Numri i përafërt i të vdekurve dhe atyre që po vdesin gjatë kohës së shenjave të Orës

Mike Rampino, një gjeolog në Universitetin e Nju Jorkut, dhe Stanley Ambrose, një antropolog në Universitetin e Illinois, besojnë se ngushtica e fundit e popullsisë që përjetoi raca njerëzore ishte rezultat i shpërthimit masiv të vullkanit Toba. Ata besojnë se kushtet pas atij shpërthimi ishin të krahasueshme me ato pas një lufte bërthamore në shkallë të plotë, por pa rrezatim. Miliarda ton acid sulfurik që u ngritën në stratosferë pas katastrofës së Tobës e zhytën botën në errësirë dhe ngricë për disa vite, dhe fotosinteza mund të jetë ngadalësuar pothuajse në një ndalesë, duke shkatërruar burimet ushqimore si për njerëzit ashtu edhe për kafshët që ushqehen me to. Me mbërritjen e dimrit vullkanik, paraardhësit tanë vdiqën nga uria dhe vdiqën, dhe numri i tyre gradualisht u ul. Ata mund të kenë qenë në zona të mbrojtura (për arsye gjeografike ose klimatike).
Një nga gjërat më të këqija që thuhet për këtë katastrofë është se për rreth 20,000 vjet, vetëm disa mijëra njerëz jetuan në të gjithë planetin. Kjo do të thotë që specia jonë ishte në prag të zhdukjes. Nëse kjo është e vërtetë, do të thotë që paraardhësit tanë tani ishin po aq të rrezikuar sa rinoceronti i bardhë ose panda gjigante. Pavarësisht të gjitha vështirësive, duket se mbetjet e specieve tona ia dolën mbanë në luftën e tyre për mbijetesë pas katastrofës së Tobës dhe ardhjes së Epokës së Akullit. Popullsia jonë tani numëron afërsisht shtatë miliardë e gjysmë (një miliard është i barabartë me një mijë milion), duke përfshirë rreth 1.8 miliardë myslimanë. Kjo përqindje përbën një të katërtën e popullsisë aktuale botërore. Për të llogaritur numrin e të vdekurve pas pesë katastrofave masive natyrore (si ajo që ndodhi me supervullkanin Toba) që do të godasin planetin, së pari duhet të llogarisim popullsinë aktuale të botës.

Popullsia botërore tani:

Sipas vlerësimeve të Kombeve të Bashkuara, popullsia e botës do të arrijë në më shumë se shtatë miliardë e gjysmë njerëz në vitin 2020, dhe pritet që popullsia e botës të rritet me dy miliardë njerëz në tridhjetë vitet e ardhshme. Kjo do të thotë që popullsia e botës do të rritet nga 7.7 miliardë që është aktualisht në 9.7 miliardë deri në vitin 2050 dhe do të arrijë në 11 miliardë deri në vitin 2100. 61% e popullsisë së botës jeton në Azi (4.7 miliardë njerëz), 17 përqind në Afrikë (1.3 miliardë njerëz), 10 përqind në Evropë (750 milionë njerëz), 8 përqind në Amerikën Latine dhe Karaibe (650 milionë njerëz) dhe 5 përqind e mbetur në Amerikën e Veriut (370 milionë njerëz) dhe Oqeani (43 milionë njerëz). Kina (1.44 miliardë njerëz) dhe India (1.39 miliardë njerëz) mbeten vendet më të mëdha në botë.
Popullsia e botës prej 7.7 miliardë banorësh tani jeton në 148.9 milionë kilometra katrorë tokë, pjesa e jashtme e kores së Tokës nuk është e mbuluar nga uji.

Këtu arrijmë te hapësira e jetueshme në të cilën raca njerëzore përfundimisht do të mbijetojë, e cila është Levanti:
Zona e Levantit, e cila aktualisht përfshin katër vende: Libanin, Palestinën, Sirinë dhe Jordaninë, dhe disa rajone që u formuan nga tokat e tyre, siç janë: rajonet veriore siriane që i përkasin Turqisë, shkretëtira e Sinait në Egjipt, rajoni Al-Xhauf dhe rajoni Tabuk që i përkasin Arabisë Saudite, dhe qyteti i Mosulit që i përket Irakut, e gjithë kjo zonë nuk i kalon rreth 500 mijë kilometra katrorë në maksimum, dhe një numër njerëzish nuk i kalon njëqind milion njerëz në maksimum.
E njëjta zonë dhe të njëjtat burime natyrore do të strehojnë brezat e fundit të njerëzimit para Ditës së Gjykimit. Ky është i vetmi vend i përshtatshëm për vetëmjaftueshmëri në burimet e tij natyrore, që do të thotë se nuk ka nevojë për atë që tani quhet import nga jashtë. Njerëzit që do të banojnë në Levant në fund të kohës do të varen tërësisht nga burimet natyrore, duke përfshirë ujin, bujqësinë, minierat dhe të gjitha burimet e ndryshme që u nevojiten njerëzve për të mbijetuar.

