Περιγραφή

Εισαγωγή στο βιβλίο Τα χαρακτηριστικά του ποιμένα και του ποιμνίου

Το Ισλάμ έχει καθιερώσει μια σαφή και ολοκληρωμένη προσέγγιση στη σχέση μεταξύ του ηγεμόνα και των υπηκόων του. Οι μελετητές έχουν συζητήσει αυτή τη σχέση σε βιβλία για την ισλαμική πολιτική, συμπεριλαμβανομένων των καθηκόντων και των δικαιωμάτων κάθε κόμματος, αποδεικνύοντας ότι το Ισλάμ έχει το δικό του σύστημα ως τρόπο ζωής. Από πολιτική άποψη, όσον αφορά τη σχέση μεταξύ του ηγεμόνα και των υπηκόων του, η ισλαμική ιστορία δεν γνωρίζει ένα συγκεκριμένο ισλαμικό σύστημα διακυβέρνησης. Το Ισλάμ, ο τελικός θεϊκός νόμος, δεν καθιέρωσε ένα συγκεκριμένο σύστημα που θα επιβαλλόταν στους Μουσουλμάνους σε όλες τις εποχές και τους τόπους. Αντίθετα, καθιέρωσε γενικές αρχές κατάλληλες για όλες τις εποχές και τους τόπους, χωρίς να εμβαθύνει στις λεπτομέρειες, τις μεθόδους και τις ιδιαιτερότητες που, εκ φύσεως, εξελίσσονται και αλλάζουν με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες του χρόνου και του τόπου, έτσι ώστε κάθε έθνος να μπορεί να λάβει υπόψη τι ταιριάζει στις συνθήκες του και τι απαιτούν τα συμφέροντά του.

Συνεπώς, όσον αφορά τη θεωρία του κράτους, το Ισλάμ δεν νομοθέτησε ένα πολιτικό σύστημα που δεν υπόκειται σε αλλαγές ή αλλοιώσεις, ούτε εμβάθυνε σε λεπτομέρειες με απόλυτες, τελικές αξίες. Αντίθετα, απλώς καθόρισε τις γενικές αρχές και τους συνολικούς κανόνες στους οποίους πρέπει να βασίζεται αυτή η θεωρία. Η ισλαμική θεωρία του κράτους (όσον αφορά τις λεπτομέρειες και τα στοιχεία), όπως όλες οι άλλες ισλαμικές πολιτικές θεωρίες, υπόκειται σε αλλαγές, αλλοιώσεις και προσθήκες. Οι διατυπώσεις της δεν είναι ούτε τελικές ούτε απόλυτες, ούτε είναι τοποθετημένες σε ένα άκαμπτο καλούπι. Το Ισλάμ επιτρέπει την ανάπτυξη και τροποποίηση πολιτικών θεωριών, τις οποίες οι Μουσουλμάνοι μελετητές έχουν προσπαθήσει να διατυπώσουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής και τις συνθήκες του χρόνου και του τόπου.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως ρήξη μεταξύ της συζήτησης για το Ισλάμ και το πολιτικό κράτος, ή για το Ισλάμ και την ιθαγένεια, ή για το Ισλάμ και την ελευθερία της γνώμης και της πίστης. Όσοι υποθέτουν ότι υπάρχει ρήγμα μεταξύ του Ισλάμ και όλων αυτών των σύγχρονων ιδεών δεν κατανοούν οι ίδιοι την αληθινή φύση του Ισλάμ, ούτε διαβάζουν σωστά ή δίκαια την ιστορία του Προφήτη (ειρήνη και ευλογίες σε αυτόν) και των ευγενών Συντρόφων του (είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος μαζί τους). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κράτος στο Ισλάμ έχει τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά, όπως ακριβώς το σύστημα διακυβέρνησης στο Ισλάμ έχει τα δικά του θεμέλια: υποτέλεια στον Θεό, δικαιοσύνη, διαβούλευση και η υποχρέωσή της, ισότητα, υπακοή σε όσους βρίσκονται στην εξουσία, υποχρέωση συμβουλής σε όσους βρίσκονται στην εξουσία, ευθύνη του ηγεμόνα ή του ποιμένα και υποταγή του στην εποπτεία της δικαστικής εξουσίας και του έθνους, πολιτική ενότητα του έθνους, εγγύηση δικαιωμάτων και καθηκόντων και ελευθερία. Αυτά τα θεμέλια αντιπροσωπεύουν τον πυρήνα του ισλαμικού συστήματος και τα θεμέλια που εκφράζουν περισσότερο τη μοναδικότητά του. Έχω προσπαθήσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, να το θίξω αυτό στο βιβλίο μου.

Τέλος, παρακαλώ τον Παντοδύναμο Θεό να κάνει την εργασία μου ειλικρινά για χάρη Του, να με ανταμείψει για κάθε λέξη που έχω γράψει, να την κατατάξει στο ισοζύγιο των καλών μου πράξεων και να ανταμείψει τους αδελφούς μου που με βοήθησαν με όλα όσα είχαν για να ολοκληρώσω αυτό το βιβλίο.

«Δόξα σε Σένα, Θεέ μου, και αίνος σε Σένα. Μαρτυρώ ότι δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από Σένα. Ζητώ τη συγχώρεσή Σου και μετανοώ σε Σένα. Η τελευταία μας δέηση είναι: Όλος ο έπαινος ανήκει στον Αλλάχ, τον Κύριο των κόσμων.»

Ο φτωχός που χρειάζεται τη συγχώρεση και τη χάρη του Κυρίου του

Ταμέρ Μπαντρ

Κυριακή, 3 Ρατζάμπ, 1440 AH

10 Μαρτίου 2019