این آیات در کنفرانس علمی معجزه قرآن که در قاهره برگزار شد، تلاوت شدند. وقتی پروفسور ژاپنی، یوشیهیده کوزای، این آیه را شنید، با شگفتی از جایش بلند شد و گفت: «علم و دانشمندان اخیراً پس از آنکه دوربین‌های ماهواره‌ای قدرتمند تصاویر و فیلم‌های زنده‌ای را ضبط کردند که نشان می‌داد ستاره‌ای از توده بزرگی از دود غلیظ و تیره تشکیل شده است، به این واقعیت شگفت‌انگیز پی برده‌اند.»

سپس اضافه کرد که دانش قبلی ما قبل از این فیلم ها و تصاویر زنده، مبتنی بر نظریه های نادرستی مبنی بر مه آلود بودن آسمان بوده است.

او گفت که با این کار، ما یک معجزه شگفت‌انگیز جدید به معجزات قرآن اضافه کرده‌ایم و تأیید می‌کنیم که کسی که در مورد آن صحبت کرده، خداوند است که میلیاردها سال پیش جهان را آفریده است.

شگفتی دانشمندان در کنفرانس جوانان اسلامی که در سال ۱۹۷۹ در ریاض برگزار شد، با شنیدن آیه شریفه به اوج خود رسید و گفتند: به راستی که جهان در آغاز خود ابری عظیم، دودی و گازی شکل بود که به هم نزدیک بودند و سپس به تدریج به میلیون‌ها میلیون ستاره تبدیل شدند که آسمان را پر کرده‌اند.

سپس استاد آمریکایی (پالمر) اعلام کرد که آنچه گفته شده به هیچ وجه نمی توان به شخصی که ۱۴۰۰ سال پیش مرده است نسبت داد زیرا او تلسکوپ یا سفینه فضایی نداشته که به کشف این حقایق کمک کند، پس آنکه به محمد گفته حتماً خدا بوده است. استاد (پالمر) در پایان کنفرانس اسلام آوردن خود را اعلام کرد.

اما لحظه‌ای در کلام خداوند متعال مکث کنیم: {آیا کسانی که کافر شدند، ندیدند که آسمان‌ها و زمین به هم پیوسته بودند و ما آنها را از هم جدا کردیم و هر چیز زنده‌ای را از آب آفریدیم؟ پس آیا ایمان نمی‌آورند؟} [انبیاء: 30]. در لغت، (رتق) متضاد (فتق) است. در فرهنگ لغت القاموس المحیط: فتقه به معنای شکافتن آن است. این دو کلمه در مورد پارچه به کار می‌رود. وقتی پارچه‌ای پاره می‌شود و نخ‌های آن از هم جدا می‌شوند، می‌گوییم (فتق الثوب) و متضاد آن جمع کردن و پیوستن این پارچه است.

در تفسیر ابن کثیر آمده است: «آیا ندیده‌اند که آسمان‌ها و زمین به هم پیوسته بودند؟» یعنی همه چیز در آغاز به یکدیگر متصل، چسبیده و روی هم انباشته شده بود.

ابن کثیر بدین ترتیب از آیه فهمید که جهان (آسمان‌ها و زمین) از ماده‌ای تشکیل شده است که به طور فشرده در کنار هم قرار گرفته و روی هم انباشته شده‌اند. البته این در ابتدای خلقت نیز صادق بود. سپس خداوند آسمان‌ها و زمین را از هم جدا کرد و آنها را از هم جدا نمود.

اگر در محتوای تحقیقات قبلی تأمل کنیم، می‌بینیم که محققان دقیقاً آنچه ابن کثیر مورد بحث قرار داده را توصیف می‌کنند! آنها می‌گویند که جهان هستی، در آغاز، یک پارچه پیچیده و در هم تنیده از ماده بود که برخی از آن روی برخی دیگر قرار داشت. سپس، طی میلیاردها سال، رشته‌های این پارچه شروع به جدا شدن کردند.

نکته شگفت انگیز این است که آنها با استفاده از یک ابررایانه از این فرآیند (یعنی فرآیند پاره شدن و جدا شدن نخ های پارچه) عکس گرفتند و به این نتیجه تقریباً قطعی رسیدند که نخ های پارچه کیهانی دائماً در حال جدا شدن از یکدیگر هستند، همانطور که نخ های یک پارچه در اثر پاره شدن از هم جدا می شوند!

علم مدرن ثابت کرده است که هر موجود زنده‌ای از درصد بالایی از آب تشکیل شده است و اگر 25 درصد از این آب را از دست بدهد، ناگزیر خواهد مرد، زیرا تمام واکنش‌های شیمیایی درون سلول‌های هر موجود زنده‌ای فقط در یک محیط آبی می‌توانند انجام شوند. پس محمد صلی الله علیه و آله و سلم این اطلاعات پزشکی را از کجا آورده است؟

علم مدرن ثابت کرده است که آسمان دائماً در حال گسترش است. چه کسی در آن دوران عقب مانده این حقیقت را به محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) گفته است؟ آیا او تلسکوپ و ماهواره داشته است؟ یا این وحی از جانب خداوند، خالق این جهان بزرگ است؟؟؟ آیا این دلیل قاطعی نیست که این قرآن حق و از جانب خداست؟؟؟

علم مدرن ثابت کرده است که خورشید با سرعت ۴۳۲۰۰ مایل در ساعت حرکت می‌کند و از آنجایی که فاصله بین ما و خورشید ۹۲ میلیون مایل است، ما آن را ساکن و بی‌حرکت می‌بینیم. یک استاد آمریکایی با شنیدن این آیه قرآن شگفت‌زده شد و گفت: «تصور اینکه علم قرآنی به چنین حقایق علمی رسیده باشد که ما اخیراً به آن دست یافته‌ایم، برایم بسیار دشوار است.»

