Człowiek musi wierzyć, czy to w prawdziwego Boga, czy w fałszywego. Może nazywać Go bogiem, czy w coś innego. Tym bogiem może być drzewo, gwiazda na niebie, kobieta, szef, teoria naukowa, a nawet osobiste pragnienie. Musi jednak wierzyć w coś, za czym podąża, co uświęca, do czego powraca w życiu, a nawet za co może umrzeć. To właśnie nazywamy uwielbieniem. Oddawanie czci prawdziwemu Bogu uwalnia człowieka z „niewoli” wobec innych i społeczeństwa.

Prawdziwym Bogiem jest Stwórca, a oddawanie czci komukolwiek innemu niż prawdziwy Bóg oznacza twierdzenie, że są oni bogami, a Bóg musi być Stwórcą. Dowodem na to, że jest On Stwórcą, jest albo obserwacja tego, co stworzył we wszechświecie, albo objawienie od Boga, o którym udowodniono, że jest Stwórcą. Jeśli nie ma dowodu na to twierdzenie, ani w stworzeniu widzialnego wszechświata, ani w słowach Boga Stwórcy, to bogowie ci są z konieczności fałszywi.

Zauważamy, że w trudnych czasach człowiek zwraca się ku jednej prawdzie i ma nadzieję na jednego Boga, i nic więcej. Nauka udowodniła jedność materii i jedność porządku we wszechświecie, identyfikując przejawy i zjawiska wszechświata oraz badając podobieństwa i podobieństwa w istnieniu.

Wyobraźmy sobie teraz, na poziomie jednej rodziny, sytuację, w której ojciec i matka nie mogą się zgodzić co do podjęcia brzemiennej w skutki decyzji dotyczącej rodziny, a ofiarą ich niezgody jest utrata dzieci i zniszczenie ich przyszłości. A co z dwoma lub więcej bogami rządzącymi wszechświatem?

Bóg Wszechmogący powiedział:

Gdyby w niebiosach i na ziemi byli bogowie oprócz Allaha, obaj zostaliby zgładzeni. Tak wywyższony jest Allah, Pan Tronu, ponad to, co oni opisują. (Al-Anbija: 22)

Stwierdzamy również, że:

Istnienie Stwórcy musiało poprzedzać istnienie czasu, przestrzeni i energii. Na tej podstawie natura nie może być przyczyną powstania wszechświata, ponieważ natura sama w sobie składa się z czasu, przestrzeni i energii. Przyczyna ta musiała zatem istnieć przed zaistnieniem natury.

Stwórca musi być wszechmocny, czyli mieć władzę nad wszystkim.

Musi mieć prawo wydać rozkaz rozpoczęcia tworzenia.

Musi być wszechwiedzący, czyli posiadać pełną wiedzę na temat wszystkich rzeczy.

Musi być On jeden i indywidualny, nie potrzebuje żadnej innej przyczyny, aby istnieć razem z Nim, nie musi wcielać się w postać żadnego ze Swoich stworzeń i nie musi w żadnym wypadku mieć żony ani dziecka, ponieważ musi być połączeniem cech doskonałości.

Musi być mądry i nie robić niczego poza szczególną mądrością.

On musi być sprawiedliwy, a nagradzanie i karanie, a także nawiązywanie relacji z ludzkością, jest częścią Jego sprawiedliwości, bo nie byłby bogiem, gdyby ją stworzył, a potem porzucił. Dlatego posyła do nich posłańców, aby wskazali im drogę i poinformowali ludzkość o Swojej metodzie. Ci, którzy podążają tą drogą, zasługują na nagrodę, a ci, którzy z niej zbaczają, zasługują na karę.

Chrześcijanie, Żydzi i muzułmanie na Bliskim Wschodzie używają słowa „Allah” w odniesieniu do Boga. Odnosi się ono do jedynego prawdziwego Boga, Boga Mojżesza i Jezusa. Stwórca zidentyfikował się w Świętym Koranie pod imieniem „Allah” oraz innymi imionami i atrybutami. Słowo „Allah” jest wymienione 89 razy w Starym Testamencie.

Jednym z atrybutów Boga Wszechmogącego wymienionych w Koranie jest: Stwórca.

On jest Allahem, Stwórcą, Twórcą, Kształtującym. Do Niego należą najwspanialsze imiona. Wszystko, co jest w niebiosach i na ziemi, wywyższa Go. On jest Potężny, Mądry. [2] (Al-Haszr: 24).

Pierwszy, przed którym nie ma nic, i Ostatni, po którym nie ma nic: „On jest Pierwszy i Ostatni, Oczywisty i Immanentny, i On jest Wiedzący wszystko” [3] (Al-Hadid: 3).

Administrator, Dyspozytor: On zarządza sprawami z nieba na ziemię…[4] (As-Sajdah: 5).

Wszechwiedzący, Wszechmocny: … Zaprawdę, On jest Wszechwiedzący, Wszechmocny [5] (Fatir: 44).

Nie przybiera On postaci żadnego ze Swoich stworzeń: „Nie ma niczego podobnego do Niego. On jest Słyszący, Widzący” [6] (Asz-Szura: 11).

