Te wersety zostały wyrecytowane na Konferencji Naukowej o Cudu Koranu, która odbyła się w Kairze. Kiedy japoński profesor Yoshihide Kozai usłyszał ten werset, wstał zdumiony i powiedział: „Nauka i naukowcy odkryli ten zdumiewający fakt dopiero niedawno, po tym jak potężne kamery satelitarne uchwyciły na żywo obrazy i filmy ukazujące formowanie się gwiazdy z ogromnej masy gęstego, ciemnego dymu”.

Dodał, że nasza dotychczasowa wiedza, zanim pojawiły się te filmy i relacje na żywo, opierała się na błędnych teoriach mówiących o tym, że niebo jest mgliste.

Powiedział, że dzięki temu dodaliśmy nowy, niesamowity cud do cudów opisanych w Koranie, potwierdzając, że Tym, który o tym mówił, był Bóg, który stworzył wszechświat miliardy lat temu.

Zdumienie naukowców zgromadzonych na Konferencji Młodzieży Islamskiej w Rijadzie w 1979 r. sięgnęło zenitu, gdy usłyszeli oni szlachetny werset i powiedzieli: Zaprawdę, wszechświat był na początku ogromną, dymną, gazową chmurą, która była blisko siebie, a następnie stopniowo przekształciła się w miliony gwiazd wypełniających niebo.

Następnie amerykański profesor (Palmer) oświadczył, że tego, co zostało powiedziane, w żaden sposób nie można przypisać osobie zmarłej 1400 lat temu, ponieważ nie posiadała ona teleskopów ani statków kosmicznych, które pomogłyby w odkryciu tych faktów, a zatem tym, kto przekazał Mahometowi te informacje, musiał być Bóg. Profesor (Palmer) ogłosił swoje nawrócenie na islam pod koniec konferencji.

Zatrzymajmy się jednak na chwilę przy słowach Boga Wszechmogącego: {Czyż niewierni nie pomyśleli, że niebo i ziemia były złączone, a My je rozdzieliliśmy i stworzyliśmy z wody każdą żywą istotę? Czyż nie uwierzą?} [Al-Anbija: 30]. W języku (ratq) jest przeciwieństwem (fatq). W słowniku Al-Qamoos Al-Muhit: Fatqah oznacza rozdzielić. Te dwa słowa są używane w odniesieniu do tkaniny. Kiedy tkanina jest rozdarta i jej nici rozdzielone, mówimy (fatq al-thawb), a przeciwieństwem jest zebranie i połączenie tej tkaniny.

Według interpretacji Ibn Kathira: „Czyż nie widzieli, że niebo i ziemia stanowią zamkniętą całość?” Oznacza to, że na początku wszystko było ze sobą połączone, przylegało do siebie, układało się jedno na drugim.

Ibn Kathir zrozumiał zatem z wersetu, że wszechświat (niebo i ziemia) składa się z materii ściśle ze sobą związanej, ułożonej jedna na drugiej. Tak było oczywiście na początku stworzenia. Następnie Bóg oddzielił niebo od ziemi i rozdzielił je.

Jeśli przyjrzymy się treści poprzednich badań, zauważymy, że badacze trafnie opisują to, o czym mówił Ibn Kathir! Twierdzą, że wszechświat na początku był złożoną, splecioną strukturą materii, której niektóre elementy ułożone były jedna na drugiej. Następnie, przez miliardy lat, nici tej struktury zaczęły się rozdzielać.

Niesamowite jest to, że sfotografowali ten proces (tj. proces rozrywania i rozdzielania nici tkaniny) przy użyciu superkomputera i doszli do niemal pewnego wniosku, że nici kosmicznej tkaniny nieustannie się od siebie oddzielają, tak jak nici tkaniny oddzielają się w wyniku jej rozdarcia!

Współczesna nauka dowiodła, że każdy żywy organizm składa się z dużej ilości wody, a utrata 25% tej wody nieuchronnie prowadzi do jego śmierci, ponieważ wszystkie reakcje chemiczne w komórkach żywego organizmu mogą zachodzić wyłącznie w środowisku wodnym. Skąd więc Mahomet, niech pokój i błogosławieństwo będą z nim, zdobył te informacje medyczne?

Współczesna nauka dowiodła, że niebo stale się rozszerza. Kto powiedział Mahometowi (niech pokój i błogosławieństwo będą z nim) o tym fakcie w tamtych zamierzchłych czasach? Czy posiadał teleskopy i satelity? A może jest to objawienie od Boga, Stwórcy tego wielkiego wszechświata??? Czyż to nie jest ostateczny dowód na to, że Koran jest prawdą pochodzącą od Boga???

