Një përmbledhje e asaj që u përmend në kapitullin mbi Vulën e Profetëve, jo Vulën e të Dërguarve

Një përmbledhje e asaj që përmenda në lidhje me pavlefshmërinë e rregullit të famshëm: (Çdo i dërguar është profet, por jo çdo profet është i dërguar)

Para së gjithash, dua të theksoj se nuk doja ta shkruaja librin "Mesazhet e Pritura" dhe kur e botova, nuk doja të diskutoja se çfarë përmbante. Doja vetëm ta botoja. Fatkeqësisht, po rrëshqas në beteja, diskutime dhe debate në të cilat nuk doja të hyja sepse e di shumë mirë se do të hyj në një betejë të humbur. Në fund të fundit, nuk është beteja ime, por beteja e një të dërguari që po vjen, të cilin njerëzit do ta mohojnë dhe do ta akuzojnë për çmenduri sepse ai do t'u thotë atyre se është një i dërguar nga Zoti. Ata nuk do ta besojnë derisa të jetë tepër vonë dhe pas vdekjes së miliona njerëzve si rezultat i përhapjes së tymit të pastër. Me fjalë të tjera, vërtetimi i së vërtetës së asaj që është në librin tim nuk do të ndodhë derisa të ndodhë katastrofa dhe gjatë epokës së një të dërguari që po vjen, të cilin Zoti i Plotfuqishëm do ta mbështesë me prova të qarta.
Gjëja e rëndësishme është se nuk doja të hyja në beteja me dijetarët e Ezherit dhe të përsërisja atë që ndodhi me gjyshin tim, Shejh Abdul Mutal El Saidi, por për fat të keq po më tërheqin në këtë betejë. Megjithatë, do të përpiqem sa më shumë që të jetë e mundur ta shmang atë dhe të tërhiqem prej saj, sepse nuk është beteja ime, por beteja e një të dërguari që po vjen.

Ne fillojmë këtu me të vetmin varg fisnik që e përshkruante zotërinë tonë Muhamedin si të Dërguarin e Zotit dhe Vulën e Profetëve, jo Vulën e të Dërguarve: "Muhamedi nuk është babai i asnjërit prej burrave tuaj, por ai është i Dërguari i Zotit dhe Vula e Profetëve". Përmes këtij vargu të gjithë pajtohemi se zotëria ynë Muhamedi, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, është Vula e Profetëve dhe se ligji islam është ligji përfundimtar deri në Ditën e Gjykimit, kështu që nuk ka ndryshim ose shfuqizim të tij deri në Ditën e Gjykimit. Megjithatë, mosmarrëveshja midis meje dhe jush është se zotëria ynë Muhamedi, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, është gjithashtu Vula e të Dërguarve.
Për të zgjidhur këtë mosmarrëveshje, duhet të dimë provat e dijetarëve myslimanë se Mësuesi ynë Muhamedi, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, është Vula e të Dërguarve dhe jo vetëm Vula e Profetëve siç përmendet në Kuran dhe Sunet.
Ibn Kethiri vendosi një rregull të famshëm që qarkullonte gjerësisht midis dijetarëve myslimanë, përkatësisht: "Çdo i dërguar është profet, por jo çdo profet është i dërguar". Kjo bazohej në hadithin fisnik: "Mesazhi dhe profetësia kanë marrë fund, kështu që nuk ka të dërguar ose profet pas meje". Unë kam konfirmuar se ky hadith nuk është mutawatir në kuptim dhe formulim, dhe se njëri nga transmetuesit e këtij hadithi është klasifikuar nga dijetarët si i vërtetë, por ka pasur iluzione. Të tjerë thanë se është ndër hadithet e kundërshtueshme, kështu që nuk është e vlefshme të pranohet hadithi i tij, dhe nuk është e denjë që ne të nxjerrim prej tij një besim të rrezikshëm se Profeti, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, është Vula e të Dërguarve.
Ne vijmë këtu për të shpjeguar provat për pavlefshmërinë e rregullës së famshme që qarkullojnë dijetarët, e cila është bërë një rregull që nuk mund të diskutohet, sepse pavlefshmëria e kësaj rregulle do të thotë pavlefshmëria e besimit se Zoti ynë Muhamedi, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, është Vula e të Dërguarve, siç thotë kjo rregull: (Çdo i Dërguar është Profet, por jo çdo Profet është i Dërguar).
