۱- در جریان انقلاب ژانویه ۲۰۱۱، زمانی که من سرگرد ارتش بودم و تا زمانی که در جریان حوادث محمد محمود دستگیر و زندانی شدم، خلاصه اتهامات و سوءظن‌هایی که مردم به دلیل مشارکتم در انقلاب به من وارد می‌کردند این بود که یا من یک مأمور اطلاعاتی هستم که در میان انقلابیون قرار گرفته‌ام، یا عضو جنبش ۶ آوریل هستم، یا از هواداران حازم صلاح ابواسماعیل.
۲- پس از آزادی من از زندان در ژانویه ۲۰۱۳ و مخالفت با جنبش تمرد، بیشتر اتهامات بسیاری از انقلابیون این بود که من عضو اخوان المسلمین یا مأمور امنیتی هستم، در حالی که بسیاری از اخوان المسلمین مرا به دلیل مخالفت با سیاست‌های مرسی در قدرت، مأمور امنیتی می‌دانستند، هرچند که من مخالف سرنگونی او بودم.
۳- بعد از ۳۰ ژوئن ۲۰۱۳ و تا زمانی که ارتش را ترک کردم، بیشتر اتهامات مردم این بود که من یک افسر امنیتی، خائن، عامل اسرائیل یا نفوذی انقلابیون هستم، زیرا من مخالف برکناری مرسی بودم.
۴- پس از اینکه در ژانویه ۲۰۱۵ ارتش را ترک کردم، بیشتر اتهامات این بود که من عضو اخوان المسلمین، داعش یا نیروهای امنیتی هستم.
۵- پس از انتشار کتابم «نامه‌های مورد انتظار» در دسامبر ۲۰۱۹، تاکنون، تمام اتهامات قبلی پایان یافته و با اتهامات جدیدی مانند (من فتنه‌ای را در میان مسلمانان شعله‌ور کردم - دجال یا یکی از پیروانش - دیوانه - گمراه - کافر - مرتد که باید مجازات و کشته شود - شیطانی به من نجوا می‌کند که برای تو بنویسم - تو کی هستی که چیزی بیاوری که با آنچه علمای مسلمان بر آن توافق کرده‌اند، در تضاد است - چگونه می‌توانیم ایمان خود را از یک افسر ارتش مصر بگیریم - و غیره و غیره) جایگزین شده‌اند.