Współczesna nauka dowiodła, że Słońce porusza się z prędkością 43 200 mil na godzinę, a ponieważ odległość między nami a Słońcem wynosi 92 miliony mil, postrzegamy je jako nieruchome. Pewien amerykański profesor był zdumiony, gdy usłyszał ten werset Koranu i powiedział: „Niezwykle trudno mi sobie wyobrazić, że nauka Koranu doszła do tak naukowych faktów, do których my doszliśmy dopiero niedawno”.

A teraz, kiedy wsiadasz do samolotu, który leci i wznosi się w niebo, co czujesz? Czy nie czujesz ucisku w piersi? Jak myślisz, kto powiedział Mahometowi (niech pokój będzie z nim) o tym 1400 lat temu? Czy posiadał własny statek kosmiczny, dzięki któremu mógł odkryć to zjawisko fizyczne? A może było to objawienie od Boga Wszechmogącego?

I rzekł Bóg: „I ozdobiliśmy najbliższe niebo lampami”. Al-Mulk: 5

Jak wskazują dwa szlachetne wersety, wszechświat pogrążony jest w ciemności, mimo że znajdujemy się w pełnym świetle dziennym na powierzchni Ziemi. Naukowcy obserwowali Ziemię i resztę planet Układu Słonecznego oświetlone w pełnym świetle dziennym, podczas gdy niebiosa wokół nich pogrążone są w ciemności. Kto wiedział w czasach Mahometa (niech pokój będzie z nim), że ciemność jest dominującym stanem we wszechświecie? I że te galaktyki i gwiazdy to nic innego jak małe, słabe lampy, które ledwo rozpraszają smolistą ciemność otaczającego je wszechświata, wyglądając niczym ozdoby i lampy, nic więcej? Kiedy te wersety zostały wyrecytowane pewnemu amerykańskiemu naukowcowi, był zdumiony, a jego podziw i zdumienie nad majestatem i wielkością tego Koranu wzrosły. Powiedział o nim: „Ten Koran nie może być niczym innym, jak słowami Stwórcy tego wszechświata, Wszechwiedzącego o jego tajemnicach i zawiłościach”.

Współczesna nauka udowodniła istnienie atmosfery otaczającej Ziemię, która chroni ją przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym i niszczycielskimi meteorytami. Kiedy meteoryty te stykają się z ziemską atmosferą, zapalają się w wyniku tarcia. W nocy wydają się nam małymi, świecącymi masami spadającymi z nieba z ogromną prędkością szacowaną na około 240 kilometrów na sekundę. Następnie szybko gasną i znikają. To właśnie nazywamy meteorami. Kto powiedział Mahometowi (niech pokój będzie z nim), że niebo jest jak dach chroniący Ziemię przed meteorytami i szkodliwym promieniowaniem słonecznym? Czyż nie jest to ostateczny dowód na to, że Koran pochodzi od Stwórcy tego wielkiego wszechświata?

I rzekł Bóg: (I rzucił na ziemię góry stałe, aby nie trzęsła się wraz z wami) Luqman: 10

Ponieważ skorupa ziemska oraz góry, płaskowyże i pustynie znajdują się ponad płynnymi i miękkimi, ruchomymi głębinami znanymi jako (warstwa Sima), skorupa ziemska i wszystko, co się na niej znajduje, będzie się nieustannie kołysać i poruszać, a te ruchy będą skutkować pęknięciami i potężnymi trzęsieniami ziemi, które wszystko zniszczą... Ale nic z tego się nie wydarzyło... Jaki jest więc powód?

Niedawno stało się jasne, że dwie trzecie każdej góry jest głęboko osadzone w ziemi, w warstwie Sima, a tylko jedna trzecia wystaje ponad jej powierzchnię. Dlatego Bóg Wszechmogący porównał góry do kołków, które trzymają namiot na ziemi, jak w poprzednim wersecie. Wersety te zostały wyrecytowane na Konferencji Młodzieży Islamskiej, która odbyła się w Rijadzie w 1979 roku. Amerykański profesor (Palmer) i japoński geolog (Seardo) byli zdumieni i powiedzieli: „W żaden sposób nie jest rozsądne, aby była to mowa człowieka, zwłaszcza że została ona wypowiedziana 1400 lat temu, ponieważ doszliśmy do tych faktów naukowych dopiero po szeroko zakrojonych badaniach z pomocą technologii XX wieku, która nie istniała w epoce, w której ignorancja i zacofanie panowały na całej ziemi”. Naukowiec (Frank Press), doradca prezydenta USA (Cartera), specjalizujący się w geologii i oceanografii, również uczestniczył w dyskusji i ze zdumieniem stwierdził: „Mahomet nie mógł znać tej wiedzy. Ten, kto go jej nauczył, musi być Stwórcą tego wszechświata, Tym, który zna jego sekrety, prawa i plany”.

