O'zingizga shunday savol bersangiz edi: Qanday qilib men kabi odam o'z obro'si va kelajagini xavf ostiga qo'yishi va oxir oqibat hech narsani oldinga siljitmaydigan va kechiktirmaydigan qarashlarni nashr etish orqali xavf ostida qolishi mumkin?
Aytmoqchimanki, men kabi bir kishi armiya zobiti bo'lganidan keyin va kutubxonalarda keng tarqalgan va yetti yildan ko'proq vaqt oldin inqilobda ishtirok etgan, ko'plab inqilobchilar va jurnalistlarga ma'lum bo'lgan va ko'plab siyosiy pozitsiyalarga ega bo'lgan, uning qamoqqa olinishiga olib kelgan, xotini va bolalari va barqaror ishi bo'lgan etti kitob yozganidan keyin.
Bu gaplarning hammasini xavf ostiga qo'yib, o'z qarashlarimni e'lon qilishim shart bo'lmasa, ularni ommaga e'lon qilardimmi????
Mening ahvolimdagi oddiy odam bu vahiylarni haqiqatan ham ko‘rmasa va ularning talqiniga muhtoj bo‘lmasa va ularni minglab izdoshlari ko‘rishi uchun ularni ommaga e’lon qilishga majbur bo‘lmasa va u o‘nlab haqorat va xiyonat ayblovlariga duchor bo‘lmasmidi?
Albatta, men buni qilishim kerak va mening kayfiyatim yo'q.
Shubhasiz, men kabi Robbimizni bilgan va unga ishongan va Uning roziligi uchun ko'p narsadan voz kechgan kishi. Shuncha yillardan keyin meni do‘zaxga olib borishini bilgan holda vahiy uydirish gunohiga qo‘l urishim mantiqqa to‘g‘ri kelmaydi, ayniqsa, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning: “Kimki tushida ko‘rmagan tushini ko‘rsa, ikki arpa donasini bog‘lash buyuriladi, lekin buni amalga oshirmaydi”, deganlarini bilaman.
Vahiylarimni nashr etishimni noto'g'ri tushungan odamlar keraksiz sharhlar yozishdan oldin o'zlariga shu savollarni berishlarini istardim.
Hozirgi kunlarda ko'rishning ko'payib borayotgani masalasiga kelsak, bu mening xohishim bilan emas, faqat Alloh taoloning o'ziga ma'lum.