Nie ma on partnera ani syna: Powiedz: „On jest Bogiem, Jedynym (1) Bogiem, Wiecznym Schronieniem (2) Nie rodzi ani nie jest narodzony (3) I nie ma nikogo porównywalnego z Nim” [7] (Al-Ikhlas 1-4).

Mądry: …A Bóg jest Wszechwiedzący, Wszechmądry[8] (An-Nisa’: 111).

Sprawiedliwość: …a twój Pan nie wyrządza krzywdy nikomu [9] (Al-Kahf: 49).

To pytanie wynika z błędnego pojmowania Stwórcy i porównywania Go do stworzenia. Koncepcja ta jest odrzucana racjonalnie i logicznie. Na przykład:

Czy człowiek może odpowiedzieć na proste pytanie: Jaki jest zapach koloru czerwonego? Oczywiście, nie ma na to odpowiedzi, ponieważ czerwony nie jest klasyfikowany jako kolor, który można wyczuć.

Producent produktu lub przedmiotu, takiego jak telewizor czy lodówka, ustala zasady i przepisy dotyczące użytkowania urządzenia. Instrukcje te znajdują się w książce objaśniającej sposób użytkowania urządzenia i są dołączone do niego. Konsumenci muszą przestrzegać tych instrukcji, aby móc korzystać z urządzenia zgodnie z jego przeznaczeniem, natomiast producent nie podlega tym przepisom.

Z poprzednich przykładów rozumiemy, że każda przyczyna ma sprawcę, ale Bóg po prostu nie został spowodowany i nie jest zaliczany do rzeczy, które mogą zostać stworzone. Bóg jest najważniejszy; On jest głównym sprawcą. Chociaż prawo przyczynowości jest jednym z kosmicznych praw Boga, Bóg Wszechmogący może uczynić wszystko, co zechce, i ma absolutną władzę.

Wiara w Stwórcę opiera się na fakcie, że rzeczy nie pojawiają się bez przyczyny, nie wspominając już o tym, że rozległy, zamieszkały wszechświat materialny i jego stworzenia posiadają niematerialną świadomość i podlegają prawom niematerialnej matematyki. Aby wyjaśnić istnienie skończonego wszechświata materialnego, potrzebujemy niezależnego, niematerialnego i wiecznego źródła.

Przypadek nie może być przyczyną powstania wszechświata, ponieważ nie jest on przyczyną pierwotną. Jest raczej wtórnym następstwem, zależnym od obecności innych czynników (istnienia czasu, przestrzeni, materii i energii), aby coś mogło powstać przez przypadek. Słowa „przypadek” nie można użyć do wyjaśnienia czegokolwiek, ponieważ jest on niczym.

Na przykład, jeśli ktoś wejdzie do pokoju i zobaczy, że okno jest wybite, zapyta rodzinę, kto je wybił, a oni odpowiedzą: „Zbiło się przypadkiem”. Ta odpowiedź jest niepoprawna, ponieważ nie pytają, jak okno zostało wybite, ale kto je wybił. Zbieg okoliczności opisuje czynność, a nie podmiot. Prawidłowa odpowiedź to: „Ten a ten je wybił”, a następnie wyjaśnić, czy osoba, która je wybiła, zrobiła to przypadkiem, czy celowo. Dotyczy to dokładnie wszechświata i wszystkich stworzonych rzeczy.

Jeśli zapytamy, kto stworzył wszechświat i wszystkie stworzenia, a ktoś odpowie, że powstały one przez przypadek, to odpowiedź będzie błędna. Nie pytamy, jak powstał wszechświat, ale kto go stworzył. Zatem przypadek nie jest ani sprawcą, ani twórcą wszechświata.

Oto pytanie: Czy Stwórca wszechświata stworzył go przypadkiem, czy celowo? Oczywiście, odpowiedź dają nam działanie i jego skutki.

Wracając do przykładu z oknem, załóżmy, że ktoś wchodzi do swojego pokoju i widzi stłuczoną szybę. Pyta rodzinę, kto ją stłukł, a oni odpowiadają: „Ten a ten stłukł ją przypadkiem”. Ta odpowiedź jest akceptowalna i rozsądna, ponieważ stłuczenie szyby to zdarzenie losowe, które może się zdarzyć przypadkiem. Jeśli jednak ta sama osoba wejdzie do swojego pokoju następnego dnia i zobaczy, że szyba jest naprawiona i wróciła do pierwotnego stanu, i zapyta rodzinę: „Kto ją naprawił przypadkiem?”, odpowiedzą: „Ten a ten naprawił ją przypadkiem”. Ta odpowiedź jest niedopuszczalna, a nawet logicznie niemożliwa, ponieważ naprawa szyby nie jest działaniem losowym, lecz zorganizowanym działaniem regulowanym przez prawo. Najpierw należy zdemontować uszkodzoną szybę, wyczyścić ramę okna, następnie przyciąć nową szybę na wymiar pasujący do ramy, następnie przytwierdzić szybę do ramy gumą, a na koniec zamocować ramę. Żadna z tych czynności nie mogła być dziełem przypadku, lecz została wykonana celowo. Zasada racjonalności głosi, że jeśli działanie jest losowe i nie podlega systemowi, mogło powstać przypadkowo. Jednakże zorganizowane, powiązane działanie lub działanie wynikające z systemu nie może powstać przypadkowo, lecz raczej przypadkowo.

