា

- "មិនមានការបង្ខិតបង្ខំក្នុងសាសនាទេ។ ផ្លូវត្រូវបានក្លាយទៅជាខុសពីខុស។" [Al-Baqarah: 256]

- "ហើយតើអល់ឡោះពិនិត្យមើលមនុស្សខ្លះដោយមធ្យោបាយអ្នកដទៃទេ ផែនដីនឹងខូច"។ [Al-Baqarah: 251]

ទី​៣៖ ភាព​តានតឹង​ក្នុង​ការ​ប្រយុទ្ធ​មិន​មែន​មាន​ន័យ​ថា​ឃោរឃៅ ឃោរឃៅ ឬ​អយុត្តិធម៌​ទេ។

១- ឥស្លាម​ត្រូវ​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​មាន​ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ខ្លាំង មានន័យ​ថា ត្រូវ​តាំងចិត្ត​រឹងប៉ឹង មិន​ដកថយ។ ព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិបាននិយាយថា:

“ឱ​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ជំនឿ ពេល​អ្នក​ជួប​អ្នក​ដែល​មិន​ជឿ​ជឿន​លឿន [ក្នុង​សមរភូមិ] ចូរ​កុំ​បែរ​ទៅ​រក​ពួក​គេ​ឡើយ”។ [Al-Anfal: 15]

- ដូច្នេះ នៅពេលដែលអ្នកបានជួបពួកអ្នកដែលមិនជឿ [នៅក្នុងសមរភូមិ] ចូរវាយក [របស់ពួកគេ] រហូតដល់ពេលដែលអ្នកបានធ្វើទារុណកម្មលើពួកគេ បន្ទាប់មកធានាចំណង [របស់ពួកគេ] ។

[មូហាំម៉ាត់៖ ៤៧]។

“ឱ​ហោរា​អើយ ចូរ​ប្រយុទ្ធ​នឹង​ពួក​មិន​ជឿ និង​ពួក​ពុតត្បុត ហើយ​ត្រូវ​ឃោរឃៅ​លើ​ពួក​គេ​ចុះ។ [At-Tawbah: 73]

២- ទន្ទឹមនឹងនោះ គេ​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​មេត្តា យុត្តិធម៌ និង​ចិត្តល្អ ក្រោយ​ពី​បាន​ជ័យ​ជំនះ។ ព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិបាននិយាយថា:

- "ហើយ​គេ​ផ្តល់​អាហារ ទោះ​បី​ពួក​គេ​ស្រឡាញ់​វា ដល់​ជន​ក្រីក្រ ក្មេង​កំព្រា និង​ឈ្លើយ"។ [Al-Insan: 8]

- «បន្ទាប់​មក​ទាំង​ការ​អនុគ្រោះ​ឬ​ថ្លៃ​លោះ​រហូត​ដល់​សង្គ្រាម​ដាក់​បន្ទុក​របស់​ខ្លួន​ចុះ»។ [មូហាំម៉ាត់៖ ៤៧]

នេះគឺជាទិដ្ឋភាពមនោគមវិជ្ជា ហើយយើងបាននិយាយអំពីវាយ៉ាងខ្លី។ ទិដ្ឋភាពផ្សេងទៀតនៅតែមាន ដែលជាទិដ្ឋភាពជាក់ស្តែងនៃសកម្មភាពយោធាអ៊ីស្លាម។

នៅពេលដែលការបង្គាប់របស់អល់ឡោះឱ្យធ្វើជីហាតត្រូវបានបង្ហាញដល់ប្រជាជនម៉ូស្លីម ទ្រង់មិនបានទុកពួកគេឱ្យនៅជាមួយជំនឿរបស់ពួកគេតែម្នាក់ឯងនោះទេ ហើយក៏មិនពេញចិត្តនឹងសីលធម៌ខ្ពស់របស់ពួកគេដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថាៈ ហើយចូររៀបចំប្រឆាំងនឹងពួកគេ នូវអ្វីដែលពួកអ្នកមានអំណាច និងអំណាចនៃសង្រ្គាម ដែលអ្នកអាចធ្វើឱ្យខ្មាំងសត្រូវរបស់អល់ឡោះ និងសត្រូវរបស់អ្នកភ័យខ្លាច។ [Al-Anfal: 60] បញ្ជាដើម្បីរៀបចំនៅទីនេះមិនត្រូវបានកំណត់ចំពោះអាវុធតែមួយមុខនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វារួមបញ្ចូលនូវការរៀបចំសង្រ្គាមដ៏ទូលំទូលាយ និងជាបន្ត ទាំងសម្ភារៈ និងសីលធម៌ ដោយចាប់ផ្តើមពីការបង្រៀនវិន័យ ការរៀបចំ និងសណ្តាប់ធ្នាប់ រហូតដល់ការហ្វឹកហ្វឺនជាបន្តបន្ទាប់លើសព្វាវុធទាំងអស់ ការសិក្សាអំពីផែនការសង្រ្គាម ដើម្បីដឹងពីភូមិសាស្ត្រនៃតំបន់ និងទីតាំង។ បន្ទាប់មក ការចង់ទទួលបានអាវុធទំនើប និងទំនើប និងការហ្វឹកហាត់លើពួកគេ។ ចាប់ពីពេលដំបូងដែលបញ្ជាឱ្យធ្វើជីហាតត្រូវបានបង្ហាញ រ៉សូល សន្តិភាព និងពរជ័យកើតមានលើគាត់ បានចាប់ផ្តើមបង្រៀនអ្នកកាន់តាមរបស់គាត់ ហើយរៀបចំពួកគេសម្រាប់ការចាប់ផ្តើមដ៏អស្ចារ្យដើម្បីផ្សព្វផ្សាយសាសនាទៅកាន់ជ្រុងឆ្ងាយបំផុតនៃផែនដី។ ជាការពិតណាស់ ការបង្រៀនរបស់គាត់ សន្តិភាព និងពរជ័យកើតមានលើគាត់ គឺដូចជាសាលាសម្រាប់អ្នកដឹកនាំបញ្ចប់ការសិក្សា។ ឆ្អឹងតាមអាយុនិងជំនាន់។

