Pashë që zbrita në një dhomë nëntokësore te varri i myslimanëve bashkëkohorë. Dhoma kishte një derë dhe të vdekurit ishin mbështjellë, secili prej tyre me një mbulesë të bardhë, dhe ishin vendosur në dyshemenë e dhomës dhe pranë murit në mënyrë që koka të ishte mbështetur në mur dhe këmbët në mes të dhomës. Kishte qirinj që digjeshin midis të vdekurve. Pëlhura e dytë nga ana e derës i përkiste babait të mikut tim, Khaled. Pranë saj kishte një qiri të ndezur dhe dylli po shkrinte. Arriti deri te pëlhura e babait të mikut tim, Khaled, duke e mbuluar plotësisht me dyll. Khaled ishte midis njerëzve që zbritën me mua në varreza. Ai u shtri mbi trupin e babait të tij dhe e përqafoi. U përpoqa ta bindja të linte trupin e babait të tij të qetë. U mërzita nga pamja e dyllit që mbulonte pëlhurën e babait të tij. Trupi pranë derës kishte këmbë të zbuluara që po hanin insektet, kështu që njëri nga vizitorët i mbuloi këmbët. Pamja e varrit dhe qirinjve brenda ishte disi e frikshme, pavarësisht se ishte zbukuruar me qirinj. E lashë këtë dhomë vetëm dhe e gjeta veten përpara një dhome pa mure, për aq sa mund të shihte syri. Ajo përmbante varrin e Profetit (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) dhe pjesën tjetër të shokëve, të cilët ishin varrosur nën tokë në një mënyrë të rregulluar mirë. Mbi çdo varr ishte diçka që i ngjante mermerit në formën e një drejtkëndëshi të shtrirë në tokë, duke treguar drejtimin e trupave të tyre. Varri i parë në të majtë ishte varri i Zonjës Aishe (Zoti qoftë i kënaqur me të), vendi ku ajo flinte në shtratin e saj, por ishte pak i anuar. Pastaj ishte varri i Profetit (paqja dhe bekimet qofshin mbi të), pastaj varri i zotërisë sonë Ebu Bekrit (Zoti qoftë i kënaqur me të), pastaj varri i zotërisë sonë Umerit (Zoti qoftë i kënaqur me të), pastaj varret e pjesës tjetër të shokëve (Zoti qoftë i kënaqur me ta), të gjithë të rregulluar në një rresht pranë njëri-tjetrit dhe pa qirinj, por pamja e varrit ishte e bukur, e pastër dhe e rregullt, dhe për aq sa mund të shihte syri. Dola nga kjo dhomë e madhe që përmbante varret e myslimanëve bashkëkohorë, varrin e Profetit (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) dhe të Sahabëve, dhe qëndrova mbi këto varre. Më shkoi ndërmend se do të varrosesha midis Profetit (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) dhe Sahabëve. Ajo që kisha në mendje në atë kohë ishte se nuk kishte distancë të mjaftueshme midis varrit të Profetit (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) dhe Sahabëve për të akomoduar trupin tim pas vdekjes sime.