حالا وقتی سوار هواپیما می شوید و پرواز می کند و به آسمان صعود می کند، چه احساسی دارید؟ آیا در سینه خود احساس تنگی نمی کنید؟ به نظر شما چه کسی ۱۴۰۰ سال پیش این موضوع را به محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) گفته است؟ آیا او صاحب فضاپیمای شخصی خود بوده که از طریق آن توانسته این پدیده فیزیکی را کشف کند؟ یا وحی از جانب خداوند متعال بوده است؟؟؟

و خداوند فرمود: «و به راستی آسمان دنیا را با چراغ‌هایی زینت دادیم.» (ملک: ۵)

همانطور که دو آیه شریفه اشاره می‌کنند، جهان هستی در تاریکی غوطه‌ور است، اگرچه ما در سطح زمین در روز روشن هستیم. دانشمندان مشاهده کرده‌اند که زمین و سایر سیارات منظومه شمسی در روز روشن هستند در حالی که آسمان‌های اطراف آنها در تاریکی فرو رفته‌اند. چه کسی در روزگار محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌دانست که تاریکی بر جهان هستی حاکم است؟ و اینکه این کهکشان‌ها و ستارگان چیزی جز چراغ‌های کوچک و ضعیفی نیستند که به سختی می‌توانند تاریکی قیرگون جهان اطراف خود را از بین ببرند، بنابراین به عنوان تزئینات و چراغ‌ها ظاهر می‌شوند، نه چیزی بیشتر؟ وقتی این آیات برای یک دانشمند آمریکایی خوانده شد، او شگفت‌زده شد و تحسین و شگفتی او از عظمت و بزرگی این قرآن افزایش یافت و در مورد آن گفت: «این قرآن نمی‌تواند چیزی جز سخنان خالق این جهان باشد، دانای اسرار و پیچیدگی‌های آن.»

علم مدرن وجود جوّی را در اطراف زمین ثابت کرده است که آن را از اشعه‌های مضر خورشید و شهاب‌سنگ‌های مخرب محافظت می‌کند. وقتی این شهاب‌سنگ‌ها به جو زمین برخورد می‌کنند، به دلیل اصطکاک با آن مشتعل می‌شوند. در شب، آنها به صورت توده‌های کوچک نورانی که با سرعت زیادی حدود ۱۵۰ مایل در ثانیه از آسمان سقوط می‌کنند، برای ما ظاهر می‌شوند. سپس به سرعت خاموش و ناپدید می‌شوند. این همان چیزی است که ما شهاب‌سنگ می‌نامیم. چه کسی به محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) گفته است که آسمان مانند سقفی است که زمین را از شهاب‌سنگ‌ها و اشعه‌های مضر خورشید محافظت می‌کند؟ آیا این دلیل قطعی نیست که این قرآن از جانب خالق این جهان بزرگ است؟؟؟

و خداوند فرمود: (و در زمین کوه‌های استوار افکند تا شما را نلرزاند) لقمان: 10

از آنجایی که پوسته زمین و کوه ها، فلات ها و بیابان های روی آن، بالای اعماق متحرک مایع و نرمی که به نام (لایه سیما) شناخته می شود، قرار دارند، پوسته زمین و هر آنچه روی آن است، دائماً در نوسان و حرکت خواهد بود و حرکت آن منجر به ایجاد ترک ها و زلزله های عظیمی می شود که همه چیز را نابود می کند... اما هیچ یک از این اتفاقات نیفتاده است... پس دلیل چیست؟

اخیراً مشخص شده است که دو سوم هر کوهی در اعماق زمین، در (لایه سیما) قرار دارد و تنها یک سوم آن از سطح زمین بیرون زده است. بنابراین، خداوند متعال کوه‌ها را به میخ‌هایی تشبیه کرده است که خیمه‌ای را به زمین نگه می‌دارند، همانطور که در آیه قبل آمده است. این آیات در کنفرانس جوانان اسلامی که در سال ۱۹۷۹ در ریاض برگزار شد، تلاوت شد. پروفسور آمریکایی (پالمر) و زمین‌شناس ژاپنی (سئاردو) شگفت‌زده شدند و گفتند: «به هیچ وجه معقول نیست که این سخن یک انسان باشد، به خصوص که ۱۴۰۰ سال پیش گفته شده است، زیرا ما به این حقایق علمی نرسیده‌ایم مگر پس از مطالعات گسترده با کمک فناوری قرن بیستم، که در دورانی وجود نداشت که جهل و عقب‌ماندگی در سراسر زمین حاکم بود.» دانشمند (فرانک پرس)، مشاور رئیس جمهور آمریکا (کارتر)، که متخصص زمین شناسی و اقیانوس شناسی است، نیز در این بحث شرکت کرد و با حیرت گفت: «محمد نمی‌توانسته این اطلاعات را بداند. کسی که این اطلاعات را به او آموخته است، باید خالق این جهان باشد، کسی که اسرار، قوانین و طرح‌های آن را می‌داند.»

