Podsumowanie tego, co zostało wspomniane w rozdziale o Pieczęci Proroków, a nie Pieczęci Posłańców

Podsumowanie tego, co wspomniałem na temat nieważności słynnej zasady: (Każdy posłaniec jest prorokiem, ale nie każdy prorok jest posłańcem)

Przede wszystkim chciałbym podkreślić, że nie chciałem pisać książki „Oczekiwane przesłania”, a kiedy ją publikowałem, nie chciałem omawiać jej treści. Chciałem ją jedynie opublikować. Niestety, pogrążam się w bitwach, dyskusjach i sporach, w które nie chciałem się angażować, ponieważ doskonale wiem, że stoczę przegraną bitwę. Ostatecznie to nie moja bitwa, lecz bitwa nadchodzącego posłańca, którego ludzie zaprzeczą i oskarżą o szaleństwo, ponieważ powie im, że jest posłańcem Boga. Nie uwierzą mu, dopóki nie będzie za późno i po śmierci milionów ludzi w wyniku rozprzestrzeniania się czystego dymu. Innymi słowy, udowodnienie prawdziwości tego, co jest w mojej książce, nastąpi dopiero po katastrofie i w erze nadchodzącego posłańca, którego Bóg Wszechmogący wesprze jasnymi dowodami.
Ważne jest to, że nie chciałem wdawać się w walkę z uczonymi z Al-Azhar Al-Sharif i powtarzać tego, co stało się z moim dziadkiem, szejkiem Abdulem Muttalem Al-Saidim, ale niestety zostałem wciągnięty w tę walkę. Postaram się jednak jak najbardziej jej uniknąć i wycofać się z niej, ponieważ to nie moja walka, lecz walka nadchodzącego posłańca.

Zacznijmy od jedynego szlachetnego wersetu, który opisuje naszego mistrza Muhammada jako Posłańca Boga i Pieczęć Proroków, a nie Pieczęć Posłańców: „Muhammad nie jest ojcem żadnego z waszych ludzi, lecz jest Posłańcem Boga i Pieczęcią Proroków”. Poprzez ten werset wszyscy zgadzamy się, że nasz mistrz Muhammad, pokój i błogosławieństwo z nim, jest Pieczęcią Proroków, a prawo islamskie jest prawem ostatecznym aż do Dnia Sądu, więc nie będzie ono zmienione ani zniesione aż do Dnia Sądu. Jednakże różnica zdań między mną a wami polega na tym, że nasz mistrz Muhammad, pokój i błogosławieństwo z nim, jest również Pieczęcią Posłańców.
Aby rozstrzygnąć ten spór, musimy poznać dowody muzułmańskich uczonych na to, że nasz Mistrz Muhammad (niech pokój i błogosławieństwo będą z nim) jest Pieczęcią Posłańców, a nie tylko Pieczęcią Proroków, jak to jest wspomniane w Koranie i Sunnie.
Ibn Kathir ustanowił słynną zasadę, szeroko rozpowszechnioną wśród muzułmańskich uczonych: „Każdy posłaniec jest prorokiem, ale nie każdy prorok jest posłańcem”. Opierała się ona na szlachetnym hadisie: „Przesłanie i proroctwo dobiegły końca, więc nie ma po mnie posłańca ani proroka”. Potwierdziłem, że ten hadis nie jest mutawatir w znaczeniu i brzmieniu, a jeden z narratorów tego hadisu został uznany przez uczonych za prawdomównego, ale cierpiał na urojenia. Inni twierdzili, że należy on do hadisów budzących sprzeciw, zatem nie należy go akceptować i nie powinniśmy z niego wywodzić niebezpiecznego przekonania, że Prorok, pokój i błogosławieństwo niech będą z nim, jest Pieczęcią Posłańców.
Przychodzimy tutaj, aby przedstawić dowody na nieważność słynnej zasady, którą rozpowszechniają uczeni, która stała się zasadą, której nie można omawiać, ponieważ unieważnienie tej zasady oznacza unieważnienie wiary, że nasz Mistrz Muhammad, niech pokój i błogosławieństwo będą z nim, jest Pieczęcią Posłańców, jak głosi ta zasada: (Każdy Posłaniec jest Prorokiem, ale nie każdy Prorok jest Posłańcem).
Aby zaoszczędzić czas tym, którzy chcą streścić tę zasadę i obalić ją jednym wersetem ze Świętego Koranu, przypominam słowa Boga z Sury Al-Hadżdż: „I nie wysłaliśmy przed tobą żadnego posłańca ani proroka”. Ten werset jest jasnym dowodem na to, że istnieją tylko prorocy i tylko posłańcy, i nie jest warunkiem, aby posłaniec był prorokiem. Zatem nie jest warunkiem, aby Pieczęć Proroków była jednocześnie Pieczęcią Posłańców.
To streszczenie jest przeznaczone dla ogółu społeczeństwa lub dla tych, którzy nie są zainteresowani czytaniem długich książek lub artykułów, a także dla tych, którzy nie zrozumieli i nie przemyślali poprzedniego wersetu, a także dla uczonych, którzy wierzą w regułę Ibn Kathira. Powinni oni przeczytać poniższy tekst, aby zrozumieć nieważność tej reguły, powołując się na niektóre dowody, o których wspomniałem w mojej książce, ale nie wszystkie. Każdy, kto chce poznać więcej dowodów, powinien przeczytać moją książkę, zwłaszcza pierwszy i drugi rozdział.
Najważniejszą rzeczą, o której w skrócie wspomniałam w mojej książce, jest to, że Bóg Wszechmogący wysyła tylko proroków, takich jak Prorok Boży Adam i Idris, którzy mają swoje prawo, a także wysyła tylko posłańców, takich jak trzej posłańcy wspomniani w Surat Jasin, którzy nie przynieśli ze sobą księgi ani prawa, a także Bóg Wszechmogący wysyła również posłańców i proroków, takich jak nasz mistrz Mojżesz, niech pokój będzie z nim, i nasz mistrz Muhammad, niech Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem.