Wszyscy wiemy, że góry są nieruchome, ale gdybyśmy wznieśli się ponad Ziemię, z dala od jej grawitacji i atmosfery, zobaczylibyśmy Ziemię obracającą się z ogromną prędkością (160 km/h). Wtedy zobaczylibyśmy góry poruszające się jak chmury, co oznacza, że ich ruch nie jest immanentny, lecz jest powiązany z ruchem Ziemi, tak jak chmury, które nie poruszają się same z siebie, lecz są popychane przez wiatry. To dowód na ruch Ziemi. Kto powiedział o tym Mahometowi (niech pokój będzie z nim)? Czyż nie Bóg?

Współczesne badania wykazały, że każde morze ma swoje własne cechy, które odróżniają je od innych mórz, takie jak intensywność zasolenia, ciężar wody, a nawet jej kolor, który zmienia się w zależności od miejsca ze względu na różnice temperatury, głębokości i innych czynników. Co jest jeszcze dziwniejsze, to odkrycie cienkiej białej linii, która powstaje w wyniku spotkania wód dwóch mórz, i to właśnie zostało wspomniane w dwóch poprzednich wersetach. Kiedy ten tekst Koranu był omawiany z amerykańskim oceanografem, profesorem Hillem, i niemieckim geologiem, Schreiderem, odpowiedzieli, że ta nauka jest w stu procentach boska i zawiera oczywiste cuda, i że jest niemożliwe, aby prosta, niepiśmienna osoba, taka jak Mahomet, znała tę naukę w czasach, w których panowało zacofanie i ignorancja.

Współczesna nauka dowiodła, że cząsteczki sensoryczne odpowiedzialne za ból i ciepło znajdują się wyłącznie w warstwie skóry. Chociaż skóra, podobnie jak mięśnie i inne jej części, odczuwałaby pieczenie, Koran o tym nie wspomina, ponieważ odczucie bólu jest charakterystyczne dla tej warstwy. Kto więc przekazał Mahometowi tę medyczną informację? Czy nie Bóg?

Starożytni ludzie nie mogli nurkować na głębokość większą niż 15 metrów, ponieważ nie byli w stanie wytrzymać bez oddechu dłużej niż dwie minuty, a ich żyły pękały pod wpływem ciśnienia wody. Po pojawieniu się okrętów podwodnych w XX wieku naukowcy odkryli, że dno morskie jest bardzo ciemne. Odkryli również, że każde morze głębinowe ma dwie warstwy wody: pierwsza jest głęboka i bardzo ciemna, pokryta silnymi, poruszającymi się falami, a druga to warstwa powierzchniowa, również ciemna, pokryta falami, które widzimy na powierzchni morza.

Amerykański naukowiec (Hill) był zdumiony wielkością tego Koranu, a jego zdumienie wzrosło, gdy omówiono z nim cud w drugiej połowie wersetu ((chmury ciemności, jedna nad drugą. Kiedy wyciąga rękę, ledwo je widzi)). Powiedział, że takich chmur nigdy nie widziano na jasnym Półwyspie Arabskim, a ten stan pogody występuje tylko w Ameryce Północnej, Rosji i krajach skandynawskich blisko bieguna, które nie zostały odkryte za czasów Mahometa, niech Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem. Ten Koran musi być słowem Boga.

Najniższy punkt na powierzchni Ziemi. Rzymianie zostali pokonani w Palestynie w pobliżu Morza Martwego. Kiedy ten werset został omówiony ze słynnym geologiem Palmerem na międzynarodowej konferencji naukowej w Rijadzie w 1979 roku, natychmiast zaprzeczył tej sprawie i ogłosił publicznie, że istnieje wiele miejsc na powierzchni Ziemi, które są niżej położone. Naukowcy poprosili go o potwierdzenie tych informacji. Po przejrzeniu swoich map geograficznych, naukowiec Palmer był zaskoczony jedną z map przedstawiającą topografię Palestyny. Narysowano na niej grubą strzałkę wskazującą obszar Morza Martwego, a na jej szczycie widniał napis (najniższy punkt na powierzchni Ziemi). Profesor był zdumiony, wyraził podziw i uznanie, potwierdzając, że ten Koran musi być słowem Boga.

