1- Nuk isha aq budalla sa t’i thoja udhëheqjes së ushtrisë para se të bashkohesha me ushtrinë ose pasi u bëra oficer se po përpiqesha të zhvilloja xhihad në Çeçeni, Bosnjë apo vende të tjera islamike, por ky besim mbeti brenda meje dhe nuk ia zbulova askujt që të mos akuzohesha për ekstremizëm.
2- Librat mbi pushtimet islamike që shkrova para revolucionit nuk ishin të njohur për ushtrinë, dhe shkrimi e botimi i tyre ishte sekret pa përmendur në librat e mi se isha oficer. Gjithashtu e shkurtova emrin tim nga Tamer Mohamed Samir Mohamed Badr në Tamer Badr vetëm që të mos më arrinin.
3- Është e mundur që unë të jem futur në listën e zezë nga inteligjenca sepse falja namazet e detyrueshme në xhami ose sepse unë dhe gruaja ime refuzuam që ajo të hiqte hixhabin në mënyrë që unë dhe ajo të mund të udhëtonim si atashe ushtarak. Prandaj, prisja që ushtria të mos më linte vetëm derisa të arrija gradën e gjeneral brigade. Lirimi im i parakohshëm nga ushtria pritej për mua kur të arrija gradën e kapitenit, pavarësisht nëse e kërkoja apo jo.
4- Kur u bashkova me ushtrinë, u bashkova kur isha i ri dhe kisha një qëllim, i cili ishte të bija martir në një luftë që mendoja se ishte e ngushtë midis nesh dhe entitetit sionist. Prandaj, zgjodha të isha në këmbësori në mënyrë që të isha në ballë të kësaj lufte. Kur qëndrova në ushtri dhe pashë gjendjen në të cilën kishim arritur, i shtova këtij qëllimi, i cili ishte të arrija një gradë që do të më lejonte të ndryshoja situatën aktuale nëse nuk do të arrija martirizimin në luftë.
5- Gjatë revolucionit të 25 janarit, kisha shpresë për ndryshim, por ajo u shua shpejt. Kjo është arsyeja pse gjithmonë kam marrë pjesë fshehurazi në marshimet me miliona njerëz. Zoti e di nëse më kanë vëzhguar apo jo, derisa shpalla bashkimin tim me revolucionin gjatë ngjarjeve të Mohamed Mahmoud. Pastaj u bëra si një libër i hapur për shërbimet e inteligjencës, dhe ata dinin gjithçka për mua që nga fëmijëria deri në kohën e sotme.
6- Pas 30 qershorit, nuk kisha asnjë dyshim se nuk do të isha në gjendje të vazhdoja në ushtri, kështu që kërkova pension të parakohshëm. Pavarësisht dashurisë sime për ushtrinë, nuk mund të vazhdoja në këto rrethana.
7- Disa njerëz shpesh pyesin: "A ka oficerë si unë në ushtri?" Unë u them atyre: "Unë njoh shumë oficerë që janë shumë më të mirë se unë, që janë të sjellshëm dhe të përkushtuar ndaj fesë. Disa prej tyre janë tunduar dhe ndryshuar, ndërsa të tjerë mbeten të palëkundur në parimet e tyre. Sigurisht, ata që mbeten të palëkundur në parimet e tyre nuk janë në gjendje ta shprehin këtë për arsyet që përmenda më parë."
8- Kur dikush më pyet nëse pendohem që u regjistrova në Kolegjin Ushtarak që në fillim, i them se nuk pendohem. Kam mësuar në ushtri gjëra që nuk do t’i kisha mësuar askund tjetër.
9- Kur dikush më pyet nëse pendohem që kërkova të largohem nga ushtria, i them se nuk pendohem. U bashkova me ushtrinë për një qëllim të caktuar. Nëse ky qëllim shfrytëzohet për përfitime ose qëllime personale, atëherë nuk kam nevojë të vazhdoj në ushtri.
10- Në fund të fundit, unë nuk e urrej ushtrinë, por e urrej përdorimin dhe shfrytëzimin e saj për interesa dhe qëllime personale.