همه ما می‌دانیم که کوه‌ها در جای خود ثابت هستند، اما اگر از زمین، دور از جاذبه و جو آن، بالا برویم، خواهیم دید که زمین با سرعت بسیار زیادی (۱۶۰ کیلومتر در ساعت) می‌چرخد. آنگاه کوه‌ها را طوری خواهیم دید که انگار مانند ابرها در حال حرکت هستند، به این معنی که حرکت آنها ذاتی نیست، بلکه به حرکت زمین مرتبط است، درست مانند ابرها که به خودی خود حرکت نمی‌کنند، بلکه توسط بادها رانده می‌شوند. این گواه حرکت زمین است. چه کسی این را به محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) گفته است؟ آیا خدا نبود؟؟

مطالعات مدرن نشان داده است که هر دریا ویژگی‌های خاص خود را دارد که آن را از دریاهای دیگر متمایز می‌کند، مانند شدت شوری، وزن آب و حتی رنگ آن که به دلیل تفاوت دما، عمق و عوامل دیگر از مکانی به مکان دیگر تغییر می‌کند. عجیب‌تر از این، کشف خط سفید نازکی است که در نتیجه برخورد آب‌های دو دریا کشیده می‌شود و این دقیقاً همان چیزی است که در دو آیه قبلی ذکر شده است. وقتی این متن قرآنی با اقیانوس‌شناس آمریکایی، پروفسور هیل، و زمین‌شناس آلمانی، شرایدر، مورد بحث قرار گرفت، آنها در پاسخ گفتند که این علم صد در صد الهی است و حاوی معجزات آشکاری است و غیرممکن است که فردی ساده و بی‌سواد مانند محمد در عصری که عقب‌ماندگی و جهل حاکم بوده است، با این علم آشنا باشد.

علم مدرن ثابت کرده است که ذرات حسی مسئول درد و گرما فقط در لایه پوست یافت می‌شوند. اگرچه پوست به همراه عضلات و سایر قسمت‌های آن می‌سوزد، قرآن به آنها اشاره‌ای نکرده است زیرا احساس درد منحصر به لایه پوست است. پس چه کسی این اطلاعات پزشکی را به محمد گفته است؟ آیا خدا نبوده است؟

انسان باستان نمی‌توانست بیش از ۱۵ متر غواصی کند زیرا نمی‌توانست بیش از دو دقیقه بدون نفس کشیدن بماند و رگ‌هایش از فشار آب پاره می‌شدند. پس از آنکه زیردریایی‌ها در قرن بیستم در دسترس قرار گرفتند، دانشمندان کشف کردند که بستر دریا بسیار تاریک است. آنها همچنین کشف کردند که هر دریای عمیق دو لایه آب دارد: لایه اول عمیق و بسیار تاریک است و توسط امواج متحرک قوی پوشیده شده است، و لایه دیگر یک لایه سطحی است که آن هم تاریک است و توسط امواجی که در سطح دریا می‌بینیم پوشیده شده است.

دانشمند آمریکایی (هیل) از عظمت این قرآن شگفت‌زده شد و شگفتی او زمانی بیشتر شد که معجزه نیمه دوم آیه با او مورد بحث قرار گرفت («ابرهای تاریکی، یکی بالای دیگری. وقتی دستش را بیرون می‌آورد، به سختی می‌تواند آن را ببیند»). او گفت که چنین ابرهای هرگز در شبه جزیره عربستان روشن دیده نشده‌اند و این شرایط آب و هوایی فقط در آمریکای شمالی، روسیه و کشورهای اسکاندیناوی نزدیک به قطب رخ می‌دهد و در روزگار محمد صلی الله علیه و آله کشف نشده بودند. این قرآن باید کلام خدا باشد.

پایین‌ترین نقطه روی سطح زمین. رومی‌ها در فلسطین نزدیک دریای مرده شکست خوردند. وقتی این آیه با زمین‌شناس مشهور پالمر در کنفرانس علمی بین‌المللی که در سال ۱۹۷۹ در ریاض برگزار شد، مورد بحث قرار گرفت، او فوراً این موضوع را انکار کرد و به عموم اعلام کرد که مکان‌های زیادی روی سطح زمین وجود دارد که پایین‌تر هستند. دانشمندان از او خواستند اطلاعاتش را تأیید کند. پس از بررسی نقشه‌های جغرافیایی، دانشمند پالمر از یکی از نقشه‌هایش که توپوگرافی فلسطین را نشان می‌داد، شگفت‌زده شد. یک فلش ضخیم روی آن کشیده شده بود که به منطقه دریای مرده اشاره می‌کرد و در بالای آن نوشته شده بود (پایین‌ترین نقطه روی سطح زمین). استاد شگفت‌زده شد و تحسین و قدردانی خود را ابراز کرد و تأیید کرد که این قرآن باید کلام خدا باشد.

