ndarja e hënës
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Ora është afruar dhe hëna është çarë (1). Dhe nëse shohin ndonjë shenjë, kthehen dhe thonë: ‘Magji e vazhdueshme’. (2) Dhe mohojnë dhe ndjekin dëshirat e veta. Dhe çdo çështje është [e përcaktuar]. (3)” [Sure El-Kamer]

Disa miq më kritikuan sepse përmenda në librin tim se hëna nuk u nda gjatë epokës së Mjeshtrit tonë Muhamed (paqja qoftë mbi të) siç besohet zakonisht. Edhe unë e prisja këtë kritikë dhe përmenda shumë prova që vërtetojnë se ndarja e hënës nuk ka ndodhur më parë, por do të ndodhë në të ardhmen dhe ka shumë të ngjarë që të jetë një shenjë paralajmëruese para mundimit të tymit dhe i Dërguari në epokën e të cilit do të ndodhë kjo shenjë do të akuzohet si magjistar dhe do të diskreditohet për bindjen e fortë që përmendëm më parë se Mjeshtri ynë Muhamed (paqja qoftë mbi të) është Vula e të Dërguarve.

Gjëja e rëndësishme është që unë pranoj se nuk isha dakord me mendimin e shumicës së dijetarëve, jo me konsensusin e dijetarëve, për këtë çështje. Ka shumë pak dijetarë që kanë thënë të njëjtën gjë që thashë unë, përfshirë, për shembull, Dr. Mustafa Mahmoud në programin e tij të famshëm (Shkenca dhe Besimi). Shikoni këtë video.
https://www.youtube.com/watch?v=Jlg4wa6euRs

