Salman al-Farsi - Kërkuesi i së Vërtetës
Gjatë gjithë kohës që kalova duke shkruar librin tim (Letrat e Pritura) dhe deri më tani, historia e shokut fisnik Salman Al-Farsi nuk më është larguar nga mendja. Historia e tij ka qenë një burim frymëzimi për mua dhe një shembull i vërtetë durimi dhe përpjekjeje në kërkim të së vërtetës. Selmani, Allahu qoftë i kënaqur me të, jetoi midis Zoroastrianizmit, Krishterimit dhe Judaizmit para ardhjes së Islamit, dhe vazhdoi të kërkonte fenë e vërtetë derisa Allahu e udhëzoi drejt saj. Ai nuk ia nënshtroi mendjen dhe zemrën traditave dhe besimeve të trashëguara të atdheut të tij, të cilave, nëse do t'u përmbahej deri në vdekje, nuk do të kishte qenë midis shokëve të Profetit, paqja dhe bekimet qofshin mbi të. Ai nuk do të ishte udhëzuar drejt fesë së Islamit dhe do të kishte vdekur në politeizmin e tij.
Edhe pse Selmani persian u rrit në Persi mes adhurimit të zjarrit, ai po kërkonte fenë e vërtetë dhe doli në kërkim të Zotit. Ai ishte zoroastrian, por nuk u bind nga kjo fe. Megjithatë, ai i gjeti paraardhësit e tij të përkushtuar ndaj saj, kështu që e përqafoi atë me ta. Kur dyshimet e tij për fenë e tij dhe atë të familjes së tij u bënë të forta, Selmani la vendin e tij, Persinë, dhe emigroi në Levant në kërkim të së vërtetës absolute fetare. Atje, ai takoi murgj dhe priftërinj. Pas një udhëtimi të gjatë, Selmani mbërriti si skllav në Medinë. Kur dëgjoi për Profetin (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dhe u konvertua në Islam pasi u bind për mesazhin e tij.
Shoku fisnik përmendi se ai kishte lindur si persian në tokën e Isfahanit - në Iranin e sotëm - nga njerëzit e një fshati të quajtur Ji, dhe babai i tij ishte sundimtari i tij. Selmani u rrit në një prejardhje familjare aristokratike, duke jetuar në luks të përjetshëm në Persi. Babai i tij e donte shumë dhe kishte frikë për të deri në atë pikë sa e burgosi në shtëpinë e tij. Selmani kishte përparuar në Zoroastrianizëm derisa u bë banor i zjarrit, duke e ndezur atë dhe duke mos e lënë të shuhej për një orë.
Një ditë, babai i tij i kërkoi të shkonte në fermën e tij për ta kujdesur, sepse ishte i zënë. Ai i kërkoi të mos vonohej që të mos shqetësohej. Gjatë rrugës për në fermë, Salmani kaloi pranë një kishe ku njerëzit po luteshin. Ai hyri brenda dhe u impresionua nga ata. Ai tha: "Kjo, për Zotin, është më e mirë se feja që ndjekim ne." Ai nuk i la ata derisa perëndoi dielli.
Ai i pyeti ata për origjinën e kësaj feje dhe ata i thanë se ishte në Levant. Kështu që Selmani u kthye tek i ati dhe i tregoi çfarë kishte ndodhur dhe se ishte i impresionuar nga kjo fe dhe mendonte se ishte i lidhur me zinxhirë.
Selmani rrëfeu duke thënë: “U dërgova fjalë të krishterëve dhe u thashë: ‘Nëse një grup tregtarësh të krishterë nga Siria vjen tek ju, më njoftoni për ta.’ Kështu, një grup tregtarësh të krishterë nga Siria erdhën tek ata dhe e njoftuan. Ai iku nga shtëpia e babait të tij në Siri.”