حضرت محمد (ص) پزشک نبود و نمی‌توانست کالبدشکافی زن باردار را انجام دهد و در مورد آناتومی و جنین‌شناسی نیز درس نگرفته بود. در واقع، این علم قبل از قرن نوزدهم شناخته شده نبود. معنای آیه کاملاً واضح است و علم مدرن ثابت کرده است که سه غشاء جنین را احاطه کرده است که عبارتند از: اول:

غشاهای اطراف جنین از غشایی که آندومتر را تشکیل می‌دهد، غشای کوریونی و غشای آمنیوتیک تشکیل شده‌اند. این سه غشا با چسبیدن به یکدیگر، اولین لایه تاریکی را تشکیل می‌دهند.

دوم: دیواره رحم که تاریکی دوم است. سوم: دیواره شکم که تاریکی سوم است. پس محمد صلی الله علیه و آله و سلم این اطلاعات پزشکی را از کجا آورده است؟

خداوند متعال می‌فرماید: «ای مردم، اگر در رستاخیز شک دارید، پس ما شما را از خاک آفریدیم، سپس از نطفه، سپس از خون بسته شده، سپس از مضغه، چه خلقت یافته و چه خلقت نیافته، تا برای شما روشن کنیم.» (حج: ۵)

از آیات شریفه گذشته به روشنی برمی‌آید که آفرینش انسان طی مراحلی به شرح زیر انجام شده است:

۱- خاک: شاهد این مطلب این است که تمام عناصر معدنی و آلی که بدن انسان را تشکیل می‌دهند در خاک و گل وجود دارد. شاهد دوم این است که پس از مرگ او به خاکی تبدیل می‌شود که از هیچ نظر با خاک تفاوتی ندارد.

۲. اسپرم: اسپرمی است که به دیواره تخمک نفوذ می‌کند و در نتیجه تخمک بارور شده (گامت‌های اسپرم) را به وجود می‌آورد که تقسیمات سلولی را تحریک می‌کند و گامت‌های اسپرم را رشد و تکثیر می‌دهد تا به یک جنین کامل تبدیل شوند، همانطور که در قول خداوند متعال آمده است: «إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ» (انسان: ۲).

۳- زالو: پس از تقسیم سلولی که در تخمک بارور شده رخ می‌دهد، توده‌ای از سلول‌ها تشکیل می‌شود که از نظر شکل میکروسکوپی شبیه به یک توت است (زالو)، که با توانایی شگفت‌انگیزش در اتصال به دیواره رحم برای به دست آوردن تغذیه لازم از رگ‌های خونی موجود در آن متمایز می‌شود.

۴- جنین: سلول‌های جنین برای ایجاد جوانه‌های اندام و اندام‌ها و سیستم‌های مختلف بدن ایجاد می‌شوند. بنابراین، آنها از سلول‌های تشکیل‌شده تشکیل شده‌اند، در حالی که غشاهای اطراف جنین (پرده کوریونی و پرزهایی که بعداً به مخاط تبدیل می‌شوند) سلول‌های تشکیل‌نشده هستند. تحت مطالعه میکروسکوپی، نشان داده شده است که جنین در مرحله جنینی مانند یک تکه گوشت یا آدامس جویده شده با نشان دندان‌ها و آسیای جویده شده به نظر می‌رسد.

آیا این گفته‌ی خداوند متعال (از یک تکه گوشت، شکل گرفته و شکل نگرفته) را تأیید نمی‌کند؟ آیا محمد صلی الله علیه و آله و سلم نوار قلب داشته که از طریق آن می‌توانسته این حقیقت را بداند؟!

۵- پیدایش استخوان‌ها: از نظر علمی ثابت شده است که استخوان‌ها در پایان مرحله جنینی شروع به پدیدار شدن می‌کنند و این مطابق با ترتیبی است که در آیه (فَلْخَلَقْنَا الْجَنَّةَ عَظَامًا) ذکر شده است.

۶- پوشاندن استخوان‌ها با گوشت: جنین‌شناسی مدرن ثابت کرده است که ماهیچه‌ها (گوشت) چند هفته پس از استخوان‌ها تشکیل می‌شوند و پوشش ماهیچه‌ای با پوشش پوستی جنین همراه است. این کاملاً با فرموده‌ی خداوند متعال که می‌فرماید: «پس استخوان‌ها را با گوشت پوشاندیم.» مطابقت دارد.

وقتی هفته هفتم بارداری در شرف پایان است، مراحل رشد جنین تکمیل شده و شکل آن تقریباً شبیه جنین شده است. به مدتی زمان نیاز دارد تا رشد کند و رشد، طول و وزن خود را تکمیل کند و شکل معمول خود را به خود بگیرد.