Prorok Mahomet nie był lekarzem, nie potrafił przeprowadzić sekcji zwłok kobiety w ciąży ani nie pobierał lekcji anatomii i embriologii. W rzeczywistości nauka ta nie była znana przed XIX wiekiem. Znaczenie wersetu jest całkowicie jasne, a współczesna nauka dowiodła, że płód otaczają trzy błony: Po pierwsze:

Błony otaczające płód składają się z błony endometrium, błony kosmówki i błony owodniowej. Te trzy błony tworzą pierwszą warstwę ciemności, ponieważ przylegają do siebie.

Po drugie: Ściana macicy, która jest drugą ciemnością. Po trzecie: Ściana jamy brzusznej, która jest trzecią ciemnością. Skąd więc Mahomet, niech pokój i błogosławieństwo będą z nim, wziął te informacje medyczne?

Bóg powiedział: „O ludzkości, jeśli wątpicie w Zmartwychwstanie – to przecież stworzyliśmy was z prochu, potem z kropli spermy, potem z przylepnej grudki, potem z bryły ciała – uformowanej i nieuformowanej – abyśmy mogli wam to wyjaśnić”. (Al-Hadżdż: 5)

Z poprzednich szlachetnych wersetów jasno wynika, że stworzenie człowieka odbywa się etapami, jak następuje:

1. Pył: Dowodem na to jest obecność w pyle i glinie wszystkich pierwiastków mineralnych i organicznych, z których zbudowane jest ludzkie ciało. Drugim dowodem jest to, że po śmierci człowiek stanie się prochem, który niczym się od niego nie różni.

2- Plemniki: To plemniki, które przenikają przez ścianę komórki jajowej, w wyniku czego powstaje zapłodniona komórka jajowa (gameta plemnikowa), która stymuluje podziały komórkowe, dzięki którym gamety plemnikowe rosną i rozmnażają się, aż staną się kompletnym płodem, zgodnie ze słowami Wszechmogącego: „Zaprawdę, stworzyliśmy człowieka z mieszanki kropli spermy” (Al-Insan: 2).

3. Pijawka: Po podziałach komórkowych w zapłodnionym jaju tworzy się masa komórek, która pod względem mikroskopijnego kształtu przypomina jagodę (pijawka), wyróżniająca się zadziwiającą zdolnością przyczepiania się do ścian macicy w celu pobrania niezbędnego pożywienia z obecnych w niej naczyń krwionośnych.

4. Zarodek: Komórki zarodka powstają, aby dać początek zawiązkom kończyn oraz różnym narządom i układom organizmu. Składają się zatem z komórek uformowanych, podczas gdy błony otaczające zarodek (błona kosmówkowa i kosmki, które później przekształcą się w śluz) są komórkami nieuformowanymi. Badania mikroskopowe pokazują, że płód w stadium embrionalnym wygląda jak kawałek przeżutego mięsa lub gumy ze śladami przeżutych zębów i zębów trzonowych.

Czyż to nie potwierdza słów Wszechmogącego (z bryły ciała, uformowanej i nieuformowanej)? Czy Mahomet, niech pokój i błogosławieństwo będą z nim, miał echokardiogram, dzięki któremu mógł się o tym dowiedzieć?!

5. Pojawienie się kości: Udowodniono naukowo, że kości zaczynają pojawiać się pod koniec etapu embrionu, co jest zgodne z kolejnością opisaną w wersecie (Stworzyliśmy więc zarodek w postaci kości).

6. Pokrycie kości ciałem: Współczesna embriologia dowiodła, że mięśnie (ciało) formują się kilka tygodni po kościach, a powłoce mięśniowej towarzyszy skóra płodu. Jest to całkowicie zgodne ze słowami Wszechmogącego: „Pokryliśmy więc kości ciałem”.

Gdy siódmy tydzień ciąży dobiega końca, etapy rozwoju płodu dobiegają końca, a jego kształt staje się niemal płodowy. Potrzebuje on czasu, aby urosnąć i osiągnąć pełnię wzrostu, długość i wagę, a następnie powrócić do swojego normalnego kształtu.

Teraz: Czy było możliwe, aby Mahomet (niech pokój i błogosławieństwo będą z nim) przekazał te informacje medyczne, skoro żył w czasach ignorancji i zacofania???