Shejh Gazaliu gjithashtu përmbledh atë që kam paraqitur në librin tim (Letrat e Pritura), ku Shejh Gazaliu tha në (Rruga nga Këtu):
"...dhe dijeni se midis mendimtarëve dhe interpretuesve myslimanë të fesë së tyre ka nga ata që e konsiderojnë çarjen e hënës si një nga shenjat e Kiametit, dhe se midis teologëve ka nga ata që hezitojnë në lidhje me transmetimet individuale, siç tha Ibrahim al-Nazzam: "Hëna nuk çahet vetëm për Ibn Mesudin", dhe Ibn Mesud është ai nga i cili është transmetuar hadithi i lartpërmendur.
Dikush mund të më thotë: Si mund të jesh kaq i butë me një hadith të vërtetë si ky?!
Unë përgjigjem: Refuzimi i një hadithi bazuar vetëm në tekat është një sjellje e papërshtatshme për një dijetar. Imamët tanë të hershëm i refuzuan hadithet autentike sepse ato kundërshtonin logjikën dhe transmetimin më të fortë, dhe kështu humbën themelet e autenticitetit të tyre. Islami vazhdoi me pikat e referimit dhe shtyllat e tij, i pandalshëm nga asgjë!
Unë thashë: Unë nuk e lidh të ardhmen e fesë sonë me një hadith të vetëm që ofron njohuri të supozuara. Do ta sqaroj më tej temën duke thënë:
Unë besoj në mrekulli dhe besoj se ato u ndodhin myslimanëve dhe jomyslimanëve, të drejtëve dhe të ligjve njësoj. E di që ligji i shkakësisë mund të na qeverisë ne njerëzit, por nuk e qeveris Krijuesin e tij, të Bekuarin dhe të Lartësuarin!
Kur lexova hadithin e ndarjes, fillova të mendoja thellë për pozicionin e politeistëve. Ata u kthyen në shtëpitë dhe kampet e tyre pasi panë hënën të ndarë në dy gjysma në të djathtë dhe të majtë të malit. Ata thanë: "Muhamedi na ka magjepsur." Ata u larguan të sigurt, pa ndëshkim apo qortim. Unë thashë: "Si është kjo?!"
Në Suren El-Enbija, Zoti i Plotfuqishëm tregon sekretin e mosbesimit të politeistëve në Profetin e tyre, duke specifikuar kërkesat e tyre ndaj tij:
"Përkundrazi, ata thanë: 'Ëndrra të ngatërruara. Përkundrazi, ai i ka shpikur ato. Përkundrazi, ai është poet. Prandaj, le të na sjellë një shenjë ashtu siç u është dërguar popujve të mëparshëm.'"
Kurani tregon pse kërkesa e tyre nuk u pranua. Zoti i Plotfuqishëm thotë në Suren El-Enbija:
"Asnjë qytet nuk besoi para tyre që Ne e shkatërruam. A do të besojnë vallë ata?"
Mohimi i Zotit pasi të ndodhë mrekullia e kërkuar bën të domosdoshme shkatërrimin e atyre që e mohojnë Atë. Pra, si mund të mbeteshin këta mekas pa qortim ose ndëshkim pas përbuzjes së tyre për ndarjen e hënës? Kurani i Shenjtë e konfirmon këtë logjikë në Suren El-Isra:
(Dhe asgjë nuk Na pengoi të dërgojmë shenjat, përveçse popujt e mëparshëm i mohuan ato. Dhe Ne i dhamë Themudit devenë si shenjë të dukshme, por ata i bënë padrejtësi asaj. Dhe Ne nuk dërgojmë shenjat përveçse si paralajmërim.)
Nëse dërgimi i vargjeve ishte i pamundur për shkak të mohimit të të parëve, atëherë si ndodhi ndarja?! Në të vërtetë, si mund të ndodhte ajo ose diçka tjetër, kur Zoti thotë në Suren Hixhr:
"Dhe sikur t'u hapnim atyre një portë nga qielli dhe ata të vazhdonin të ngjiteshin aty, ata me siguri do të thoshin: "Sytë tanë janë verbuar. Jo, ne jemi një popull i prekur nga magjia.""
Pastaj, në raste të tjera, politeistët këmbëngulën në kërkimin e fenomeneve mbinatyrore, si në Suren El-En'am:
Dhe ata betohen në All-llahun me betimet më të forta se nëse u vjen ndonjë mrekulli, ata me siguri do ta besojnë atë. Thuaj: "Mrekullitë janë vetëm te All-llahu. E ç’të bëri të kuptosh se kur u vjen ndonjë mrekulli, ata nuk do ta besojnë atë?"
Pse pra nuk u tha atyre: Hëna u ça për ju më parë, dhe ju e mohuat?! A mund të pasohej kjo ngjarje nga heshtje e plotë?!
Në një sure tjetër, jobesimtarëve, kur ata kërkonin mrekulli shqisore, u thuhej: Kurani është i mjaftueshëm për ju. Ai përmban informacione bindëse për ata që kërkojnë të vërtetën, siç thotë Ai në suren El-Ankebut:
(Dhe ata thonë: “Pse nuk i janë zbritur atij asnjë shenjë nga Zoti i tij?” Thuaj: “Shënimet janë vetëm tek Allahu, e unë jam vetëm një paralajmërues i qartë!” A nuk u mjafton atyre që Ne ju kemi zbritur juve Librin që u lexohet atyre? Vërtet, në këtë ka mëshirë dhe këshillë për njerëzit që besojnë.)
Qindra vargje, në sure të shumta gjatë gjithë periudhës mekase, u përqendruan në vërtetimin e mesazhit duke zgjuar mendjen dhe duke e bërë atë të vetëdijshme për Zotin e saj, dhe duke e konsideruar bartësin e kësaj zbulese si udhëheqësin e atyre që ecin drejt Zotit dhe mbahen fort pas litarit të Tij. Ato shkuan përtej sugjerimeve të jobesimtarëve se ata duhet të shihnin një shenjë të mrekullueshme fizike.
Për këtë arsye, nuk u ndala gjatë te hadithi i përçarjes dhe refuzova fuqimisht ta lidhja të ardhmen e thirrjes me të ose me hadithe të tjera individuale që bien ndesh me prova më të forta. Unë nuk jam novator në këtë qasje, pasi Ebu Hanife dhe Maliku i hodhën poshtë hadithet e këtij lloji që kundërshtoheshin nga prova më të forta nga Kurani.
Ne nuk i mohojmë mrekullitë si të tilla, por përkundrazi diskutojmë provat që qëndrojnë pas tyre dhe peshojmë çdo provë kundrejt një tjetre. Besimi ynë në mrekulli është ajo që na bëri ne myslimanëve të besojmë në lindjen e Jezusit pa baba. Kurani është përfundimtar në këtë çështje, dhe nëse fjala e Zotit vërtetohet, atëherë askush nuk ka asgjë për të thënë.

Ju kam përcjellë dy mendime dijetarësh sepse, sipas shumë prej jush, shumica prej jush nuk janë të bindur nga mendimi i një njeriu injorant si unë që nuk është diplomuar në Universitetin e Ez-herit.
Në përgjithësi, e diskutova temën e ndarjes së hënës në detaje në kapitullin (Ndarja e Hënës) në rreth njëzet faqe, dhe përmenda shumë prova fetare dhe shkencore që vërtetojnë se ndarja e hënës do të ndodhë në të ardhmen gjatë epokës së një të dërguari që do të vijë, dhe përmenda marrëdhënien shkencore të ndarjes së hënës me shenjat kryesore të Orës, dhe Zoti e di më së miri.