حال: آیا برای محمد صلی الله علیه و آله و سلم امکان داشت که این اطلاعات پزشکی را ارائه دهد در حالی که در دوران جهل و عقب ماندگی زندگی می کرد؟؟؟

این آیات عظیم در هفتمین کنفرانس معجزات پزشکی قرآن کریم در سال ۱۹۸۲ تلاوت شد. به محض اینکه جنین‌شناس تایلندی (تجاس) این آیات را شنید، فوراً و بدون هیچ تردیدی اعلام کرد که خدایی جز الله نیست و محمد رسول الله است. پروفسور معروف (کیث مور)، استاد ارشد دانشگاه‌های آمریکا و کانادا، نیز در این کنفرانس حضور داشت و گفت: «غیرممکن است که پیامبر شما به تنهایی از تمام این جزئیات دقیق در مورد مراحل خلقت و لقاح جنین آگاه بوده باشد. او حتماً با یک دانشمند بزرگ که او را از این علوم مختلف آگاه کرده است، یعنی الله، در ارتباط بوده است.» او در کنفرانسی که در سال ۱۹۸۳ برگزار شد، گرویدن خود به اسلام را اعلام کرد و معجزات قرآن را به زبان عربی در کتاب دانشگاهی معروف خود که به دانشجویان پزشکی در کالج‌های آمریکا و کانادا تدریس می‌شود، نوشت.

دانشمندان می‌گویند: ابرهای کومولوس با چند سلول مانند کرک‌های پنبه‌ای شروع می‌شوند که توسط باد به هم فشرده می‌شوند و ابر غول‌پیکری مانند کوه تشکیل می‌دهند که ارتفاع آن به ۴۵۰۰۰ فوت می‌رسد. بالای ابر در مقایسه با پایه آن بسیار سرد است. به دلیل این تفاوت دما، گرداب‌هایی ایجاد می‌شوند که منجر به تشکیل دانه‌های تگرگ در بالای ابر کوه‌مانند می‌شود. این گرداب‌ها همچنین باعث تخلیه الکتریکی می‌شوند که جرقه‌های خیره‌کننده‌ای را آزاد می‌کند و باعث می‌شود خلبانان در آسمان موقتاً کور شوند. این دقیقاً همان چیزی است که آیه توصیف می‌کند. آیا محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌توانسته چنین اطلاعات دقیقی را به تنهایی ارائه دهد؟

منظور از آیه این است که اصحاب کهف ۳۰۰ سال شمسی و ۳۰۹ سال قمری در غار خود اقامت داشتند. ریاضیدانان تأیید کرده‌اند که سال شمسی ۱۱ روز از سال قمری طولانی‌تر است. اگر ۱۱ روز را در ۳۰۰ سال ضرب کنیم، حاصل ۳۳۰۰ می‌شود. تقسیم این عدد بر تعداد روزهای سال (۳۶۵) ۹ سال می‌شود. آیا برای سرور ما محمد صلی الله علیه و آله و سلم امکان داشت مدت اقامت اصحاب کهف را بر اساس تقویم قمری و شمسی بداند؟؟؟

علم مدرن ثابت کرده است که مگس‌ها ترشحاتی دارند که آنچه را که می‌گیرند به موادی کاملاً متفاوت از آنچه در ابتدا گرفته بودند، تبدیل می‌کنند. بنابراین، ما نمی‌توانیم واقعاً ماده‌ای را که آنها گرفته‌اند بشناسیم و بنابراین، هرگز نمی‌توانیم آن ماده را از آنها استخراج کنیم. چه کسی این را به محمد گفت؟ آیا خداوند متعال که از ظرافت‌های هر چیزی آگاه است، به او نگفت؟

آمار و تعادل عددی قرآن: این تعادل مساوی بین کلمات سازگار و ناسازگار و هماهنگی مورد نظر بین آیات است و با این تقارن عددی و تکرار دیجیتالی موجود در آن، چشم‌نواز است و ما را به تفکر در آیات خود فرا می‌خواند و یکی از انواع اعجاز مربوط به فصاحت و بلاغت قرآن کریم است، زیرا حاوی یک رابطه عددی منظم در اوامر و نواهی است و شامل اعداد و آماری است که زیبایی و اسرار آنها را فقط غواص ماهر در دریای علوم کتاب خدا می‌تواند آشکار کند و به همین دلیل خداوند ما را به تفکر در کتاب خود امر کرده است، همانطور که خداوند متعال می‌فرماید: {آیا در قرآن نمی‌اندیشند؟} (سوره نساء، آیه: 82).