Për t’u kursyer kohë atyre që duan një përmbledhje dhe e hedhin poshtë këtë rregull me një ajet të vetëm në Kuranin e Shenjtë, ju kujtoj fjalët e Zotit në Suren El-Haxh: “Dhe Ne nuk dërguam para teje asnjë të dërguar ose profet.” Ky ajet është provë e qartë se ka vetëm profetë dhe ka vetëm të dërguar, dhe nuk është kusht që një i dërguar të jetë profet. Prandaj, nuk është kusht që Vula e Profetëve të jetë njëkohësisht Vula e të Dërguarve.
Ky përmbledhje është për publikun e gjerë ose për ata që nuk janë të interesuar të lexojnë libra ose artikuj të gjatë, dhe për ata që nuk e kuptuan dhe nuk e medituan vargun e mëparshëm, dhe për dijetarët që besojnë në rregullin e Ibn Kethirit, ata duhet të lexojnë atë që vijon në mënyrë që të kuptojnë pavlefshmërinë e atij rregulli me disa nga provat që përmenda në librin tim, por jo të gjitha. Kushdo që dëshiron më shumë prova duhet ta lexojë librin tim, veçanërisht kapitullin e parë dhe të dytë.
Gjëja më e rëndësishme e përmendur në librin tim shkurtimisht është se Zoti i Plotfuqishëm dërgon vetëm profetë si Profeti i Zotit Ademi dhe Idrisi, të cilët kanë një ligj me vete, dhe Ai gjithashtu dërgon të dërguar vetëm si tre të dërguarit e përmendur në Suren Jasin, të cilët nuk erdhën me një libër apo një ligj, dhe Zoti i Plotfuqishëm gjithashtu dërgon të dërguar dhe profetë si zotëria ynë Moisiu, paqja qoftë mbi të, dhe zotëria ynë Muhamedi, Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe.

Në këtë kapitull, përmenda se një i dërguar është dikush që dërgohet te një popull që është në kundërshtim me njëri-tjetrin, dhe një profet është dikush që dërgohet te një popull që është në një mendje me njëri-tjetrin.

Një profet është dikush që ka marrë shpallje me një ligj ose vendim të ri, ose për të plotësuar një ligj të mëparshëm ose për të shfuqizuar disa nga dispozitat e tij. Shembuj të kësaj përfshijnë Sulejmanin dhe Davidin, paqja qoftë mbi ta. Ata ishin profetë që sunduan sipas Teuratit, dhe ligji i Moisiut nuk u zëvendësua gjatë kohës së tyre.
Allahu i Plotfuqishëm tha: “Njerëzimi ishte një bashkësi e vetme, pastaj Allahu dërgoi profetët si sjellës të lajmeve të mira dhe paralajmërues, dhe bashkë me ta zbriti Shkrimin e Shenjtë me të vërtetën për të gjykuar midis njerëzve në lidhje me atë për të cilën ata nuk pajtoheshin.” Këtu, roli i profetëve është të sjellin lajme të mira dhe paralajmërues, dhe në të njëjtën kohë, atyre u zbritet një ligj, d.m.th., si të luten dhe të agjërojnë, çfarë është e ndaluar dhe ligje të tjera.
Sa i përket të dërguarve, disa prej tyre kanë për detyrë t'u mësojnë besimtarëve Librin dhe urtësinë dhe të interpretojnë shkrimet qiellore, disa paralajmërojnë për mundimin që po vjen, dhe disa i kombinojnë të dyja detyrat. Të dërguarit nuk sjellin një ligj të ri.
