Major Tamer Badr jest pisarzem i badaczem myśli islamskiej, polityki, wojskowości i historii, a także byłym oficerem egipskich sił zbrojnych. Uczestniczył w rewolucji egipskiej i odegrał kluczową rolę w późniejszym ruchu rewolucyjnym, zajmując jednoznaczne stanowisko w sprawie wydarzeń politycznych w kraju.
Z powodu swoich poglądów politycznych i 17-dniowego okupowania placu Tahrir podczas wydarzeń związanych z Mohamedem Mahmudem w listopadzie 2011 roku, został poddany represjom ze strony służb bezpieczeństwa, a następnie aresztowany na placu Tahrir przez funkcjonariuszy egipskiego wywiadu wojskowego. Został osądzony przez sąd wojskowy i skazany na rok więzienia w areszcie wojskowym, a następnie w więzieniu wojskowym. W styczniu 2015 roku przeszedł na emeryturę.
Na polu intelektualnym major Tamer Badr opublikował osiem publikacji. Skupiał się na badaniu zagadnień religijnych, wojskowych, historycznych i politycznych z perspektywy idżtihadu, prezentując nowe spostrzeżenia, które wywołały szeroką debatę w kręgach intelektualnych. Najbardziej znaczącym z tych osiągnięć była jego książka „Oczekiwane przesłania”, w której omówił różnicę między prorokiem a posłańcem. Argumentował, że Prorok Mahomet, pokój i błogosławieństwo niech będą z nim, jest Pieczęcią Proroków, jak wspomniano w Świętym Koranie, ale niekoniecznie Pieczęcią Posłańców. Oparł swoją argumentację na zestawie dowodów koranicznych i hadisów, które jego zdaniem potwierdzały jego tezę, co doprowadziło do powstania książki, która wywołała znaczne kontrowersje między jej zwolennikami a przeciwnikami, zwłaszcza w tradycyjnych kręgach religijnych.
Tamer Badr spotkał się z powszechną krytyką za swoje tezy intelektualne, a jego książkę „Oczekiwane listy” uznano za odejście od głównego nurtu myśli islamskiej. Pomimo kontrowersji, kontynuował badania i pisał o kwestiach reform religijnych i politycznych, podkreślając wagę ponownej lektury tekstów religijnych z wykorzystaniem nowej metodologii, zgodnej ze współczesnymi trendami.
Oprócz zainteresowania myślą, Tamer Badr ma reformatorską wizję w sferze politycznej. Wierzy, że budowanie sprawiedliwych społeczeństw wymaga dogłębnej analizy systemów politycznych i religijnych oraz przełamania intelektualnej stagnacji, która hamuje rozwój społeczeństw islamskich. Pomimo wyzwań, z którymi się mierzy, nadal prezentuje swoje wizje w swoich pismach i artykułach, wierząc, że intelektualny dialog jest najlepszym sposobem na osiągnięcie pożądanych zmian.