Atje ai takoi një nga peshkopët asketikë që ishin në rrugën e drejtë, dhe kur vdekja iu afrua, ai e këshilloi të shkonte te një nga peshkopët në Mosul, i cili ishte ende i devotshëm dhe priste misionin e Profetit (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Kështu që ai shkoi tek ai dhe qëndroi me të për një kohë, pastaj vdekja iu afrua dhe ai e këshilloi të shkonte te një nga peshkopët e Nisibisit. E njëjta gjë ndodhi përsëri derisa arriti te një peshkop nga Amorium në Romë, i cili i tregoi për kohën e Profetit (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Peshkopi i tha: “Biri im, për Allahun, nuk njoh asnjë të mbetur që është si ne. Të urdhëroj të shkosh tek ai, por koha e një profeti ka ardhur mbi ty. Ai do të dërgohet nga Faltorja e Shenjtë, duke migruar midis dy fushave të lavës në një tokë të kripur me palma. Ai do të ketë shenja që nuk mund të fshihen. Midis shpatullave të tij do të jetë vula e profetësisë. Ai do të hajë dhurata, por jo lëmoshë. Nëse mund të shkosh në atë vend, bëje, sepse koha e tij ka ardhur mbi ty.”
Pastaj një karvan nga vendi i arabëve kaloi pranë Selmanit, kështu që ai shkoi me ta në kërkim të Profetit të Kohës së Fundit, por gjatë rrugës ata ia shitën një hebreu dhe ai arriti në Medinë dhe nga palmat e saj njohu se ishte qyteti i Profetit, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, siç ia kishte përshkruar peshkopi.
Selmani tregon historinë e mbërritjes së Profetit në Medinë, duke thënë: “Zoti e dërgoi Profetin e Tij, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, në Mekë, dhe unë nuk përmenda asgjë për të pavarësisht skllavërisë në të cilën isha, derisa i Dërguari i Zotit, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, mbërriti në Kuba, dhe unë po punoja për shokun tim në pemishten e tij të palmave. Kur dëgjova lajmin për mbërritjen e Profetit, zbrita dhe thashë: ‘Çfarë lajmi është ky?’ Zotëria im ngriti dorën dhe më goditi fort, duke thënë: ‘Çfarë pune ke ti me këtë? Shko bëj punën tënde.’”
Selmani donte të testonte karakteristikat e Profetit (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) për të cilat i kishte treguar peshkopi, përkatësisht se ai nuk hante lëmoshë, pranonte dhurata dhe se vula e profetësisë ishte midis shpatullave të tij, ndër shenja të tjera. Kështu që ai shkoi te Profeti (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) në mbrëmje, mori pak ushqim me vete dhe i tha se ky ushqim ishte nga lëmosha. Profeti (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) i urdhëroi shokët e tij të hanin, por ai nuk hëngri. Selmani e kuptoi se kjo ishte një nga shenjat.
Pastaj ai u kthye përsëri tek Profeti, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, dhe mblodhi ushqim për të dhe i tha se ishte një dhuratë. I Dërguari i Zotit, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, e hëngri atë dhe shokët e tij e hëngrën, kështu që ai e dinte se ishte shenja e dytë.
Selmani kërkoi Vulën e Profetësisë dhe thotë për këtë: “Pastaj shkova te i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, ndërsa ai po ndiqte një procesion mortor. Unë kisha veshur dy pelerina të miat dhe ai ishte me shokët e tij. U ktheva për të parë shpinën e tij nëse mund ta shihja vulën që më ishte përshkruar. Kur më pa duke u larguar prej tij, e dinte se po verifikoja diçka që më ishte përshkruar, kështu që e hodhi pelerinën nga shpina. E shikova vulën dhe e njoha, kështu që rashë mbi të, e putha dhe qava.” Kështu, Selmani persian u konvertua në Islam dhe i shkroi zotërisë së tij. Profeti, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, u kërkoi shokëve ta ndihmonin. Selmani u lirua dhe mbeti një shok i Profetit, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, duke e ndjekur atë, deri në atë pikë sa Profeti, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, tha: “Selmani është nga ne, familja e Profetit.”
Udhëtimi i Salman Al-Farsi-t për të arritur të vërtetën ishte i gjatë dhe i vështirë. Ai emigroi nga Zoroastrianizmi në Persi, pastaj në Krishterim në Levant, pastaj në skllavëri në Gadishullin Arabik, derisa Zoti i Plotfuqishëm e udhëzoi atë te Profeti, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, dhe Islami.
O Zot, më bashko me të dhe shokët e tij, Zoti qoftë i kënaqur me ta, në parajsën më të lartë.