Allahu i Plotfuqishëm tha: {Zoti ynë, dërgo midis tyre një të dërguar nga mesi i tyre, i cili do t'u lexojë atyre vargjet Tua, do t'u mësojë Librin dhe urtësinë dhe do t'i pastrojë ata.} Këtu, roli i të Dërguarit është t'u mësojë Librin, dhe kjo është ajo që përmenda në një kapitull të veçantë në librin tim, se ka një të Dërguar, roli i të cilit do të jetë interpretimi i vargjet e paqarta të Kuranit dhe ato, interpretimet e të cilave ndryshojnë midis dijetarëve myslimanë, në përputhje me fjalët e Allahut të Plotfuqishëm: {A presin ata diçka tjetër përveç interpretimit të tij? Ditën kur të vijë interpretimi i tij.} [Kuran 13:19], {Pastaj, me të vërtetë, mbi Ne është shpjegimi i tij.} [Kuran 13:19], dhe {Dhe ju me siguri do t'i dini lajmet e tij pas një kohe.}
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Të dërguar të lajmeve të mira dhe paralajmëruese, në mënyrë që njerëzimi të mos ketë asnjë argument kundër Zotit pas të dërguarve.” Dhe Zoti i Plotfuqishëm tha: “Dhe Ne nuk ndëshkojmë kurrë derisa të dërgojmë një të dërguar.” Këtu të dërguarit janë sjellës të lajmeve të mira dhe paralajmërues, por misioni i tyre më i rëndësishëm është të paralajmërojnë para se të ndodhë një shenjë ndëshkimi në këtë botë, siç ishte misioni i Nuhut, Salihut dhe Musait, për shembull.
I Dërguari Profet është ai që Zoti e zgjedh për dy gjëra: për t'u përcjellë një mesazh specifik një populli jobesimtar ose të pavëmendshëm, dhe gjëja tjetër është të përcjellë një ligj hyjnor që ata që besojnë në të ta ndjekin. Një shembull i kësaj është mësuesi ynë Moisiu, paqja qoftë mbi të, i cili ishte një i dërguar i Zotit tonë, Më të Lartit, te Faraoni për të dërguar Bijtë e Izraelit me të dhe eksodin e tyre nga Egjipti. Këtu, mësuesi ynë Moisiu, paqja qoftë mbi të, ishte vetëm një i dërguar dhe profecia nuk i kishte ardhur ende. Pastaj erdhi faza e dytë, e përfaqësuar nga profecia. I Plotfuqishmi, Më i Larti, i premtoi Moisiut në kohën e caktuar dhe i zbriti atij Torën, që është ligji i Bijve të Izraelit. Këtu, Zoti ynë, Më i Larti, e ngarkoi atë me misionin e përcjelljes së këtij ligji te Bijtë e Izraelit. Që nga ajo kohë, mësuesi ynë Moisiu, paqja qoftë mbi të, u bë profet. Dëshmi për këtë është thënia e të Plotfuqishmit: "Dhe përmendeni në Libër Moisiun. Me të vërtetë, ai ishte i zgjedhur dhe ishte i dërguar dhe profet." Vëre këtu, lexues i dashur, se ai ishte i dërguar fillimisht kur shkoi te Faraoni, pastaj u bë profet së dyti kur u largua nga Egjipti. Kur Zoti i Plotfuqishëm ia shpalli Torën.
Po kështu, Zoti e dërgoi Zotin me një mesazh dhe një ligj, një mesazh për jobesimtarët dhe një ligj për ata prej tyre që e ndoqën atë nga botët. Prandaj, Zoti ynë (Muhamedi) ishte një i Dërguar dhe Profet.
Ajeti në Kuran që shpjegon më qartë ndryshimin midis një profeti dhe një të dërguari është ajo që thotë Zoti i Plotfuqishëm: “Dhe [përmend] kur Zoti mori një besëlidhje nga profetët: ‘Çfarëdo që ju kam dhënë nga Libri dhe urtësia dhe pastaj ju erdhi një i dërguar që vërteton atë që është me ju, duhet t’i besoni atij dhe ta mbështesni atë’”. Në këtë ajet, i dërguari erdhi duke vërtetuar dhe ndjekur librat dhe ligjet që sollën profetët, dhe ai nuk solli një ligj të ri përveç në rastin e një të dërguari ose profeti, në të cilin rast ai do të kishte një ligj me vete.
