Rasti më i çuditshëm që kam hasur deri më tani me miqtë në Facebook është rasti i mëposhtëm:
Në dhjetor të vitit 2018, pasi numri i vizioneve që pashë u rrit, dhe në atë kohë nuk gjeta askënd për të interpretuar ato vizione, pasi shumica e njerëzve në listën time të miqve ishin revolucionarë, dhe në atë kohë isha i frustruar dhe i mbushur me dyshime për besueshmërinë e atyre vizioneve, vendosa të bashkohem me një numër grupesh të specializuara në interpretimin e vizioneve të shenjave të Orës, dhe po u dërgoja kërkesa miqësie atyre që gjeta duke interpretuar vizione në këto grupe.
Midis atyre të cilëve u dërgova një kërkesë për miqësi ishte një motër në një nga këto grupe. Lexova një koment të saj në të cilin ajo interpretonte një ëndërr.
Pak më vonë, u habita kur ajo më dërgoi një mesazh privat dhe më bëri një mori pyetjesh rreth meje. Më tha: “Të pashë në dy vizione një muaj më parë” dhe më tregoi për dy vizionet.
Në fillim nuk e besova dhe mendova se ishte nga shërbimi i inteligjencës, por e besova pasi pashë dy vizionet në një grup vizionesh shumë kohë më parë, përpara se t'i dërgoja një kërkesë për miqësi më 1 dhjetor 2018. Përveç kësaj, mësova se vëllai i saj ishte një nga martirët e revolucionit.
Dy vizionet më treguan në përshkrimin që kisha gjatë revolucionit në vitin 2011, kur isha 37 vjeç dhe isha major i caktuar në Forcat Ajrore. Uniforma ime zyrtare në atë kohë ishte blu qielli, por kur motra i publikoi dy vizionet, ajo mendoi se kjo uniformë ishte për oficerët e policisë derisa më njohu dhe u habit që vizioni i saj u realizua pjesërisht kur më njohu. Shpresojmë që ju do t'i interpretoni pjesët e tjera të tij.
Motra thotë në postimin që publikoi në Facebook në një nga grupet për interpretimin e vizioneve të shenjave të Orës, një muaj para se të më takonte:

Më 11 nëntor 2018, fala namazin e agimit dhe pastaj pashë një vizion ku isha ulur në një karrige dhe isha ulur me dinjitet dhe po lexoja një libër me faqe të verdha dhe një kopertinë kafe. Isha i zhytur në lexim kur një burrë u ngrit në të djathtën time dhe vuri gishtat në vendin ku po lexoja, duke bllokuar rreshtat në mënyrë që të mos mund ta mbaroja leximin, kështu që ia lëviza dorën dhe u përpoqa ta mbaroja leximin, por nuk munda, sikur shkronjat të ishin shkëputur ose të kisha harruar të lexoja dhe ndjeva marramendje. Kështu që e shikova burrin dhe pashë një të ri në fund të të tridhjetave të veshur me një kostum ushtarak me gradën major policie, ngjyra e tij ishte gri që tentonte drejt blusë, trupi i tij ishte perfekt dhe shpina e tij ishte e drejtë, flokët e tij ishin të zinj pastaj u bënë ngjyrë burgundy, sytë e tij ishin të zinj dhe fytyra e tij nuk ishte plotësisht e rrumbullakët pasi kishte një zgjatim të lehtë nën faqet e tij, ai po më shikonte me vëmendje dhe thellë dhe goja e tij po më buzëqeshte, kështu që dhëmbët e tij dukeshin në harmoni pa asnjë shtrembërim në to, ngjyrë fildishi me një prerje që më tërhoqi vëmendjen se ishte E ndyrë sikur furça nuk e kishte prekur për ditë të tëra dhe guri ishte grumbulluar mbi të, pamja më bëri të ndihesha keq dhe thashë me vete: Do të doja ta pastronte sepse e kishte shpërfytyruar. Ai hapi gojën dhe filluam të flisnim. Ai u ul në tokë përpara meje, por unë nuk u pajtova, kështu që i tregova një vend të lartë ku të ulej. Ai tha: "S’ka problem." U ktheva majtas dhe pashë nënën e tij të ulur pranë meje. Betohem për Atë që i ngriti qiejt pa shtylla, nuk kam parë kurrë një fytyrë më të bukur se kaq në jetën time. Ajo ishte një grua jashtëzakonisht e bukur, edhe pse ishte mbi gjashtëdhjetë vjeç. Fytyra e saj ishte si një hënë e rrumbullakët në mënyrë të përsosur. Kishte faqe nga të cilat shpërthente skuqja. Sytë e saj ishin ngjyrë lajthie, që anonin nga jeshile. Kishte buzë rozë dhe dhëmbë të shndritshëm që më buzëqeshnin dhe unë i buzëqesha. I thashë: "Çfarë bukurie është kjo? Betohem se nuk po bëj hipokrizi. Je kaq e bukur." Thashë: "Çfarë do Zoti, Zoti të bekoftë." Vazhdova ta përsërisja këtë derisa u zgjova nga gjumi dhe ndjeva një ndjesi të çuditshme ngushëllimi dhe zemra ime u gëzo.
Gjëja e çuditshme në lidhje me vizionin është se tiparet e të riut dhe nënës së tij janë ende të ngulitura në mendjen time, sikur imazhi i tyre të jetë ngulitur tek unë. Më kujtohet çdo detaj, dhe nëse do të isha i mirë në vizatim, do t'i kisha vizatuar në mënyrë të përsosur.

Vegimi i dytë erdhi dy javë më vonë, në mes të nëntorit, dy javë para se të më takonit. Ajo thotë: “Isha në shtëpinë time dhe dëgjova një burrë që u bërtiste njerëzve, duke u mësuar atyre virtytin, moralin dhe respektimin e parimeve dhe vlerave të mira. Por thashë me vete: ‘Pse po bërtet kështu? Do të doja ta ulte zërin.’ Mësova se ai ishte major. Kur oficerët e tij komandues morën vesh për të, e pushuan nga puna. Zbrita shpejt për të parë se çfarë i kishte ndodhur. E gjeta në këmbë në anë të rrugës, krejtësisht lakuriq. Por Zoti më mbrojti nga të parit e pjesëve të tij intime, kështu që e mbulova shpejt me një perde që ishte pranë tij. Ishte bërë prej pëlhure të bollshme dhe ishte kafe me vija të bukura të bardha. Sa herë që i binte nga supet, sigurohesha ta mbuloja përsëri.” Vegimi mbaroi.

Motra ime më kërkoi të botoja dy vizionet.