E pashë veten duke mbajtur një predikim fetar para njerëzve dhe po u tregoja atyre se Profeti, paqja dhe mëshira e Zotit qofshin mbi të, thoshte: “Unë jam rruga drejt Zotit, prandaj kushdo që dëshiron të arrijë Zotin duhet të ndjekë rrugën time”, duke iu referuar ndjekjes së Sunetit të Profetit, paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi të, dhe këshillës së tij për muslimanët që të ndjekin Sunetin e tij. Në atë kohë, po zbrisja nga lart poshtë, sikur kjo rrëshqitje të ishte jeta e kësaj bote dhe Suneti i Profetit, paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi të. Më shkoi ndërmend se jeta e kësaj bote nuk është gjë tjetër veçse një jetë e shkurtër dhe e shpejtë, njësoj si zbritja ime poshtë kësaj rrëshqitjeje me të njëjtën shpejtësi.
Kisha frikë se mos kthehesha majtas dhe djathtas ndërsa rrëshqisja poshtë kësaj rrëshqitëseje, por zbrita drejt e poshtë.
Pasi zbrita dhe qëndrova në tokë, ndjeva se jeta ime kishte mbaruar dhe po prisja të dilja në një jetë tjetër. Pastaj një nga engjëjt më u shfaq dhe më tregoi ta ndiqja kur ai të largohej nga vendi ku po qëndroja, në një vend tjetër, përmes një dere nga e cila do të dilja në një jetë tjetër. Mbreti doli përmes një dere që ishte e hapur para meje dhe kur fillova të dilja pas mbretit, vura re se pranë meje kishte një qese të madhe plot me rrush të kuq dhe më shkoi ndërmend se ishte e imja, por e lashë në tokë dhe fillova të dilja nga dera pas mbretit, por vegimi mbaroi para se të dilja nga dera.