Te wielkie wersety zostały wyrecytowane na Siódmej Konferencji na temat Cudów Medycznych Świętego Koranu w 1982 roku. Gdy tylko tajski embriolog (Tajas) usłyszał te wersety, natychmiast bez wahania oświadczył, że nie ma boga prócz Allaha, a Mahomet jest Posłańcem Allaha. Słynny profesor (Keith Moore), starszy profesor na amerykańskich i kanadyjskich uniwersytetach, również uczestniczył w konferencji i powiedział: „To niemożliwe, aby twój Prorok znał wszystkie te precyzyjne szczegóły dotyczące etapów stworzenia i poczęcia płodu samodzielnie. Musiał mieć kontakt z wielkim uczonym, który poinformował go o tych różnych naukach, mianowicie Allahem”. Ogłosił swoje przejście na islam na konferencji, która odbyła się w 1983 roku i spisał cuda Koranu w języku arabskim w swojej słynnej książce uniwersyteckiej, która jest wykładana studentom medycyny na uczelniach w Ameryce i Kanadzie.

Naukowcy twierdzą: Chmury kłębiaste powstają z kilku komórek przypominających kłaczki bawełny, które wiatr unosi i łączy, tworząc gigantyczną chmurę przypominającą górę, osiągającą wysokość 13 000 metrów. Wierzchołek chmury jest ekstremalnie zimny w porównaniu z jej podstawą. Z powodu tej różnicy temperatur tworzą się wiry, które prowadzą do powstawania gradu na szczycie chmury przypominającej górę. Wiry te powodują również wyładowania elektryczne, które uwalniają oślepiające iskry, powodujące chwilową ślepotę u pilotów na niebie. Właśnie to opisuje werset. Czy Mahomet (niech pokój będzie z nim) mógł sam przekazać tak precyzyjne informacje?

W wersecie tym chodzi o to, że Mieszkańcy Jaskini przebywali w swojej jaskini przez 300 lat słonecznych i 309 lat księżycowych. Matematycy potwierdzili, że rok słoneczny jest dłuższy od księżycowego o 11 dni. Jeśli pomnożymy 11 dni przez 300 lat, otrzymamy wynik 3300. Dzieląc tę liczbę przez liczbę dni w roku (365), otrzymamy 9 lat. Czy nasz mistrz Muhammad, niech pokój i błogosławieństwo będą z nim, mógł znać długość pobytu Mieszkańców Jaskini według kalendarza księżycowego i słonecznego?

Współczesna nauka dowiodła, że muchy posiadają wydzieliny, które przekształcają to, co złapią, w substancje zupełnie inne niż te, które pierwotnie złapali. Dlatego nie możemy prawdziwie poznać substancji, którą złapali, a co za tym idzie, nigdy nie będziemy w stanie jej z nich wydobyć. Kto powiedział to Mahometowi? Czyż nie powiedział mu tego Bóg Wszechmogący, znający niuanse każdej materii?

Statystyka Koranu i równowaga liczbowa: Jest to równa równowaga między zgodnymi i niezgodnymi słowami oraz zamierzona spójność między wersetami, a dzięki tej numerycznej symetrii i cyfrowym powtórzeniom jest przyciągająca wzrok i wzywa do kontemplacji wersetów. Jest to jeden z rodzajów cudów związanych z elokwencją i retoryką Świętego Koranu, ponieważ zawiera regularną relację liczbową w nakazach i zakazach, a także obejmuje liczby i statystyki, których piękno i sekrety może odkryć tylko wprawny nurek w morzu nauk Księgi Allaha, dlatego Allah nakazał nam kontemplować Jego Księgę, jak powiedział On Najwyższy: {Czyż oni nie zastanawiają się nad Koranem?} (Sura An-Nisa, werset: 82).

