Kur u pyet Shkëlqesia e Tij, Shejh Muhamed ibn Salih el-Uthejmin: A ka dallim midis një të Dërguari dhe një Profeti? Ai tha: Po, dijetarët thonë: Profet është ai të cilit Zoti i ka shpallur një ligj dhe nuk e ka urdhëruar ta përcjellë atë, por ai vepron sipas tij në mendjen e tij pa qenë i detyruar ta përcjellë atë.
I Dërguar është dikush të cilit Zoti i ka shpallur një ligj dhe e ka urdhëruar ta përcjellë dhe ta zbatojë atë. Çdo i Dërguar është Profet, por jo çdo Profet është i Dërguar. Ka më shumë Profetë sesa të Dërguar. Zoti ka përmendur disa të Dërguar në Kuran dhe jo të tjerë.

Por unë u largova nga konsensusi i dijetarëve në këtë fetva me dy vargje nga Kurani i Shenjtë.

Zoti i Plotfuqishëm tha: (Të dërguar të lajmeve të mira dhe paralajmëruese, në mënyrë që njerëzimi të mos ketë argument kundër Zotit pas të dërguarve. Dhe Zoti është gjithmonë i Plotëfuqishëm dhe i Urtë.)
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Njerëzimi ishte një bashkësi e vetme, pastaj Zoti dërgoi profetët si përgëzues dhe paralajmërues, dhe Ai zbriti bashkë me ta Librin me të vërtetën për të gjykuar midis njerëzve në lidhje me atë për të cilën ata nuk pajtoheshin.”
Të dy vargjet konfirmojnë se si profeti ashtu edhe i dërguari përcjellin atë që u është shpallur atyre sipas tekstit të Kuranit, dhe nuk ka përjashtim për asnjërin prej tyre. A është logjike që një çështje që ka të bëjë me njerëzit t’i shpallet të dërguarit ose profetit dhe ai të mos ua përcjellë atë njerëzve?

Pra, a e kundërshtova Kuranin dhe Sunetin apo e kundërshtova konsensusin e dijetarëve?
A po mohoj kështu diçka që njihet në fe domosdoshmërisht nga Kurani dhe Suneti, apo po mohoj diçka që njihet në fe domosdoshmërisht bazuar në fetvatë e dijetarëve?
Kur fetvatë janë të një rangu më të lartë se Kurani dhe Suneti, unë e mirëpres faktin që, nga pikëpamja e tyre, unë po mohoj diçka që dihet nga feja nga domosdoshmëria.