W tym rozdziale wspomniałem, że posłaniec to ktoś, kto zostaje posłany do ludzi będących w opozycji, a prorok to ktoś, kto zostaje posłany do ludzi, którzy się zgadzają.

Prorok to osoba, która otrzymała objawienie z nowym prawem lub nakazem, albo z objawieniem uzupełniającym poprzednie prawo lub uchylającym niektóre z jego postanowień. Przykładami są Salomon i Dawid, niech pokój będzie z nimi. Byli oni prorokami, którzy rządzili zgodnie z Torą, a Prawo Mojżeszowe nie zostało zastąpione za ich czasów.
Wszechmogący Allah powiedział: „Ludzie byli jedną społecznością, a następnie Allah posłał proroków jako zwiastunów dobrej nowiny i ostrzegających, i zesłał im Księgę z prawdą, aby rozsądzali między ludźmi to, w czym się różnili”. Rolą proroków jest tutaj zwiastowanie dobrej nowiny i ostrzeganie, a jednocześnie zesłane im zostało prawo, tj. jak się modlić i pościć, co jest zakazane, a także inne prawa.
Jeśli chodzi o posłańców, niektórzy z nich mają za zadanie nauczać wierzących Księgi i mądrości oraz interpretować pisma niebieskie, inni ostrzegają przed nadchodzącymi mękami, a jeszcze inni łączą oba te zadania. Posłańcy nie przynoszą nowego prawa.
Allah Wszechmogący powiedział: {Panie nasz, i ześlij wśród nich posłańca spośród nich samych, który będzie im recytował Twoje znaki i nauczał ich Księgi i mądrości i oczyszczał ich.} Tutaj rolą Posłańca jest nauczanie Księgi, i to jest to, co wspomniałem w osobnym rozdziale mojej książki, że jest Posłaniec, którego rolą będzie interpretowanie niejednoznacznych wersetów Koranu i tych, których interpretacje różnią się wśród muzułmańskich uczonych, zgodnie ze słowami Allaha Wszechmogącego: {Czyż oni oczekują czegokolwiek oprócz jego interpretacji? Dnia, w którym nadejdzie jego interpretacja.} [Koran 13:19], {Zaprawdę, do Nas należy jego wyjaśnienie.} [Koran 13:19], i {I z pewnością dowiecie się o nim po pewnym czasie.}
Bóg Wszechmogący powiedział: „Posłańcy dobrych nowin i przestrogi, aby ludzkość nie miała żadnego usprawiedliwienia przed Bogiem po posłańcach”. I Bóg Wszechmogący powiedział: „A My nigdy nie karzemy, dopóki nie wyślemy posłańca”. W tym przypadku posłańcy są zwiastunami dobrych nowin i ostrzegającymi, ale ich najważniejszą misją jest ostrzeganie, zanim na tym świecie pojawi się znak kary, tak jak było to misją Noego, Saliha i Mojżesza, na przykład.