Jeśli przyjrzymy się wszechświatowi i jego stworzeniom, odkryjemy, że zostały one stworzone w precyzyjnym systemie, a także że działają i podlegają precyzyjnym i precyzyjnym prawom. Dlatego mówimy: Logicznie niemożliwe jest, aby wszechświat i jego stworzenia powstały przez przypadek. Przeciwnie, zostały stworzone celowo. W ten sposób przypadek zostaje całkowicie wyeliminowany z kwestii powstania wszechświata. [10] Kanał Yaqeen do krytyki ateizmu i bezbożności. https://www.youtube.com/watch?v=HHASgETgqxI

Dowodem istnienia Stwórcy jest również:

1- Dowody stworzenia i istnienia:

Oznacza to, że stworzenie wszechświata z nicości wskazuje na istnienie Boga Stwórcy.

Zaiste, w stworzeniu niebios i ziemi oraz w następowaniu po sobie nocy i dnia są znaki dla tych, którzy rozumieją. [11] (Al Imran: 190).

2- Dowód zobowiązania:

Jeśli powiemy, że wszystko ma swoje źródło, i że to źródło ma swoje źródło, i jeśli ta sekwencja będzie trwała w nieskończoność, to logiczne jest, że dochodzimy do początku lub końca. Musimy dotrzeć do źródła, które nie ma źródła, i to właśnie nazywamy „przyczyną fundamentalną”, która różni się od zdarzenia pierwotnego. Na przykład, jeśli założymy, że Wielki Wybuch jest zdarzeniem pierwotnym, to Stwórca jest przyczyną pierwotną, która spowodowała to zdarzenie.

3- Przewodnik po mistrzostwie i porządku:

Oznacza to, że precyzja konstrukcji wszechświata i rządzących nim praw wskazuje na istnienie Boga Stwórcy.

On, który stworzył siedem niebios ułożonych warstwami. Nie widzisz w stworzeniu Najmiłosierniejszego żadnej niespójności. Więc wróć do swego wzroku: czy widzisz jakąś skazę? [12] (Al-Mulk: 3).

Zaprawdę, wszystko stworzyliśmy z przeznaczeniem [13] (Al-Qamar: 49).

4-Przewodnik po opiece:

Wszechświat został stworzony tak, aby idealnie odpowiadać potrzebom stworzenia człowieka, a dowodem na to są atrybuty boskiego piękna i miłosierdzia.

To Bóg stworzył niebo i ziemię, zesłał wodę z nieba i wydała owoce jako pokarm dla was. On też podporządkował wam okręty, aby mogły żeglować po morzu na Jego rozkaz, i On podporządkował wam rzeki. [14] (Ibrahim: 32).

5- Przewodnik po podporządkowaniu i zarządzaniu:

Charakteryzuje się atrybutami boskiego majestatu i mocy.

A zwierzęta pasące się stworzył On dla was; w nich macie ciepło i liczne korzyści, i z nich jecie. (5) I jest w nich dla was ozdoba, gdy je zapędzacie i gdy wypuszczacie na pastwisko. (6) I niosą wasze ciężary do ziemi, do której nie moglibyście dotrzeć, chyba że z wielkim trudem. Zaprawdę, wasz Pan jest Łaskawy i Miłosierny. (7) I [On] ma dla was konie, muły i osły, abyście na nich jeździli i jako ozdoba. I On stwarza to, czego nie znacie. Wy wiecie. (15) (An-Nahl: 5-8).

6-Przewodnik po specjalizacjach:

Oznacza to, że to, co widzimy we wszechświecie, mogło przybierać różne formy, ale Bóg Wszechmogący wybrał najlepszą formę.

Czy widziałeś wodę, którą pijesz? Czy to ty ją spuszczasz z chmur, czy to My ją spuszczamy? I uczynimy ją słoną, dlaczego więc nie dziękujesz? [16] (Al-Waqi’ah: 68-69-70).

Czyż nie widziałeś, jak twój Pan rozciągnął cień? Gdyby chciał, mógłby go zatrzymać. Wtedy uczyniliśmy słońce jego przewodnikiem. [17] (Al-Furqan: 45).

Koran wspomina o możliwościach wyjaśnienia, w jaki sposób wszechświat został stworzony i istnieje[18]: Boska rzeczywistość: Bóg, islam i miraż ateizmu. Hamza Andreas Tzortzi

Czy zostali stworzeni przez nic, czy są stwórcami? Czy stworzyli niebo i ziemię? Raczej nie są pewni. Czy posiadają skarby twego Pana, czy są zarządcami? [19] (At-Tur: 35-37).

Czy powstały z niczego?

Przeczy to wielu prawom natury, które obserwujemy wokół nas. Prosty przykład, taki jak stwierdzenie, że piramidy w Egipcie powstały z niczego, wystarczy, aby obalić tę możliwość.

A może są twórcami?

Samostworzenie: Czy Wszechświat mógł stworzyć się sam? Termin „stworzony” odnosi się do czegoś, co nie istniało, a jednak zaistniało. Samostworzenie jest logicznie i praktycznie niemożliwe. Wynika to z faktu, że samostworzenie implikuje, że coś istniało i nie istniało jednocześnie, co jest niemożliwe. Stwierdzenie, że człowiek stworzył siebie samego, oznacza, że istniał, zanim zaistniał!