وقتی پروفسور عبدالرزاق نوفل کتاب خود (اسلام دین و دنیاست) را که در سال ۱۹۵۹ منتشر شد، آماده می‌کرد، متوجه شد که کلمه «دنیا» در قرآن کریم به همان اندازه تکرار شده است که کلمه «آخرت» دقیقاً تکرار شده است. و وقتی کتاب خود (عالم جن و فرشتگان) را که در سال ۱۹۶۸ منتشر شد، آماده می‌کرد، متوجه شد که شیاطین دقیقاً به همان اندازه در قرآن تکرار شده‌اند که فرشتگان.
استاد می‌گوید: (من نمی‌دانستم که هماهنگی و تعادل شامل همه چیزهایی است که در قرآن کریم ذکر شده است. هر بار که در مورد موضوعی تحقیق می‌کردم، چیز شگفت‌انگیزی پیدا می‌کردم و چه چیز شگفت‌انگیزی... تقارن عددی... تکرار عددی... یا تناسب و تعادل در تمام موضوعاتی که موضوع تحقیق بودند... موضوعات یکسان، مشابه، متضاد یا مرتبط...).
در بخش اول این کتاب، نویسنده تعداد تکرار برخی کلمات در قرآن کریم را ثبت کرده است:
- دنیا ۱۱۵ بار، آخرت ۱۱۵ بار.
- شیطان ۸۸ بار، فرشتگان ۸۸ بار، با مشتقات.
مرگ ۱۴۵ بار، کلمه حیات و مشتقات آن در رابطه با عمر طبیعی یک انسان نیز ۱۴۵ بار.
بینایی و بصیرت ۱۴۸ بار، قلب و روح ۱۴۸ بار.
۵۰ برابر سود، ۵۰ برابر فساد.
چهل بار گرم، چهل بار سرد.
کلمه «بعث» به معنای زنده شدن مردگان و مشتقات و مترادفات آن ۴۵ بار و کلمه «صراط» نیز ۴۵ بار ذکر شده است.
- اعمال نیک و مشتقات آن ۱۶۷ بار، اعمال بد و مشتقات آن ۱۶۷ بار.
جهنم ۲۶ بار، عذاب ۲۶ بار.
- زنا ۲۴ بار، خشم ۲۴ بار.
- بت ۵ بار، شراب ۵ بار، خوک ۵ بار.
لازم به ذکر است که کلمه «شراب» در توصیف شراب بهشتی که در آن هیچ غوغایی وجود ندارد، در کلام خداوند متعال دوباره ذکر شده است: «و نهرهایی از شراب، لذتی برای نوشندگان.» بنابراین، در تعداد دفعاتی که از شراب دنیا نام برده شده است، شامل نمی‌شود.
- فحشا ۵ بار، حسادت ۵ بار.
- سرخک ۵ بار، شکنجه ۵ بار.
۵ بار وحشت، ۵ بار ناامیدی.
- ۴۱ بار نفرین، ۴۱ بار نفرت.
- کثافت ۱۰ بار، پلیدی ۱۰ بار.
- پریشانی ۱۳ بار، آرامش ۱۳ بار.
- خلوص ۳۱ بار، اخلاص ۳۱ بار.
- ایمان و مشتقات آن ۸۱۱ بار، علم و مشتقات آن، و شناخت و مشتقات آن ۸۱۱ بار.
کلمات «مردم»، «بشر»، «بشر»، «مردم» و «بشر» ۳۶۸ بار و کلمه «رسول» و مشتقات آن ۳۶۸ بار ذکر شده است.
کلمه «مردم» و مشتقات و مترادف‌های آن ۳۶۸ بار ذکر شده است. کلمات «رزق»، «مال» و «اولاد» و مشتقات آنها ۳۶۸ بار ذکر شده است که مجموع آنها به معنای برخورداری انسان از نعمت‌ها است.
قبایل ۵ بار، شاگردان ۵ بار، راهبان و کاهنان ۵ بار.
الفرقان ۷ مرتبه، بنی آدم ۷ مرتبه.
- پادشاهی ۴ بار، روح القدس ۴ بار.
- محمد ۴ بار، سراج ۴ بار.
- رکوع ۱۳ بار، حج ۱۳ بار و آرامش ۱۳ بار.
کلمه «قرآن» و مشتقات آن ۷۰ بار، کلمه «وحی» و مشتقات آن ۷۰ بار در مورد وحی خداوند به بندگان و فرستادگانش، کلمه «اسلام» و مشتقات آن ۷۰ بار ذکر شده است.
لازم به ذکر است که تعداد دفعاتی که وحی در اینجا ذکر شده است، شامل آیات وحی به مورچگان یا در زمین یا وحی رسولان به انسان‌ها یا وحی شیاطین نمی‌شود.
کلمه «یَوْمَئِذٍ» هفتاد بار در قرآن کریم به کار رفته است که به روز رستاخیز اشاره دارد.
- پیام خدا و پیام‌های او ۱۰ بار، سوره و سوره‌ها ۱۰ بار.
کلمه «کفر» 25 بار و کلمه «ایمان» نیز 25 بار آمده است.
ایمان و مشتقات آن ۸۱۱ بار، کفر، ضلالت و مشتقات آنها ۶۹۷ بار ذکر شده است و اختلاف این دو عدد ۱۱۴ است که همان تعداد سوره‌های قرآن کریم است.
- «رحمن» ۵۷ بار، «رحیم» ۱۱۴ بار، یعنی دو برابر تعداد دفعاتی که «رحمن» ذکر شده است، و هر دو از نام‌های حسنای خداوند هستند.
