Përshkrim

Hyrje në librin Islami dhe Lufta

Lufta është një ligj universal dhe një dekret hyjnor që nuk i mungon asnjë kohë apo vend. E vërteta dhe gënjeshtra janë në një luftë të vazhdueshme, të lashtë dhe të vazhdueshme. Në prag të agimit të Islamit, luftërat në shoqërinë para-islamike ishin në kulmin e tyre. Në të vërtetë, lufta ishte një burim i vazhdueshëm të ardhurash për arabët.

Luftërat para-islamike shpërthyen thjesht nga dëshira për të plaçkitur dhe plaçkitur, ose për të poshtëruar të tjerët, ose për arsye banale. Lufta e Basusit, e cila zgjati me dekada, shpërtheu për shkak të një deveje që theu një vezë, dhe Lufta e Dahis dhe Ghabra, e cila shkatërroi gjithçka, u shkaktua nga një garë midis dy kuajve.

Për këto arsye dhe të ngjashme, shpërtheu lufta në epokën para-islamike. Islami ndryshoi rrjedhën e asaj shoqërie, e zmadhoi çështjen e gjakderdhjes në të dhe e bëri luftën të urryer prej saj. Islami nuk erdhi për të kundërshtuar ligjet kozmike. Padrejtësia ekziston, drejtësia ekziston, gënjeshtra ekziston dhe e vërteta ekziston. Të kundërtat nuk mund të ekzistojnë pa luftuar njëra-tjetrën. Allahu i Plotfuqishëm tha: {Dhe sikur Allahu të mos i ndalte disa njerëz me anë të të tjerëve, manastiret, kishat, sinagogat dhe xhamitë në të cilat përmendet shumë emri i Allahut do të ishin shembur.} [El-Haxh: 40]

Lufta, në gjuhë dhe terminologji, do të thotë shmangie nga parimi origjinal, i cili është paqja, qetësia, stabiliteti, siguria dhe mbrojtja për shpirtin, veten, shpirtin, trupin, pasurinë, fëmijët dhe gjithçka që ekziston në jetë për të kryer funksionin për të cilin është krijuar për vete ose për të mirën e të tjerëve midis krijimit të Zotit. Kështu, lufta përfshin sulmin ndaj vetes së pagabueshme pa të drejtë, qoftë duke vrarë apo ndryshe, në një mënyrë që ndikon negativisht në pagabueshmërinë e atij që sulmohet dhe terrorizon sigurinë e tij materiale dhe paqen psikologjike, pavarësisht nga shkalla e këtij sulmi, nëse është agresion dhe padrejtësi. Nëse është me origjinë nga të tjerët, atëherë mund të imagjinohet me veten dhe veten kundër vetes, nga personi që kryen veprime dhe mëkate që e bëjnë atë të bjerë në rrethin e korrupsionit dhe shkatërrimit, qoftë ky i plotë apo i pjesshëm dhe qoftë ky në një mënyrë pozitive apo negative.

Është e rëndësishme këtu të shpjegohet pikëpamja e Islamit për luftën dhe të përmblidhet ky koncept në një numër pikash kryesore:

Së pari: Paqja është qëllimi dhe objektivi. Lufta është një nga mjetet për arritjen e paqes. Kurani i Shenjtë thotë për këtë:

- "O ju që keni besuar, hyni plotësisht në Islam." [El-Bekare: 208]

- “Por nëse ata anojnë nga paqja, atëherë ano edhe ti nga ajo dhe mbështetu te Allahu. Vërtet, Ai është që dëgjon dhe di.” [El-Enfal: 61]

- "Dhe luftoni në rrugën e Allahut kundër atyre që ju luftojnë, por mos e teproni. Vërtet, Allahu nuk i do ata që e teprojnë."

[El-Bekare: 190].

- ﴿Por nëse ata tërhiqen prej jush dhe nuk luftojnë kundër jush dhe ju ofrojnë paqe, atëherë Allahu nuk ju ka dhënë rrugë kundër tyre.

[Gratë: 90].

Së dyti: Në Islam ekzistojnë dy lloje lufte:

1- Mbrojtëse: për të mbrojtur tokën e muslimanëve dhe besimin e tyre. Kurani thotë për këtë:

- "Kushdo që të bën padrejtësi, bëji padrejtësi atij në përpjesëtim me padrejtësinë që ka bërë ai ndaj teje." [El-Bekare: 194]

2- Ofensivë: Qëllimi i saj nuk është të pushtojë, kolonizojë, nënshtrojë popujt ose t'i detyrojë kombet të përqafojnë fenë, por përkundrazi të çlirojë vullnetin dhe lirinë e tyre në mënyrë që ata të mund të zgjedhin fenë e vërtetë... pa detyrim nga sundimtarët ose pushtuesit. Në këtë drejtim, Zoti i Plotfuqishëm thotë:

- “Nuk ka detyrim në fe. Rruga e drejtë është dalluar nga e gabuara.” [El-Bekare: 256]

- "Dhe sikur Allahu të mos i pengonte disa njerëz me anë të të tjerëve, toka do të ishte shkatërruar." [El-Bekare: 251]

Së treti: Intensiteti në luftime nuk do të thotë mizori, brutalitet apo padrejtësi.