Nawet jeśli niektórzy sceptycy argumentują za możliwością spontanicznego stworzenia organizmów jednokomórkowych, należy najpierw założyć, że istniała pierwsza komórka, która posłużyła do sformułowania tego argumentu. Jeśli tak założymy, to nie mamy do czynienia z spontanicznym stworzeniem, lecz raczej z metodą rozmnażania (rozmnażaniem bezpłciowym), w wyniku której potomstwo powstaje z jednego organizmu i dziedziczy materiał genetyczny wyłącznie po tym rodzicu.

Wiele osób, zapytanych, kto ich stworzył, odpowiada po prostu: „Moi rodzice są powodem, dla którego żyję w tym życiu”. To wyraźnie krótka odpowiedź, mająca na celu znalezienie wyjścia z tego dylematu. Z natury ludzie nie lubią głęboko myśleć i ciężko pracować. Wiedzą, że ich rodzice umrą, a oni pozostaną, a po nich przyjdzie ich potomstwo, które odpowie tak samo. Wiedzą, że nie mieli udziału w stworzeniu swoich dzieci. Prawdziwe pytanie brzmi więc: Kto stworzył ludzkość?

Czy stworzyli niebo i ziemię?

Nikt nigdy nie twierdził, że stworzył niebo i ziemię, poza Tym, który sam rozkazał i stworzył. To On objawił tę prawdę, wysyłając swoich posłańców do ludzkości. Prawda jest taka, że On jest Stwórcą, Twórcą i Właścicielem nieba i ziemi oraz wszystkiego, co pomiędzy nimi. Nie ma partnera ani syna.

Bóg Wszechmogący powiedział:

Powiedz: „Wzywajcie tych, których uważacie za bogów innych niż Bóg. Oni nie mają wagi atomu ani w niebiosach, ani na ziemi, i nie mają w nich udziału ani On nie ma wśród nich żadnego pomocnika”. [20] (Saba’: 22).

Przykładem jest sytuacja, gdy torba zostaje znaleziona w miejscu publicznym i nikt nie zgłasza się, by przyznać się do jej własności, z wyjątkiem jednej osoby, która przedstawiła specyfikację torby i jej zawartość, aby udowodnić, że torba należy do niego. W takim przypadku torba staje się jego prawem, dopóki nie pojawi się ktoś inny i nie przyzna, że jest jego. Jest to zgodne z prawem ludzkim.

Istnienie Stwórcy:

Wszystko to prowadzi nas do nieuniknionej odpowiedzi: istnienia Stwórcy. Co dziwne, ludzie zawsze starają się zakładać wiele możliwości dalekich od tej możliwości, jakby ta możliwość była czymś wyimaginowanym i mało prawdopodobnym, w którego istnienie nie można uwierzyć ani zweryfikować. Jeśli przyjmiemy uczciwe i sprawiedliwe stanowisko oraz przenikliwą perspektywę naukową, dotrzemy do prawdy, że Bóg Stwórca jest niezgłębiony. To On stworzył cały wszechświat, więc Jego istota musi wykraczać poza ludzkie pojmowanie. Logiczne jest założenie, że istnienie tej niewidzialnej mocy nie jest łatwe do zweryfikowania. Moc ta musi wyrażać się w sposób, który uzna za odpowiedni dla ludzkiej percepcji. Człowiek musi dojść do przekonania, że ta niewidzialna moc jest rzeczywistością, która istnieje i że nie ma ucieczki od pewności tej ostatniej i pozostałej możliwości wyjaśnienia tajemnicy tego istnienia.

Bóg Wszechmogący powiedział:

Uciekajcie więc do Boga. Zaprawdę, ja jestem dla was od Niego wyraźnym ostrzegającym. [21] (Adh-Dhariyat: 50).

Jeśli chcemy osiągnąć wieczne dobro, szczęście i nieśmiertelność, musimy uwierzyć w istnienie Boga Stwórcy i uznać jego istnienie.

Widzimy tęcze i miraże, ale one nie istnieją! I wierzymy w grawitację, nie widząc jej, tylko dlatego, że udowodniły to nauki fizyczne.

Bóg Wszechmogący powiedział:

Żadna wizja nie może Go pojąć, lecz On pojmuje każdą wizję. On jest Subtelny, Znany. [22] (Al-An’am: 103).

Na przykład, i tylko żeby podać przykład, człowiek nie potrafi opisać czegoś niematerialnego, takiego jak „idea”, jej wagi w gramach, długości w centymetrach, składu chemicznego, koloru, ciśnienia, kształtu i obrazu.

Percepcję dzielimy na cztery typy:

Percepcja sensoryczna: na przykład widzenie czegoś za pomocą zmysłu wzroku.

Percepcja wyobrażeniowa: porównywanie obrazu sensorycznego z pamięcią i poprzednimi doświadczeniami.

Iluzoryczne postrzeganie: odczuwanie uczuć innych, na przykład odczuwanie, że nasze dziecko jest smutne.

Na te trzy sposoby ludzie i zwierzęta dzielą się.

Percepcja psychiczna: Jest to percepcja charakterystyczna dla ludzi.