នៅក្នុងសៀវភៅនេះ យើងនឹងពិនិត្យឡើងវិញនូវទ្រឹស្តីនៃសង្រ្គាមនៅក្នុងសាសនាឥស្លាមនៅក្នុងគ្រប់ទិដ្ឋភាពរបស់វា។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្វីដែលខ្ញុំបានសរសេរនឹងធ្វើជាគំរូសម្រាប់អ្វីដែលខ្ញុំប្រាថ្នា និងអ្វីដែលអ្នកប្រាជ្ញប្រាថ្នានៅពេលសិក្សាព្រឹត្តិការណ៍នៃប្រវត្តិសាស្ត្រយោធារបស់យើង។

ខ្ញុំ​មិន​ត្រូវ​ការ​មតិ​ណា​មួយ​ដែល​នឹង​បំពេញ​ចន្លោះ​ដែល​ជា​ផ្នែក​នៃ​ធម្មជាតិ​របស់​មនុស្ស​នោះ​ទេ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណទុកជាមុនចំពោះអ្នកគ្រប់គ្នាដែលបានចូលរួមជាមតិយោបល់ដ៏មានប្រយោជន៍ ឬអ្នកដែលមិនបានរំលងខ្ញុំដោយការអធិស្ឋានដោយស្មោះដោយកំបាំងមុខ។ សូមព្រះជាម្ចាស់កែលម្អលក្ខខណ្ឌនៃប្រជាជនម៉ូស្លីម និងការពារពួកគេពីអំពើអាក្រក់ និងទុក្ខវេទនា។ សូម​ឲ្យ​ការ​អធិស្ឋាន និង​សេចក្ដី​សុខសាន្ត​របស់​ព្រះ​មាន​លើ​លោក Muhammad ម្ចាស់​របស់​យើង សូម​ព្រះ​ប្រទាន​ពរ​ដល់​គាត់ និង​ប្រទាន​ឲ្យ​គាត់​មាន​សេចក្ដី​សុខសាន្ត។

ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំសុំព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្ញុំដោយស្មោះស្ម័គ្រ ដើម្បីជាប្រយោជន៍របស់ទ្រង់ ហើយប្រទានរង្វាន់ដល់ខ្ញុំសម្រាប់រាល់ពាក្យដែលខ្ញុំបានសរសេរ ហើយដាក់វានៅក្នុងសមតុល្យនៃអំពើល្អរបស់ខ្ញុំ និងផ្តល់រង្វាន់ដល់បងប្អូនរបស់ខ្ញុំ ដែលបានជួយខ្ញុំនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេមាន ដើម្បីបំពេញសៀវភៅនេះ។

“ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ សូមលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ។ ទូលបង្គំសូមថ្លែងជាសាក្សីថា គ្មានព្រះក្រៅពីព្រះអង្គទេ។ ទូលបង្គំសុំការអភ័យទោសពីព្រះអង្គ ហើយប្រែចិត្តចំពោះព្រះអង្គ។ ហើយពាក្យអង្វរចុងក្រោយរបស់យើងគឺ៖ ការសរសើរទាំងអស់គឺដោយសារព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះអម្ចាស់នៃពិភពលោក។

ជនក្រីក្រដែលត្រូវការការអភ័យទោស និងការលើកលែងទោសពីព្រះអម្ចាស់

Tamer Badr

8 រ៉ាម៉ាដាន 1440 AH

ថ្ងៃទី ១៣ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៩