لازم به ذکر است که ذکر «رحمن» به عنوان وصف پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، در اینجا لحاظ نشده است، زیرا خداوند متعال می‌فرماید: «لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ وَ هُوَ عَلَیْکُمْ وَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ» (به یقین، پیامبری از خودتان به سوی شما آمد که رنج‌های شما بر او دشوار است، و او بر شما حریص و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است).
بدکاران ۳ بار، نیکوکاران ۶ بار.
قرآن تعداد آسمان‌ها را هفت ذکر کرده و این را هفت بار تکرار کرده است. هفت بار خلقت آسمان‌ها و زمین را در شش روز ذکر کرده و هفت بار از عرضه آفرینش به پروردگارشان یاد کرده است.
اصحاب آتش ۱۹ فرشته هستند و تعداد حروف بسم الله ۱۹ است.
کلمات دعا ۹۹ بار تکرار شده است، به تعداد نام‌های زیبای خداوند.
پس از انتشار بخش اول این کتاب، محقق از پیگیری توافقات عددی در قرآن کریم دست نکشید، بلکه به تحقیق و ثبت مشاهدات ادامه داد و بخش دوم را منتشر کرد که شامل نتایج زیر بود:
در قرآن کریم 11 بار از شیطان نام برده شده است و دستور پناه بردن نیز 11 بار تکرار شده است.
- سحر و مشتقات آن 60 بار، فتنه و مشتقات آن 60 بار.
- بدبختی و مشتقات آن ۷۵ بار، شکر و مشتقات آن ۷۵ بار.
خرج کردن و مشتقات آن ۷۳ بار، رضایت و مشتقات آن ۷۳ بار.
بخل و مشتقات آن ۱۲ بار، حسرت و مشتقات آن ۱۲ بار، حرص و مشتقات آن ۱۲ بار، ناسپاسی و مشتقات آن ۱۲ بار.
- اسراف ۲۳ بار، سرعت ۲۳ بار.
- اجبار ۱۰ بار، اجبار ۱۰ بار، استبداد ۱۰ بار.
- عجب ۲۷ بار، تکبر ۲۷ بار.
- خیانت ۱۶ بار، بدخواهی ۱۶ بار.
- الکافرون ۱۵۴ بار، النار و احراق ۱۵۴ بار.
- گمشدگان ۱۷ بار، مردگان ۱۷ بار.
مسلمانان ۴۱ بار، جهاد ۴۱ بار.
- دین ۹۲ بار، سجده ۹۲ بار.
62 مرتبه سوره صالحات را بخواند.
نماز و مکان نماز ۶۸ بار، نجات ۶۸ بار، فرشتگان ۶۸ بار، قرآن ۶۸ بار.
۳۲ بار زکات، ۳۲ بار صلوات.
روزه ۱۴ بار، صبر ۱۴ بار و درجات نیز ۱۴ بار.
مشتقات عقل ۴۹ بار، نور و مشتقات آن ۴۹ بار.
- زبان ۲۵ بار، خطبه ۲۵ بار.
۵۰ بار درود بر تو، ۵۰ بار عمل صالح.
جنگ ۶ بار، اسیران ۶ بار، با اینکه در یک آیه و حتی در یک سوره هم جمع نشده اند.
کلمه «قالُوا» ۳۳۲ بار گفته شده است و شامل هر آنچه که توسط خلقت فرشتگان، جن و انس در دنیا و آخرت گفته شده است، می‌شود. کلمه «قل» ۳۳۲ بار گفته شده است و این فرمانی از جانب خداوند به همه مخلوقات است که سخن بگویند.
- نبوت ۸۰ بار تکرار شده، سنت ۱۶ بار، یعنی نبوت پنج برابر سنت تکرار شده است.
- سنت ۱۶ بار، با صدای بلند ۱۶ بار.
- تلاوت با صدا ۱۶ بار، و تلاوت با سکوت ۳۲ بار تکرار می‌شود، یعنی تلاوت با صدا نصف تلاوت با سکوت تکرار می‌شود.
نویسنده در پایان این بخش می‌گوید:
(این برابری عددی در مباحث مندرج در این بخش دوم، علاوه بر برابری در مباحثی که قبلاً در بخش اول توضیح داده شد، صرفاً مثال‌ها و شواهد هستند... عبارات و نشانه‌ها. مباحثی با اعداد مشابه یا اعداد متناسب هنوز فراتر از شمارش و فراتر از ظرفیت درک هستند.)
بنابراین، محقق تحقیقات خود را ادامه داد تا اینکه بخش سوم این کتاب را منتشر کرد که در آن اطلاعات زیر را ثبت کرده است:
رحمت ۷۹ بار، هدایت ۷۹ بار.
عشق ۸۳ بار، اطاعت ۸۳ بار.
- 20 برابر نیکی، 20 برابر پاداش.
- ۱۳ بار قنوت، ۱۳ بار رکوع.
هشت بار آرزو کن، هشت بار بترس.
- 16 بار با صدای بلند، 16 بار در ملاء عام بگویید.
-وسوسه ۲۲ بار، خطا و گناه نیز ۲۲ بار.
- فحشا ۲۴ بار، معصیت ۲۴ بار، گناه ۴۸ بار.
- ۷۵ بار بگو کم، ۷۵ بار شکر.
رابطه‌ی بین کم بودن و شکرگزاری را فراموش نکنید، همانطور که خداوند متعال می‌فرماید: «و تعداد کمی از بندگان من شکرگزارند.»