Pyetja tani është: A mund të strehojë Levanti shtatë miliardë njerëz pa pasur nevojë për botën e jashtme?

Sigurisht, përgjigjja do të jetë jo. Numri që kemi vendosur për popullsinë aktuale të Levantit, e cila është rreth 100 milionë banorë, importon një pjesë të burimeve të tyre të ndryshme nga pjesë të ndryshme të botës. Megjithatë, do të shkojmë pak më tej se ky numër dhe do të themi në mënyrë arbitrare se Levanti mund të strehojë 500 milionë banorë në një sipërfaqe prej rreth 500 kilometrash katrorë. Kjo do të thotë që dendësia e popullsisë do të jetë afërsisht 100 banorë për kilometër katror. Kjo tejkalon dendësinë e popullsisë së një vendi me popullsi të dendur dhe me pak burime, siç është Bangladeshi, për shembull.

Këto janë numrat e përafërt të popullsisë së mbetur të botës pas ndodhjes së pesë fatkeqësive natyrore masive dhe një numri të panjohur fatkeqësish natyrore të mesme dhe të vogla. Nëse numërimi mbrapsht për shenjat e Orës fillon tani, dhe popullsia e botës tani arrin në rreth shtatë miliardë e gjysmë njerëz, atëherë popullsia e saj do të arrijë, pas të paktën tre shekujsh afërsisht, siç e përmendëm më parë, rreth pesëqind milionë njerëz afërsisht, sipas vlerësimit më shkencor, dhe Zoti e di më mirë.

Pyetja tani është: Ku janë shtatë miliardë njerëzit e mbetur?

Përgjigja: Ata janë midis të vdekurve dhe atyre që po vdesin për shkak të fatkeqësive natyrore të njëpasnjëshme gjatë një periudhe jo më pak se afërsisht tre shekujsh...!

I dashur lexues, a e kupton numrin që të përmenda? Është afërsisht shtatë miliardë njerëz, që do të thotë se është një numër që e tejkalon popullsinë e Indisë afërsisht shtatë herë. Të gjithë këta do të numërohen midis të vdekurve dhe atyre që po vdesin brenda tre shekujve ose më shumë, dhe nuk do të mbeten më shumë se 500 milionë njerëz të gjallë në planetin Tokë, pasi ata do të jenë të pranishëm në një sipërfaqe që nuk i kalon 500 mijë kilometra katrorë në Levant. Ky numër është i ekzagjeruar, pasi Levanti, me burimet, ujin dhe fermat e tij, nuk do të akomodojë gjysmë miliardi njerëz. Megjithatë, unë e përcaktova këtë numër, i cili është maksimumi që mendja njerëzore mund të imagjinojë, në mënyrë që më në fund të mund të arrij në përfundimin se ka shtatë miliardë njerëz që do të numërohen midis të vdekurve, të zhdukurve dhe atyre që po vdesin brenda të paktën tre shekujve. Kjo në rast se tani jemi në vitin 2020 dhe gjatë fatkeqësisë së madhe në fund të së cilës do të shfaqet Mehdiu. Si pasojë, në fund të asaj fatkeqësie, vullkani gjigant do të shpërthejë, duke shkaktuar tym. Nëse koha e numërimit mbrapsht të shenjave të Orës ndryshon dhe këto ngjarje fillojnë në vitin 2050, për shembull, të njëjtat shifra që përmendëm si të mbetura gjallë në Levant do të mbeten, që është rreth gjysmë miliardi njerëz në maksimum. Megjithatë, numri i të vrarëve dhe të vdekurve gjatë periudhës së shenjave të Orës do të ndryshojë, duke u bërë afërsisht nëntë miliardë njerëz. Megjithatë, nëse numërimi mbrapsht i shenjave të Orës fillon me vitin 2100, numri i të vrarëve dhe të vdekurve do të arrijë afërsisht njëmbëdhjetë miliardë njerëz. Kështu, lexuesi im i dashur, ju mund të vlerësoni numrin e të vrarëve dhe të vdekurve në çdo kohë që fillon fatkeqësia e parë e madhe, që është tymi i dukshëm, deri në të fundit nga këto fatkeqësi të mëdha, që është shpërthimi i vullkanit Aden.