Në librin tim kam përmendur në detaje se profetësia është pozita më e nderuar dhe shkalla më e lartë e mesazhit, sepse profetësia përfshin përcjelljen e një ligji të ri, shtimin e një ligji të mëparshëm ose fshirjen e një pjese të rregullave të një ligji të mëparshëm. Një shembull i kësaj është Profeti i Zotit, Jezusi, paqja qoftë mbi të, pasi ai besoi në Teuratin që iu shpall Musait, paqja qoftë mbi të, dhe e ndoqi atë, dhe nuk e kundërshtoi atë përveç në disa gjëra. Zoti i Plotfuqishëm tha: "Dhe Ne ndoqëm gjurmët e tyre me Jezusin, birin e Merjemes, duke vërtetuar atë që ishte para tij nga Teurati. Dhe Ne i dhamë atij Ungjillin, në të cilin kishte udhëzim dhe dritë dhe duke vërtetuar atë që ishte para tij nga Teurati dhe një udhëzim dhe udhëzim për të devotshmit." [El-Ma'ide] Dhe Zoti i Plotfuqishëm tha: {Dhe duke vërtetuar atë që erdhi para meje nga Teurati dhe për t'ju lejuar juve disa nga ato që ishin të ndaluara për ju} [El-Imran]. Pra, një profet sjell me vete një ligj, ndërsa një i dërguar nuk sjell vetëm ligj.
Këtu arrijmë te rregulli i famshëm (se çdo i dërguar është profet, por jo çdo profet është i dërguar), i cili është mendimi i shumicës së dijetarëve. Ky rregull nuk është nga vargjet e Kuranit të Shenjtë, as nga thëniet e Profetit (paqja dhe bekimet qofshin mbi të), dhe nuk është transmetuar nga asnjë prej shokëve të Profetit (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) apo nga ndonjë prej ndjekësve të tyre të drejtë, për aq sa dimë ne. Ky rregull gjithashtu kërkon vulosjen e të gjitha llojeve të mesazheve që Allahu, Më i Larti, i dërgon krijimit, qofshin ato nga engjëjt, erërat, retë, etj. Zotëria ynë Mikael është një i dërguar i caktuar për të drejtuar shiun, dhe Engjëlli i Vdekjes është një i dërguar i caktuar për të marrë shpirtrat e njerëzve. Ka të dërguar nga engjëjt të quajtur Regjistrues Fisnikë, puna e të cilëve është të ruajnë dhe regjistrojnë veprat e shërbëtorëve, qofshin ato të mira apo të këqija. Ka shumë engjëj të tjerë të dërguar si Munkar dhe Nakir, të cilët janë caktuar për sprovën e varrit. Nëse supozojmë se zotëria ynë Muhamedi (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) është njëkohësisht vula e Profetëve dhe e të Dërguarve, atëherë nuk ka asnjë të dërguar nga Allahu, Më i Larti, që të marrë shpirtrat e njerëzve, për shembull, e kështu me radhë nga të dërguarit e Allahut, Më të Lartit.
Të Dërguarit e Zotit të Plotfuqishëm përfshijnë disa krijesa, siç tha Zoti i Plotfuqishëm: “Dhe jepu atyre një shembull: banorët e qytetit, kur atij i erdhën të dërguarit (13) Kur Ne u dërguam atyre dy, por ata i mohuan, kështu që Ne i përforcuam ata me një të tretë, dhe ata thanë: ‘Vërtet, ne jemi të dërguar për ju.’” (14) Këtu, Zoti i Plotfuqishëm dërgoi tre të dërguar nga mesi i qenieve njerëzore, kështu që ata nuk ishin profetë dhe nuk erdhën me një ligj, por përkundrazi ata ishin vetëm të dërguar për të përcjellë një mesazh specifik tek populli i tyre. Ka të dërguar të tjerë që nuk janë profetë, dhe Zoti i Plotfuqishëm nuk i përmendi ata në Librin e Tij, siç tha Ai, Më i Larti: “Dhe të dërguar që ua kemi përmendur më parë, dhe të dërguar që nuk ua kemi përmendur.”
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Zoti zgjedh të dërguar nga mesi i engjëjve dhe nga mesi i njerëzve.” Ky ajet përmban prova të ekzistencës së të dërguarve nga mesi i engjëjve, ashtu siç ka të dërguar nga mesi i njerëzve.