Kiedy profesor Abdul Razzaq Noufal przygotowywał swoją książkę (Islam to religia i świat), opublikowaną w 1959 roku, odkrył, że słowo „świat” powtarza się w Świętym Koranie równie często, jak słowo „życie pozagrobowe”. A kiedy przygotowywał swoją książkę (Świat dżinów i aniołów), opublikowaną w 1968 roku, odkrył, że diabły powtarzają się w Koranie dokładnie tak samo często, jak anioły.
Profesor mówi: (Nie wiedziałem, że harmonia i równowaga obejmują wszystko, o czym mowa w Świętym Koranie. Za każdym razem, gdy badałem jakiś temat, odkrywałem coś zdumiewającego, i to zdumiewającego… symetrię liczbową… powtarzalność liczbową… lub proporcję i równowagę we wszystkich tematach, które były przedmiotem badań… tematy identyczne, podobne, sprzeczne lub powiązane…).
W pierwszej części książki autor zanotował liczbę wystąpień niektórych słów w Świętym Koranie:
- Świat 115 razy, życie pozagrobowe 115 razy.
- Szatan 88 razy, aniołowie 88 razy, z pochodnymi.
Śmierć 145 razy, słowo życie i jego pochodne w odniesieniu do normalnego życia człowieka 145 razy.
Wzrok i wgląd 148 razy, serce i dusza 148 razy.
50 razy więcej korzyści, 50 razy więcej korupcji.
40 razy gorąco, 40 razy zimno.
Słowo „Baath”, oznaczające zmartwychwstanie umarłych, jego pochodne i synonimy, wymienione jest 45 razy, podobnie jak słowo „Sirat” wymienione jest 45 razy.
- Dobre uczynki i ich pochodne 167 razy, złe uczynki i ich pochodne 167 razy.
Piekło 26 razy, kara 26 razy.
- 24 razy cudzołóstwo, 24 razy gniew.
- Idole 5 razy, wino 5 razy, świnie 5 razy.
Warto zauważyć, że słowo „wino” zostało wspomniane ponownie w opisie wina z Raju, w którym nie ma upiorów, w słowach Wszechmogącego: „I rzeki wina, rozkosz dla tych, którzy piją”. Dlatego też nie jest ono wliczane do liczby wzmianek o winie tego świata.
- Prostytucja 5 razy, zazdrość 5 razy.
- Odra 5 razy, tortury 5 razy.
5 razy horror, 5 razy rozczarowanie.
- Przeklinaj 41 razy, nienawidź 41 razy.
- 10 razy brud, 10 razy brud.
- Niepokój 13 razy, spokój 13 razy.
- Czystość 31 razy, szczerość 31 razy.
- Wiara i jej pochodne 811 razy, wiedza i jej pochodne oraz poznanie i jego pochodne 811 razy.
Słowa „ludzie”, „człowiek”, „ludzie”, „ludzie” i „ludzie” pojawiają się 368 razy. Słowo „posłaniec” i jego pochodne pojawiają się 368 razy.
Słowo „ludzie” i jego pochodne oraz synonimy pojawiają się 368 razy. Słowa „rizq”, „pieniądze” i „dzieci” oraz ich pochodne pojawiają się 368 razy, co stanowi sumę ludzkiej radości.
Plemiona 5 razy, uczniowie 5 razy, mnisi i kapłani 5 razy.
Al-Furqan 7 razy, Banu Adam 7 razy.
- Królestwo 4 razy, Duch Święty 4 razy.
- Muhammad 4 razy, Siraj 4 razy.
- Pokłon 13 razy, Hadżdż 13 razy i spokój 13 razy.
Słowo „Koran” i jego pochodne wymienione są 70 razy, słowo „objawienie” i jego pochodne wymienione są 70 razy w odniesieniu do objawienia Boga Jego sługom i posłańcom, słowo „Islam” i jego pochodne wymienione są 70 razy.
Należy zauważyć, że liczba wzmianek o objawieniu nie uwzględnia wersetów dotyczących objawienia dla mrówek lub na ziemi, objawienia posłańców dla ludzi ani objawienia diabłów.
Słowo „tego dnia” użyte jest 70 razy, odnosząc się do Dnia Zmartwychwstania.
- Przesłanie Boga i Jego przesłania 10 razy, Sura i Sury 10 razy.
Słowo „niewiara” powtórzone zostało 25 razy, podobnie jak słowo „wiara”.
Wiara i jej pochodne wymienione są 811 razy, niewiara, błądzenie i ich pochodne wymienione są 697 razy, a różnica między tymi dwoma liczbami wynosi 114, co jest taką samą liczbą jak 114 sur w Świętym Koranie.
- Ar-Rahman 57 razy, Ar-Raheem 114 razy, czyli dwa razy więcej niż Ar-Rahman, a oba imiona należą do pięknych imion Boga.