Ateiści dążą do zniesienia tego typu percepcji, aby zrównać ludzi ze zwierzętami. Racjonalna percepcja jest najsilniejszym rodzajem percepcji, ponieważ to umysł koryguje zmysły. Kiedy człowiek widzi na przykład miraż, jak wspomnieliśmy w poprzednim przykładzie, rolą umysłu jest poinformowanie jego właściciela, że to jedynie miraż, a nie woda, i że jego pojawienie się było jedynie odbiciem światła na piasku i że nie ma ono żadnej podstawy do istnienia. W tym przypadku zmysły go oszukały, a umysł nim kierował. Ateiści odrzucają dowody racjonalne i domagają się dowodów materialnych, upiększając to określenie terminem „dowód naukowy”. Czy racjonalne i logiczne dowody nie są również naukowe? W rzeczywistości są to dowody naukowe, ale niematerialne. Można sobie wyobrazić, jak zareagowałaby, gdyby ktoś, kto żył na planecie Ziemia pięćset lat temu, usłyszał o istnieniu maleńkich mikrobów, których nie widać gołym okiem. [23] https://www.youtube.com/watch?v=P3InWgcv18A Fadel Suleiman.

Chociaż umysł może pojąć istnienie Stwórcy i niektóre Jego atrybuty, ma on swoje ograniczenia i może pojąć mądrość niektórych rzeczy, a innych nie. Na przykład, nikt nie jest w stanie pojąć mądrości umysłu fizyka takiego jak Einstein.

„A do Boga należy najwyższy przykład. Samo założenie, że jesteś w stanie w pełni zrozumieć Boga, jest samą definicją niewiedzy o Nim. Samochód może zawieźć cię na plażę, ale nie pozwoli ci do niej wejść. Na przykład, jeśli zapytam cię, ile litrów wody morskiej jest warte, a ty odpowiesz dowolną liczbą, to jesteś ignorantem. Jeśli odpowiesz „nie wiem”, to jesteś mądry. Jedynym sposobem poznania Boga są Jego znaki we wszechświecie i Jego wersety Koranu”. [24] Z wypowiedzi szejka Muhammada Rateba al-Nabulsiego.

Źródłami wiedzy w islamie są: Koran, Sunna i konsensus. Rozum jest podporządkowany Koranowi i Sunnie, a to, co wskazuje zdrowy rozsądek, nie jest sprzeczne z objawieniem. Bóg sprawił, że rozum kieruje się wersetami kosmicznymi i doznaniami zmysłowymi, które świadczą o prawdach objawienia i nie są z nim sprzeczne.

Bóg Wszechmogący powiedział:

Czyż nie widzieli, jak Bóg rozpoczyna dzieło stworzenia, a potem je powtarza? Zaprawdę, dla Boga jest to łatwe. (19) Powiedz: „Przemierzajcie ziemię i patrzcie, jak On rozpoczął dzieło stworzenia. Wtedy Bóg dokona ostatecznego dzieła stworzenia. Zaprawdę, Bóg jest wszechmocny”. [25] (Al-Ankabut: 19–20).

Potem objawił swemu słudze to, co objawił [26] (An-Najm: 10).

Najpiękniejsze w nauce jest to, że nie ma granic. Im bardziej zagłębiamy się w naukę, tym więcej odkrywamy nowych dziedzin. Nigdy nie będziemy w stanie ogarnąć jej całości. Najmądrzejszy człowiek to ten, który próbuje zrozumieć wszystko, a najgłupszy to ten, który myśli, że zrozumie wszystko.

Bóg Wszechmogący powiedział:

Powiedz: „Gdyby morze było atramentem dla słów mojego Pana, to morze by się wyczerpało, zanim słowa mojego Pana by się wyczerpały, nawet gdybyśmy przynieśli mu tyle samo jako dodatek”. [27] (Al-Kahf: 109).

Na przykład, a najlepszym przykładem jest Bóg, i tylko po to, żeby dać pewne wyobrażenie, kiedy człowiek używa urządzenia elektronicznego i steruje nim z zewnątrz, w żaden sposób nie ingeruje w to urządzenie.

Nawet jeśli powiemy, że Bóg może to uczynić, ponieważ jest zdolny do wszystkiego, musimy również przyjąć, że Stwórca, Jedyny Bóg, chwała Mu, nie czyni tego, co nie przystoi Jego chwale. Bóg jest daleko ponad tym.

Na przykład, a Bóg ma najwyższy przykład: żaden ksiądz lub osoba o wysokiej pozycji religijnej nie wyszłaby nago na ulicę, nawet gdyby mogła to zrobić, ale nie pokazałaby się w ten sposób publicznie, ponieważ takie zachowanie nie przystoi jej pozycji religijnej.

W prawie ludzkim, jak powszechnie wiadomo, naruszenie praw króla lub władcy nie jest równoznaczne z innymi przestępstwami. A co z prawem Króla Królów? Prawo Boga Wszechmogącego nad Jego sługami polega na tym, że tylko On jest czczony, jak powiedział Prorok (pokój i błogosławieństwo z nim): „Prawem Boga nad Jego sługami jest to, aby Go czcili i nie dodawali Mu niczego za współtowarzyszy… Czy wiesz, jakie jest prawo sług Boga, jeśli to czynią?” Odpowiedziałem: „Bóg i Jego Posłaniec wiedzą najlepiej”. Odpowiedział: „Prawem sług Boga nad Bogiem jest to, aby On ich nie karał”.