1- Muslimanëve iu urdhërua të ishin të ashpër në luftime, që do të thotë të ishin të vendosur, të vendosur dhe të mos tërhiqeshin. Zoti i Plotfuqishëm tha:

- "O ju që keni besuar, kur të takoheni me ata që nuk besuan duke sulmuar [në betejë], mos u ktheni shpinën atyre." [El-Enfal: 15]

- Kur të takoheni në betejë me ata që nuk besuan, rrihni në qafë derisa t’i masakroni, atëherë shtrëngoni prangat.

[Muhamed: 47].

- “O Pejgamber, lufto kundër jobesimtarëve dhe hipokritëve dhe ji i ashpër me ta.” [Et-Teube: 73]

2- Në të njëjtën kohë, atyre iu urdhërua të ishin të mëshirshëm, të drejtë dhe të sjellshëm pas fitores. Zoti i Plotfuqishëm tha:

- "Dhe u japin ushqim, pavarësisht dashurisë së tyre për të, të varfërve, jetimëve dhe robërve." [El-Insan: 8]

- "Pastaj ose një nder më pas ose një shpërblim derisa lufta të heqë dorë nga barrët e saj." [Muhamed: 47]

Ky ishte aspekti ideologjik, dhe folëm shumë shkurt për të. Aspekti tjetër mbetet, i cili është aspekti praktik i veprimit ushtarak islamik.

Kur urdhri i Allahut për të bërë xhihad iu shpall muslimanëve, Ai nuk i la ata vetëm në besimin e tyre, as nuk u kënaq me moralin e tyre të lartë. Përkundrazi, Ai u tha atyre: "Dhe përgatitni kundër tyre çfarëdo fuqie dhe kuajsh lufte që mundeni, me të cilët mund ta tmerroni armikun e Allahut dhe armikun tuaj." [El-Enfal: 60] Urdhri për t'u përgatitur këtu nuk kufizohet vetëm te armët. Përkundrazi, ai përfshin organizimin gjithëpërfshirës dhe të vazhdueshëm të luftës, si materialisht ashtu edhe moralisht, duke filluar nga mësimdhënia e disiplinës, organizimit dhe rendit, deri te trajnimi i vazhdueshëm mbi të gjitha armët, deri te studimi i planeve të luftës, deri te njohja e gjeografisë së rajoneve dhe vendeve. Pastaj, dëshira për të përvetësuar armë moderne dhe të përparuara dhe trajnimi mbi to. Që nga momenti i parë që u shpall urdhri për të bërë xhihad, i Dërguari, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, filloi t'i mësonte ithtarët e tij dhe t'i përgatiste ata për nisjen e madhe për të përhapur fenë në skajet më të largëta të tokës. Në të vërtetë, mësimet e tij, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, ishin si një shkollë për të diplomuar udhëheqës. Kocka nëpër epoka dhe breza.

Në këtë libër, do të shqyrtojmë teorinë e luftës në Islam në të gjitha aspektet e saj. Shpresoj që ajo që kam shkruar do të shërbejë si model për atë që aspiroj unë dhe atë që aspirojnë studiuesit kur studiojnë ngjarjet e historisë sonë ushtarake.

Nuk kam nevojë për ndonjë koment që do të mbushte një boshllëk që është pjesë e natyrës njerëzore. I falënderoj paraprakisht të gjithë ata që kanë kontribuar me një koment të dobishëm ose që nuk më kursejnë me një lutje të sinqertë në mungesë. Zoti i përmirësoftë kushtet e myslimanëve dhe i mbrojt ata nga e keqja dhe fatkeqësitë. Lutjet dhe paqja e Zotit qofshin mbi zotërinë tonë Muhamedin, Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe.

Së fundmi, i lutem Zotit të Plotfuqishëm që ta bëjë punën time sinqerisht për hir të Tij dhe të më shpërblejë për çdo fjalë që kam shkruar, ta vendosë atë në bilancin e veprave të mia të mira dhe të shpërblejë vëllezërit e mi që më ndihmuan me gjithçka që kishin për ta përfunduar këtë libër.

"Lavdia të takon Ty, o Zot, dhe falënderimi të takon Ty. Dëshmoj se nuk ka zot tjetër përveç Teje. Kërkoj faljen Tënde dhe pendohem tek Ti. Dhe lutja jonë e fundit është: I gjithë falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve."

I varfri që ka nevojë për faljen dhe mëshirën e Zotit të tij

Tamer Badr

8 Ramazan 1440 AH

13 maj 2019