Należy zauważyć, że wzmianka o Najmiłosierniejszym jako opisie Posłańca (niech Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem) nie została tu uwzględniona, gdyż Bóg Wszechmogący mówi: „Zaprawdę, przybył do was Posłaniec spośród was samych. Zmartwienie, jakie go spotyka, jest dla niego bolesne, a dla wierzących jest łaskawy i miłosierny”.
Niegodziwym 3 razy, sprawiedliwym 6 razy.
Koran wspomina, że liczba niebios wynosi 7 i powtarza to siedem razy. Wspomina stworzenie nieba i ziemi w ciągu sześciu dni siedem razy, a także siedem razy wspomina o przedstawieniu stworzenia ich Panu.
Towarzyszami Ognia jest 19 aniołów, a liczba liter w Basmalah wynosi 19.
Słowa modlitwy powtarzane są 99 razy, tyle ile wynoszą piękne imiona Boga.
Po opublikowaniu pierwszej części tej książki badacz nie zaprzestał stosowania się do ustaleń liczbowych zawartych w Świętym Koranie. Kontynuował badania i zapisywanie obserwacji, publikując drugą część, która zawierała następujące wyniki:
Szatan jest wspomniany w Świętym Koranie 11 razy, a nakaz szukania schronienia powtórzony jest 11 razy.
- Magia i jej pochodne 60 razy, fitna i jej pochodne 60 razy.
- Nieszczęście i jego pochodne 75 razy, wdzięczność i jej pochodne 75 razy.
Wydatki i ich pochodne 73 razy, satysfakcja i jej pochodne 73 razy.
Skąpstwo i jego pochodne 12 razy, żal i jego pochodne 12 razy, chciwość i jej pochodne 12 razy, niewdzięczność i jej pochodne 12 razy.
- Ekstrawagancja 23 razy, prędkość 23 razy.
- Przymus 10 razy, przymus 10 razy, tyrania 10 razy.
- Zastanawiaj się 27 razy, arogancja 27 razy.
- Zdrada 16 razy, złośliwość 16 razy.
- Al-Kafirun 154 razy, Ogień i palenie 154 razy.
- Zaginieni 17 razy, umarli 17 razy.
Muzułmanie 41 razy, Dżihad 41 razy.
- Religia 92 razy, pokłony 92 razy.
Recytuj Surę Al-Salihat 62 razy.
Modlitwa i miejsce modlitwy 68 razy, zbawienie 68 razy, aniołowie 68 razy, Koran 68 razy.
Zakat 32 razy, błogosławieństwa 32 razy.
Post 14 razy, cierpliwość 14 razy i stopnie 14 razy.
Pochodne rozumu 49 razy, światło i jego pochodne 49 razy.
- Język 25 razy, kazanie 25 razy.
Pokój niech będzie z tobą 50 razy, dobre uczynki 50 razy.
Wojna 6 razy, więźniowie 6 razy, chociaż nie pojawiają się one razem w jednym wersecie, ani nawet w jednej surze.
Słowo „powiedzieli” powtarzane jest 332 razy i obejmuje wszystko, co zostało powiedziane przez stworzenie aniołów, dżinów i ludzi w tym świecie i w życiu pozagrobowym. Słowo „powiedz” powtarzane jest 332 razy i jest to nakaz Boga skierowany do całego stworzenia, aby mówiło.
- Proroctwo powtórzono 80 razy, Sunnah 16 razy, co oznacza, że proroctwo powtarzano pięć razy częściej niż Sunnah.
- Sunna 16 razy, na głos 16 razy.
- Recytacja dźwięczna powtarzana jest 16 razy, a recytacja cicha 32 razy, co oznacza, że recytacja dźwięczna powtarzana jest przez połowę recytacji cichej.
Autor pisze pod koniec tej części:
(Ta równość liczbowa w tematach zawartych w tej drugiej części, oprócz równości w tematach wyjaśnionych wcześniej w części pierwszej, to jedynie przykłady i dowody... wyrażenia i wskazówki. Tematy z podobnymi liczbami lub liczbami proporcjonalnymi nadal są nie do zliczenia i wykraczają poza naszą zdolność zrozumienia.)
Tak więc badacz kontynuował swoje badania, aż do opublikowania trzeciej części tej książki, w której zapisał następujące informacje:
Miłosierdzie 79 razy, Przewodnictwo 79 razy.
Miłość 83 razy, posłuszeństwo 83 razy.
- 20 razy sprawiedliwość, 20 razy nagroda.
- Qunut 13 razy, kłaniając się 13 razy.
Pragnienie 8 razy, strach 8 razy.
- Powiedz to głośno 16 razy, publicznie 16 razy.
-22 razy pokusa, 22 razy błąd i grzech.
- Nieprzyzwoitość 24 razy, przewinienie 24 razy, grzech 48 razy.
- Powiedz mało 75 razy, podziękuj 75 razy.
Nie zapominajcie o związku między małością a wdzięcznością, jak mówi Bóg Wszechmogący: „A niewielu spośród Moich sług jest wdzięcznych”.
– 14 razy orać, 14 razy sadzić, 14 razy owocować, 14 razy dawać.
Rośliny 26 razy, drzewa 26 razy.