Wystarczy wyobrazić sobie, że dajemy komuś prezent, a on dziękuje i chwali kogoś innego. Bóg jest najlepszym przykładem. Tak właśnie wyglądają Jego słudzy w relacji ze Stwórcą. Bóg obdarzył ich niezliczonymi błogosławieństwami, a oni z kolei dziękują innym. W każdych okolicznościach Stwórca jest od nich niezależny.

Użycie słowa „my” przez Pana Światów do opisania Siebie w wielu wersetach Świętego Koranu wyraża, że tylko On posiada atrybuty piękna i majestatu. W języku arabskim wyraża ono również potęgę i wielkość, a w języku angielskim nazywa się je „królewskim my”, gdzie zaimek w liczbie mnogiej odnosi się do osoby na wysokim stanowisku (takiej jak król, monarcha czy sułtan). Jednak Koran zawsze podkreślał jedność Boga w odniesieniu do kultu.

Bóg Wszechmogący powiedział:

I powiedz: „Prawda pochodzi od waszego Pana. Kto chce, niech wierzy; a kto chce, niech nie wierzy”. [28] (Al-Kahf: 29).

Stwórca mógł nas zmusić do posłuszeństwa i oddawania czci, ale przymus nie pozwala osiągnąć celu, któremu miał służyć człowiek.

Boska mądrość została przedstawiona w stworzeniu Adama i wyróżnieniu go wiedzą.

I nauczył Adama wszystkich nazw, a potem pokazał je aniołom i rzekł: „Powiedzcie mi nazwy tych nazw, jeśli chcecie być prawdomówni”. [29] (Al-Baqarah: 31).

I dał mu możliwość wyboru.

I powiedzieliśmy: „O Adamie, zamieszkaj ty i twoja żona w Raju i jedz z niego obficie, jak chcesz, lecz nie zbliżaj się do tego drzewa, abyś nie znalazł się wśród niesprawiedliwych”. [30] (Al-Baqarah: 35).

A przed nim otworzyły się drzwi pokuty i nawrócenia się do Niego, gdyż wybór nieuchronnie prowadzi do błędu, potknięcia i nieposłuszeństwa.

Wtedy Adam otrzymał od swego Pana słowa, a On mu przebaczył. Zaprawdę, On jest Przyjmującym pokutę, Miłosiernym. [31] (Al-Baqarah: 37).

Bóg Wszechmogący chciał, aby Adam był następcą na Ziemi.

A gdy twój Pan powiedział aniołom: „Zaprawdę, Ja ustanowię na ziemi władzę, która będzie ją zmieniać”, oni powiedzieli: „Czy umieścisz na niej kogoś, kto będzie siał na niej zepsucie i przelewał krew, podczas gdy my będziemy Cię wychwalać i uświęcać?” On powiedział: „Zaprawdę, wiem to, czego wy nie wiecie” [32] (Al-Baqarah: 30).

Wola i zdolność wyboru same w sobie są błogosławieństwem, jeśli są właściwie używane i kierowane, ale przekleństwem, jeśli są wykorzystywane do nieuczciwych celów.

Wola i wybór muszą być obarczone niebezpieczeństwem, pokusami, zmaganiami i walką z samym sobą, ale niewątpliwie są dla człowieka większym zaszczytem i stopniem niż poddanie się, które prowadzi do fałszywego szczęścia.

Bóg Wszechmogący powiedział:

Nie są równi wierzący, którzy siedzą (w domu), z wyjątkiem tych, którzy są niepełnosprawni, i tych, którzy walczą i trudzą się na drodze Allaha swoim majątkiem i swoim życiem. Allah wywyższył tych, którzy walczą i trudzą się swoim majątkiem i swoim życiem, nad tymi, którzy siedzą (w domu), o pewien stopień. A Allah obiecał wszystkim dobro. I Allah wywyższył tych, którzy walczą i trudzą się, nad tymi, którzy siedzą (w domu), wielką nagrodą. [33] (An-Nisa’: 95)

Jaki jest sens nagród i kar, jeśli nie ma wyboru, za który zasługujemy na nagrodę?

Wszystko to dzieje się pomimo faktu, że przestrzeń wyboru dana człowiekowi jest w rzeczywistości ograniczona na tym świecie, a Bóg Wszechmogący pociągnie nas do odpowiedzialności jedynie za wolność wyboru, którą nam dał. Nie mieliśmy wyboru w okolicznościach i środowisku, w którym dorastaliśmy, nie wybraliśmy sobie rodziców, ani nie mamy kontroli nad naszym wyglądem i kolorem skóry.

Kiedy człowiek czuje się bardzo bogaty i bardzo hojny, zaprasza przyjaciół i bliskich na posiłek i napój.

