Men Qohiradagi Manial Al-Ravda shahridagi onamning uyidagi ochiq tomli xonada karavotda chalqancha yotganimni ko‘rdim va osmonga qarab, Qodir Tangridan: “Nega ular menga ilgari tez-tez kelib turadigandek vahiy ko‘rmadim?” deb so‘radim. Men tungi osmonni son-sanoqsiz yulduzlarga to'la ko'rdim va ular orasida suzayotgandek bir nechta galaktikalarni ko'rdim. Keyin bir nechta engil bulutlar paydo bo'ldi va menga osmonni engil bulutlar bilan o'ralgan doira shaklida ko'rish uchun bo'sh joy qoldirdi. Shunda osmon ortidan Alloh taolodan bir ovoz keldiki, men bu davradan ko‘rdim: “Albatta, men yer yuzida birin-ketin hokimiyatni joylashtiraman”. Shunda men farishtalarning Qodir Allohga: “Unda odamlarni vasvasaga soluvchini qo‘yasizmi?” degan javobini eshitdim. Yoki ular: “Vasvasaga tushadigan odam”, deyishdi. So‘ng to‘shakda o‘ng yonboshim bilan yotdim, Toriq akam.
Keyin xotinim Nahal bilan uchrashganimda bu manzara ko‘zimga tushdi, men unga bo‘lgan voqeani, ko‘rganlarimni, eshitganlarimni aytib berdim va u menga: “Bu vasvasaga tushib qolasiz”, dedi. Shunday qilib, yig'lab ko'chada yurdim, keyin bir xonaga kirib, sigaret tutdim va xafa bo'ldim. Men o'zimga: "Bu taqiqlangan", dedim va darhol sigaretani tashladim. Keyin bir armiya ofitseri oldimga yon tomonlari ko'p so'zlar bilan o'ralgan harbiy xarita bilan keldi va o'rtadagi rasm yo'q edi. Men armiya zobiti bo‘lganim va chekmaydiganligim sababli xaritani ko‘rishga o‘rganib qolganimni bilib, xaritani chizishni yakunlashni niyat qildim.

Ushbu videodagi tasavvurning talqini