- Nasienie 12 razy, glina 12 razy, nieszczęście 12 razy.
- Al-Albab 16 razy, Al-Af'idah 16 razy.
- Intensywność 102 razy, cierpliwość 102 razy.
- Nagroda wynosi 117 razy, przebaczenie wynosi 234 razy, co stanowi dwukrotność kwoty, która została podana w nagrodzie.
Tutaj dostrzegamy piękną wskazówkę dotyczącą rozległości przebaczenia Boga, Wszechmogącego, który wspominał nam o nagrodzie wiele razy w swojej Świętej Księdze, ale On, Wszechmogący, wspominał o wiedzy więcej razy, dokładnie dwa razy więcej niż wspomniał o nagrodzie.
Przeznaczenie 28 razy, nigdy 28 razy, pewność 28 razy.
- Ludzie, aniołowie i światy 382 razy, werset i wersety 382 razy.
Słowo „dezorientacja” i jego pochodne wymienione są 191 razy, w wersetach 380 razy, tj. dwa razy częściej niż słowo „dezorientacja”.
- Ihsan, dobre uczynki i ich pochodne 382, wersety 382 razy.
Koran 68 razy, jasne dowody, wyjaśnienia, napomnienia i uzdrowienia 68 razy.
- Mahomet 4 razy, Szariat 4 razy.
Słowo „miesiąc” wymienione jest 12 razy, co odpowiada liczbie miesięcy w roku.
Słowo „dzień” i „dzień” pojawiają się w liczbie pojedynczej 365 razy, co odpowiada liczbie dni w roku.
- Powiedz „dni” i „dwa dni” w formie liczby mnogiej i podwójnej 30 razy, co odpowiada liczbie dni w miesiącu.
- Nagroda wynosi 108 razy, akcja wynosi 108 razy.
- Odpowiedzialność 29 razy, sprawiedliwość i równość 29 razy.
Po tym krótkim przedstawieniu trzech części księgi powracam do szlachetnego wersetu Koranu, którym badacz rozpoczynał każdą część tej księgi, a mianowicie do słów Wszechmogącego:
„Ten Koran nie mógł zostać spisany przez nikogo innego niż Allah, lecz jest potwierdzeniem tego, co było przed nim, i szczegółowym wyjaśnieniem Pisma – co do którego nie ma wątpliwości – od Pana światów. Czy też powiedzą: „On to spisał?” Powiedz: „Stwórz więc surę podobną do niej i wzywaj, kogo możesz, poza Allahem, jeśli jesteś prawdomówny”.
Musimy się zatrzymać i zastanowić nad tą harmonią i równowagą... Czy to zbieg okoliczności? Czy to spontaniczny incydent? A może przypadkowe wydarzenie?
Zdrowy rozsądek i logika naukowa odrzucają takie uzasadnienia, które nie mają już najmniejszego znaczenia we współczesnej nauce. Gdyby sprawa ograniczała się do harmonii w liczbie dwóch lub kilku słów, można by pomyśleć, że to nic więcej niż niezamierzona zgoda… Skoro jednak harmonia i spójność sięgają tak dalekosiężnego poziomu, nie ma wątpliwości, że jest to coś pożądanego, a równowaga jest zamierzona.
„To Bóg zesłał Księgę z prawdą i Wagą”. „Nie ma niczego, co by nie miało u Nas swoich depozytariuszy. I nie zsyłamy tego inaczej, jak tylko według znanej miary”.
Liczbowy cud Świętego Koranu nie kończy się na liczeniu słów, lecz wykracza poza niego, na głębszy i bardziej precyzyjny poziom, jakim są litery. To właśnie zrobił profesor Rashad Khalifa.
Pierwszy werset Koranu brzmi: (W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego). Ma 19 liter. Słowo „Imię” pojawia się w Koranie 19 razy, a słowo „Allah” – 2698 razy, czyli (19 x 142), czyli wielokrotności liczby 19. Słowo „Miłosierny” pojawia się 57 razy, czyli (19 x 3), czyli wielokrotności liczby 19. Słowo „Miłosierny” pojawia się 114 razy, czyli (19 x 6), czyli wielokrotności liczby 19.
Sura Al-Baqarah zaczyna się od trzech liter: A, L, M. Litery te powtarzają się w tej surze częściej niż pozostałe litery, przy czym najczęściej powtarza się Alif, po nim Lam, a na końcu Mim.
Podobnie w Surze Al-Imran (A. L. M.), Surze Al-Araf (A. L. M. S.), Surze Ar-Ra’d (A. L. M. R.), Surze Qaf i wszystkich innych surach rozpoczynających się od liter rozdzielonych, z wyjątkiem Sury Ya Seen, gdzie Ya i Seen występują w tej surze rzadziej niż we wszystkich surach mekkańskich i medyńskich Koranu. Zatem Ya poprzedza Seen, w kolejności odwrotnej do liter w alfabecie.