Te nasze cechy to tylko niewielka część tego, co posiada Bóg. Bóg, Stwórca, ma cechy majestatu i piękna. Jest Najłaskawszym, Najmiłosierniejszym, Hojnym Dawcą. Stworzył nas, abyśmy Go wielbili, okazywali nam miłosierdzie, uszczęśliwiali nas i obdarowywali, jeśli szczerze Go czcimy, jesteśmy Mu posłuszni i przestrzegamy Jego przykazań. Wszystkie piękne ludzkie cechy wywodzą się z Jego cech.

On nas stworzył i dał nam możliwość wyboru. Możemy wybrać ścieżkę posłuszeństwa i uwielbienia albo zaprzeczyć Jego istnieniu i wybrać ścieżkę buntu i nieposłuszeństwa.

Bóg Wszechmogący powiedział:

Stworzyłem dżiny i ludzi tylko po to, by Mnie czcili. (56) Nie chcę od nich żadnego zaopatrzenia ani nie chcę, by Mnie karmili. (57) Zaprawdę, to Bóg jest Dawcą, Posiadaczem siły, Wytrwałym. [34] (Adh-Dhariyat: 56-58).

Kwestia niezależności Boga od Jego stworzenia jest jedną z kwestii ustalonych przez tekst i rozum.

Bóg Wszechmogący powiedział:

…Zaprawdę, Allah jest niezależny od światów [35] (Al-Ankabut: 6).

Jeśli chodzi o rozum, ustalono, że Stwórca doskonałości charakteryzuje się cechami absolutnej doskonałości, a jedną z cech absolutnej doskonałości jest to, że nie potrzebuje niczego poza sobą samym, ponieważ Jego potrzeba czegokolwiek poza Nim samym jest cechą niedostatku, od której, chwała Jemu, jest On daleki.

Wyróżnił dżiny i ludzi spośród wszystkich innych stworzeń wolnością wyboru. Wyróżnienie człowieka leży w jego bezpośrednim oddaniu Panu Światów i szczerym poddaniu się Mu z własnej, nieprzymuszonej woli. Czyniąc to, wypełnił mądrość Stwórcy, stawiając człowieka na czele całego stworzenia.

Wiedzę o Władcy Światów można uzyskać poprzez zrozumienie Jego pięknych imion i najwyższych atrybutów, które dzielą się na dwie podstawowe grupy:

Imiona piękna: Są to wszystkie cechy związane z miłosierdziem, przebaczeniem i dobrocią, w tym Najbardziej Łaskawy, Najbardziej Litościwy, Dawca, Dawca, Sprawiedliwy, Współczujący itd.

Imiona majestatyczne: Są to wszelkie atrybuty związane z siłą, mocą, wielkością i majestatem, w tym Al-Aziz, Al-Jabbar, Al-Qahar, Al-Qadib, Al-Khafidh itp.

Znajomość atrybutów Boga Wszechmogącego wymaga od nas oddawania Mu czci w sposób godny Jego majestatu, uwielbienia i transcendencji wszystkiego, co Mu nie przystoi, poszukiwania Jego miłosierdzia i unikania Jego gniewu i kary. Oddawanie Mu czci oznacza przestrzeganie Jego przykazań, unikanie Jego zakazów oraz podejmowanie reform i rozwoju na ziemi. W oparciu o to, koncepcja życia doczesnego staje się testem i próbą dla ludzkości, aby mogła się wyróżnić, a Allah mógł wywyższyć szeregi sprawiedliwych, zasługując tym samym na sukcesję na ziemi i dziedzictwo Raju w życiu pozagrobowym. Tymczasem zepsuci zostaną pohańbieni na tym świecie i ukarani w Ogniu Piekielnym.

Bóg Wszechmogący powiedział:

Zaprawdę, uczyniliśmy to, co jest na ziemi, ozdobą dla niej, aby ich doświadczyć, który z nich jest lepszy w działaniu. [36] (Al-Kahf: 7).

Kwestia stworzenia człowieka przez Boga wiąże się z dwoma aspektami:

Aspekt związany z człowieczeństwem: Jest on jasno wyjaśniony w Koranie i dotyczy urzeczywistnienia czci Boga w celu zdobycia Raju.

Aspekt odnoszący się do Stwórcy, chwała Jemu: mądrość kryjąca się za stworzeniem. Musimy zrozumieć, że mądrość jest wyłącznie Jego, a nie przedmiotem troski któregokolwiek z Jego stworzeń. Nasza wiedza jest ograniczona i niedoskonała, podczas gdy Jego wiedza jest doskonała i absolutna. Stworzenie człowieka, śmierć, zmartwychwstanie i życie pozagrobowe to wszystko bardzo drobne elementy stworzenia. To Jego sprawa, chwała Jemu, a nie żadnego innego anioła, człowieka czy kogokolwiek innego.

Aniołowie zadali swemu Panu to pytanie, gdy stworzył Adama, a Bóg udzielił im ostatecznej i jasnej odpowiedzi, jak powiedział On, Wszechmogący:

A gdy twój Pan powiedział aniołom: „Zaprawdę, Ja ustanowię na ziemi władzę, która będzie ją zmieniać”, oni powiedzieli: „Czy umieścisz na niej kogoś, kto będzie siał na niej zepsucie i przelewał krew, podczas gdy my będziemy Cię wychwalać i uświęcać?” On powiedział: „Zaprawdę, wiem to, czego wy nie wiecie” [37] (Al-Baqarah: 30).