– ۱۴ بار شخم زدن، ۱۴ بار کاشتن، ۱۴ بار میوه دادن، ۱۴ بار بخشش کردن.
گیاهان ۲۶ بار، درختان ۲۶ بار.
- منی ۱۲ بار، خشت ۱۲ بار، مصیبت ۱۲ بار.
- الالباب 16 مرتبه، الافیده 16 مرتبه.
- شدت ۱۰۲ بار، صبر ۱۰۲ بار.
- ثواب ۱۱۷ برابر، استغفار ۲۳۴ برابر است، یعنی دو برابر آنچه در ثواب ذکر شد.
در اینجا به خوبی به وسعت بخشش خداوند متعال اشاره می‌کنیم، چرا که او بارها در کتاب مقدس خود از پاداش برای ما یاد کرده است، اما او، خداوند متعال، بارها بیشتر از علم یاد کرده است، دقیقاً دو برابر تعداد دفعاتی که از پاداش یاد کرده است.
سرنوشت ۲۸ بار، هرگز ۲۸ بار، یقین ۲۸ بار.
- مردم، فرشتگان و جهانیان ۳۸۲ بار، آیه و آیات ۳۸۲ بار.
واژه گمراهی و مشتقات آن ۱۹۱ بار، در آیات ۳۸۰ بار، یعنی دو برابر گمراهی آمده است.
- احسان، اعمال نیک و مشتقات آن ۳۸۲، آیات ۳۸۲ بار.
قرآن ۶۸ بار، دلایل روشن، بیانات، موعظه و شفا ۶۸ بار.
- محمد ۴ بار، شریعت ۴ بار.
کلمه «ماه» ۱۲ بار، به تعداد ماه‌های سال، ذکر شده است.
کلمه «یوم» و «یوم» به صورت مفرد ۳۶۵ بار، به تعداد روزهای سال، ذکر شده است.
- به تعداد روزهای ماه، 30 بار «ایام» و «ایامین» را به صورت جمع و مثنی بگویید.
- ثوابش 108 برابر است، عملش هم 108 برابر است.
- پاسخگویی ۲۹ بار، عدالت و انصاف نیز ۲۹ بار.
اکنون، پس از این معرفی مختصر از سه بخش کتاب، به آیه شریفه قرآنی که محقق هر بخش از این کتاب را با آن آغاز کرده است، بازمی‌گردم، و آن فرموده خداوند متعال است:
«این قرآن نمی‌تواند از جانب غیر خدا ساخته شده باشد، بلکه تصدیق‌کننده‌ی کتاب‌های پیشین و توضیحی روشن از کتاب آسمانی است که در آن شکی نیست، از جانب پروردگار جهانیان. یا می‌گویند: «او آن را ساخته است؟» بگو: «اگر راست می‌گویید، سوره‌ای مانند آن بیاورید و هر که را می‌توانید غیر از خدا یاری کنید.»»
ما باید مکث کنیم تا در مورد این هماهنگی و تعادل تأمل کنیم... آیا این یک تصادف است؟ آیا یک حادثه خودجوش است؟ یا یک رویداد تصادفی؟
عقل سلیم و منطق علمی چنین توجیهاتی را که دیگر در علم امروز کوچکترین وزنی ندارند، رد می‌کند. اگر موضوع به هماهنگی در حد دو یا چند کلمه محدود می‌شد، گمان می‌رفت که چیزی بیش از یک توافق ناخواسته نیست... اما از آنجا که هماهنگی و سازگاری به این سطح وسیع و دامنه وسیع می‌رسد، شکی نیست که این چیزی مطلوب و مورد نظر است و تعادل مد نظر است.
«خداوند کتاب و میزان را به حق نازل کرده است.» «هیچ چیز نیست مگر اینکه خزانه‌های آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه معین نازل نمی‌کنیم.»
اعجاز عددی قرآن کریم در این سطح از شمارش کلمات متوقف نمی‌شود، بلکه فراتر از آن به سطح عمیق‌تر و دقیق‌تری که همان حروف است، می‌رسد و این کاری است که پروفسور رشاد خلیفه انجام داده است.
اولین آیه در قرآن کریم «بسم الله الرحمن الرحیم» است. این آیه ۱۹ حرف دارد. کلمه «اسم» ۱۹ بار در قرآن آمده است و کلمه «الله» ۲۶۹۸ بار، یعنی (۱۹ × ۱۴۲)، یعنی مضربی از عدد ۱۹. کلمه «رحمن» ۵۷ بار، یعنی (۱۹ × ۳)، یعنی مضربی از عدد ۱۹. کلمه «رحمن» ۱۱۴ بار، یعنی (۱۹ × ۶)، که مضربی از عدد ۱۹ است.
سوره بقره با سه حرف الف، ل، م آغاز می‌شود. این حروف در سوره با نسبت بیشتری نسبت به بقیه حروف تکرار شده‌اند، که بیشترین تکرار مربوط به الف، پس از آن لام و سپس میم است.
به همین ترتیب در سوره آل عمران، سوره اعراف، سوره رعد، سوره قاف و تمام سوره‌های دیگری که با حروف مقطعه شروع می‌شوند، به جز سوره «یس»، که «یس» و «سین» در این سوره با نسبت کمتری نسبت به تمام سوره‌های مکی و مدنی قرآن آمده است. بنابراین، «یس» قبل از «سین» و در ترتیب مخالف حروف الفبا آمده است.