Dhe gjithashtu thënia e të Plotfuqishmit: “O grup xhindësh dhe njerëzish, a nuk ju erdhën të dërguar nga mesi juaj, duke ju recituar ajetet e Mia dhe duke ju paralajmëruar për takimin e kësaj Dite tuajën?” Fjala “nga mesi juaj” tregon dërgimin e të dërguarve nga xhindët, ashtu siç u dërguan të dërguar nga mesi i njerëzve.
Duke ditur se përzgjedhja për profetësi është e kufizuar vetëm te njerëzit, një profet nuk mund të jetë kurrë një engjëll, vetëm një njeri. Edhe xhindët nuk kanë profetë, vetëm të dërguar. Kjo ndodh sepse Sheriati që Allahu, i Plotfuqishmi, ia shpall njerëzimit është si për njerëzimin ashtu edhe për xhindët. Prandaj, të dy duhet ta besojnë atë. Prandaj, do t'i gjeni xhindët ose besimtarë ose jobesimtarë. Fetë e tyre janë të njëjta me ato të njerëzve; ata nuk kanë fe të reja. Prova për këtë është se ata besuan në Mësuesin tonë Muhamedin, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, dhe ndoqën mesazhin e tij pasi dëgjuan Kuranin. Prandaj, profetësia është një çështje specifike vetëm për njerëzit dhe ndodh vetëm te njëri prej tyre: ai të cilit Allahu, i Plotfuqishmi, i jep një Sheriat ose që vjen për të mbështetur Sheriatin e atyre që erdhën para tij. Kjo është një provë e mëtejshme se profetësia është grada më fisnike dhe më e lartë e profetësisë, dhe jo e kundërta, siç besojnë shumica e njerëzve dhe dijetarëve.
Besimi në vlefshmërinë e rregullit të famshëm (se çdo i dërguar është profet, por jo çdo profet është i dërguar) bie ndesh me atë që thuhet në Kuran dhe Sunet. Është një rregull i trashëguar dhe i pasaktë. Ky rregull u vendos vetëm për të vërtetuar se zoti ynë Muhamedi është Vula e të Dërguarve dhe jo Vula e Profetëve siç thuhet në Kuran dhe Sunet. Nuk lejohet të thuhet se ky rregull është specifik vetëm për njerëzit, pasi Zoti i Plotfuqishëm nuk e specifikoi fjalën i Dërguar vetëm për njerëzit, por përkundrazi kjo fjalë përfshin një të dërguar nga njerëzit, siç është një i dërguar nga engjëjt dhe një i dërguar nga xhindët.
Vazhdimi i besimit në këtë parim do të na çojë në mohimin e të dërguarit që do të na paralajmërojë për mundimin e tymit. Si pasojë, shumica e njerëzve do ta akuzojnë atë për çmenduri si rezultat i besimit në këtë parim të rremë që bie ndesh me vargjet e Kuranit të Shenjtë. Shpresojmë që do të mendoni për atë që thuhet në këtë artikull, dhe kushdo që dëshiron më shumë prova duhet të lexojë librin tim, Mesazhet e Pritura, për ata që duan të arrijnë të vërtetën.

Shënim

Ky artikull është përgjigje e një komenti me një rresht nga disa miq kur më pyetën se çfarë thashë për (çdo i dërguar është profet, por jo çdo profet është i dërguar)? Për t'u përgjigjur atyre në një koment, nuk do të jem në gjendje ta përmbledh të gjithë këtë artikull në një koment për t'u shpjeguar pikëpamjen time, dhe në fund gjej dikë që më akuzon se po i shmangem përgjigjes. Kjo është përgjigja ndaj një komenti kaq të shkurtër. Më duheshin tre orë për të përmbledhur atë që përfshihej në një pjesë të vogël të librit tim, dhe për këtë arsye marr shumë pyetje, dhe përgjigjja ime ndaj tyre është se përgjigjja e pyetjes është e gjatë dhe e vështirë për mua ta përmbledh.
Shpresoj që do t’i vlerësoni rrethanat e mia dhe se nuk dua të hyj në një betejë që nuk është beteja ime. Gjithashtu, nuk mund të përmbledh një libër prej 400 faqesh për secilin pyetës, përveç nëse përgjigjja është e shkurtër dhe unë mund t’i përgjigjem.