Odpowiedź Boga na pytanie aniołów, że On wie to, czego oni nie wiedzą, wyjaśnia kilka spraw: że mądrość stojąca za stworzeniem człowieka jest tylko Jego, że materia jest całkowicie sprawą Boga i że stworzenia nie mają z nią żadnego związku, ponieważ On jest Wykonawcą tego, co chce[38] i nie jest pytany o to, co robi, ale to one są pytane[39] i że powodem stworzenia ludzi jest wiedza pochodząca z wiedzy Boga, której aniołowie nie znają, i dopóki materia jest związana z absolutną wiedzą Boga, On zna mądrość lepiej niż oni i nikt spośród Jego stworzeń nie wie jej bez Jego pozwolenia. (Al-Buruj: 16) (Al-Anbiya’: 23).

Jeśli Bóg chciał dać swojemu stworzeniu możliwość wyboru, czy istnieć na tym świecie, czy nie, to jego istnienie musiało najpierw zostać zrealizowane. Jak ludzie mogą mieć zdanie, skoro istnieją w nicości? Problemem jest tu istnienie i nieistnienie. Przywiązanie człowieka do życia i jego lęk przed nim są największym dowodem jego zadowolenia z tego błogosławieństwa.

Błogosławieństwo życia jest dla ludzkości próbą odróżnienia dobrego człowieka, zadowolonego ze swego Pana, od złego, niezadowolonego z Niego. Mądrość Pana Światów w stworzeniu wymagała, aby ci ludzie zostali wybrani ku Jego upodobaniu, aby mogli osiągnąć Jego zaszczytne miejsce w życiu pozagrobowym.

Pytanie to wskazuje, że gdy w umyśle pojawia się wątpliwość, utrudnia ona logiczne myślenie i jest jednym ze znaków cudownej natury Koranu.

Jak powiedział Bóg:

Odwrócę od Moich znaków tych, którzy pysznią się na ziemi bezprawnie. A jeśli zobaczą jakikolwiek znak, nie uwierzą w niego. A jeśli zobaczą drogę prawego prowadzenia, nie wezmą jej za drogę. A jeśli zobaczą drogę błędu, wezmą ją za drogę. Tak się stało, ponieważ zaprzeczyli Naszym znakom i nie dbali o nie. [40] (Al-A’raf: 146).

Nie jest słuszne traktowanie poznania Bożej mądrości zawartej w stworzeniu jako jednego z naszych praw, których się domagamy; zatem odmawianie nam jej nie jest niesprawiedliwością wobec nas.

Skoro Bóg daje nam możliwość życia wiecznego w nieskończonej szczęśliwości w raju, gdzie istnieje to, czego żadne ucho nie słyszało, żadne oko nie widziało i żaden ludzki umysł nie pojął, jaka w tym niesprawiedliwość?

Daje nam wolną wolę, abyśmy sami mogli zdecydować, czy wybieramy to, czy też cierpienie.

Bóg mówi nam, co nas czeka i daje nam jasną mapę drogową, jak osiągnąć to szczęście i uniknąć męki.

Bóg na różne sposoby i za pomocą różnych środków zachęca nas do podążania drogą do Raju i wielokrotnie ostrzega nas przed podążaniem drogą do Piekła.

Bóg opowiada nam historie mieszkańców Raju i jak go zdobyli, a także historie mieszkańców Piekła i jak cierpieli jego męki, abyśmy mogli się czegoś nauczyć.

Opowiada nam o dialogach, jakie będą miały miejsce między mieszkańcami Raju i mieszkańcami Piekła, abyśmy mogli dobrze zrozumieć tę lekcję.

Bóg daje nam dziesięć dobrych uczynków za dobry uczynek i jeden zły uczynek za zły uczynek. Mówi nam to po to, abyśmy spieszyli się z pełnieniem dobrych uczynków.

Bóg mówi nam, że jeśli po złym uczynku popełnimy dobry, zostanie on wymazany. Zdobywamy dziesięć dobrych uczynków, a zły uczynek zostaje z nas wymazany.

Mówi nam, że pokuta wymazuje to, co było przed nią, więc ten, kto żałuje za grzechy, jest jak ten, który nie ma grzechu.

Bóg sprawia, że ten, kto prowadzi ku dobru, jest taki sam jak ten, kto je czyni.

Allah bardzo ułatwia spełnianie dobrych uczynków. Prosząc o przebaczenie, wychwalając Allaha i pamiętając o Nim, możemy bez trudu spełniać wielkie dobre uczynki i uwolnić się od grzechów.

Niech Bóg wynagrodzi nas dziesięcioma dobrymi uczynkami za każdą literę Koranu.

Bóg nagradza nas za samą chęć czynienia dobra, nawet jeśli nie jesteśmy w stanie tego zrobić. Nie pociąga nas do odpowiedzialności za nasze złe intencje, jeśli ich nie spełniamy.

Bóg obiecuje nam, że jeśli podejmiemy inicjatywę czynienia dobra, On pomnoży nasze przewodnictwo, obdarzy nas sukcesem i ułatwi nam ścieżki dobra.

Jaka tu niesprawiedliwość?

Bóg nie tylko traktował nas sprawiedliwie, ale także okazywał nam miłosierdzie, hojność i życzliwość.