I dashur lexues, le të bëjmë llogaritjet e nevojshme për të vlerësuar numrin e vdekjeve njerëzore përafërsisht pas secilës prej pesë fatkeqësive natyrore (supervullkani i parë, një shembje në Lindje, një shembje në Perëndim, një shembje në Gadishullin Arabik dhe vullkani i Adenit). Do të gjeni një numër të madh vdekjesh që është e vështirë të imagjinohet. Nuk ka asnjë film amerikan fantastiko-shkencor që përshkruan fatkeqësi të ngjashme me këto fatkeqësi natyrore që përmendëm në këtë libër, përveç një filmi amerikan që i imagjinon këto fatkeqësi përafërsisht, i cili është filmi (2012), i prodhuar në vitin 2009.
Numri i të vdekurve që përmendëm, i cili do të arrijë miliarda njerëz, na çon te hadithi i transmetuar nga Buhariu në Sahihun e tij nga hadithi i Awf bin Malikut, Zoti qoftë i kënaqur me të, i cili tha: Shkova te Profeti, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, gjatë Betejës së Tebukut, ndërsa ai ishte në një tendë lëkure, dhe ai tha: "Numëroni gjashtë gjëra para Orës: vdekjen time, pastaj pushtimin e Jerusalemit, pastaj vdekjen që do t'ju kaplojë si humbja e deleve, pastaj bollëkun e pasurisë derisa një njeriu t'i jepen njëqind dinarë dhe ai të mbetet i pakënaqur, pastaj..." Do të ndodhë një fatkeqësi që nuk do të lërë asnjë familje arabe pa hyrë në të. Pastaj do të ketë një armëpushim midis jush dhe Benu al-Asfar, por ata do t'ju tradhtojnë dhe do të vijnë tek ju nën tetëdhjetë flamuj, nën secilin flamur dymbëdhjetë mijë. Dijetarët e kanë interpretuar shprehjen "vdekjet do t'ju zënë si delet që derdhen" si vdekje të përhapur, e cila është epidemia që ndodhi gjatë kohës së Omar bin el-Khattabit, Zoti qoftë i kënaqur me të, pas pushtimit të Jerusalemit (16 pas Hixhrit), kur murtaja u përhap në vitin 18 pas Hixhrit në tokën e Levantit dhe shumë njerëz vdiqën, duke arritur në njëzet e pesë mijë burra nga muslimanët, dhe grupe të udhëheqësve të sahabëve vdiqën për shkak të saj, duke përfshirë Muadh bin Xhebelin, Ebu Ubejden, Shurahbil bin Hasana, el-Fadl bin el-Abbas bin Abdul Muttalibin dhe të tjerë, Zoti qoftë i kënaqur me të gjithë.

Por unë po ju them, pas një numërimi të përafërt të numrit të të vrarëve, të zhdukurve dhe të atyre që vdesin gjatë kohës së shenjave të Orës, se interpretimi i këtij hadithi vlen për atë që do të ndodhë më vonë dhe që ende nuk ka ndodhur. Njëzet e pesë mijë që vdiqën në atë epidemi është një numër i papërfillshëm krahasuar me afërsisht shtatë miliardë njerëz që do të vdesin gjatë kohës së shenjave të Orës. Gjithashtu, përshkrimi i Profetit për sëmundjen që do të shkaktojë këtë vdekje, e cila është "si teshtima e deleve", është një sëmundje që prek kafshët, duke bërë që diçka të rrjedhë nga hundët e tyre dhe duke i bërë ato të vdesin papritur. Ky krahasim është i ngjashëm me simptomat që do të shkaktohen nga tymi i dukshëm që rezulton nga një shpërthim masiv vullkanik, dhe Zoti e di më mirë.

A nuk është e denjë për Allahun e Plotfuqishëm që t’u dërgojë një të Dërguar banorëve të Tokës, të cilët numërojnë afërsisht shtatë miliardë e gjysmë, për t’i paralajmëruar ata për ndëshkimin e Tij para se t’u bjerë, në përputhje me fjalët e Tij në Suren El-Isra: “Kushdo që udhëzohet, udhëzohet vetëm për dobinë e tij, e kushdo që humbet rrugën, humbet vetëm në dëm të vet. Askush që bartë barrën nuk e bartë askënd tjetër, dhe Ne nuk ndëshkojmë kurrë derisa të dërgojmë një të dërguar.”?

(Fundi i citatit nga një pjesë e Kapitullit Nëntëmbëdhjetë të Letrave të Pritura)