Posłaniec Prorok to ten, którego Bóg wybiera do dwóch celów: aby przekazał konkretne przesłanie niewierzącym lub nieuważnym ludziom, a po drugie, aby przekazał prawo Boże tym, którzy w niego wierzą. Przykładem tego jest nasz mistrz Mojżesz, niech spoczywa w pokoju, który był posłańcem naszego Pana, Najwyższego, do faraona, aby wysłać z sobą Dzieci Izraela i ich wyjście z Egiptu. Tutaj nasz mistrz Mojżesz, niech spoczywa w pokoju, był jedynie posłańcem, a proroctwo jeszcze do niego nie dotarło. Następnie nastąpił drugi etap, reprezentowany przez proroctwo. Wszechmogący, Najwyższy, obiecał Mojżeszowi w wyznaczonym czasie i zesłał mu Torę, która jest prawem Dzieci Izraela. Tutaj nasz Pan, Najwyższy, powierzył mu misję przekazania tego prawa Dzieciom Izraela. Od tego czasu nasz mistrz Mojżesz, niech spoczywa w pokoju, stał się prorokiem. Dowodem na to są słowa Wszechmogącego: „I wspomnij w Księdze o Mojżeszu. Zaiste, został on wybrany i był posłańcem i prorokiem”. Zauważ, drogi czytelniku, że najpierw był posłańcem, gdy udał się do faraona, a potem stał się prorokiem, gdy opuścił Egipt. Gdy Bóg Wszechmogący objawił mu Torę.
Podobnie, Mistrz Posłańców został posłany przez Boga z przesłaniem i prawem, przesłaniem dla niewierzących i prawem dla tych z nich, którzy podążyli za nim z innych światów. Dlatego nasz Mistrz (Mahomet) był Posłańcem i Prorokiem.
Werset w Koranie, który najwyraźniej wyjaśnia różnicę między prorokiem a posłańcem, to słowa Boga Wszechmogącego: „I [wspomnij], kiedy Bóg zawarł przymierze z prorokami, „Cokolwiek dałem wam z Księgi i mądrości, a potem przyszedł do was posłaniec, który potwierdził to, co macie, musicie w niego uwierzyć i poprzeć go”. W tym wersecie posłaniec przyszedł, potwierdzając i przestrzegając ksiąg i praw, które przynieśli prorocy, i nie przynosił nowego prawa, z wyjątkiem przypadku posłańca lub proroka, w którym to przypadku miałby ze sobą prawo.
Wspomniałem szczegółowo w mojej książce, że proroctwo jest najbardziej zaszczytną pozycją i najwyższym stopniem przekazu, ponieważ proroctwo wiąże się z przekazywaniem nowego prawa, dodawaniem do poprzedniego prawa lub usuwaniem części postanowień poprzedniego prawa. Przykładem tego jest Prorok Boży, Jezus, niech pokój będzie z nim, ponieważ uwierzył w Torę objawioną Mojżeszowi, niech pokój będzie z nim, i przestrzegał jej, i nie sprzeciwiał się jej, z wyjątkiem kilku rzeczy. Bóg Wszechmogący powiedział: „I poszliśmy w ich ślady z Jezusem, synem Marii, potwierdzając to, co było przed nim w Torze. I daliśmy mu Ewangelię, w której było przewodnictwo i światło, i potwierdzenie tego, co było przed nim w Torze, i przewodnictwo i pouczenie dla sprawiedliwych”. [Al-Ma'idah]. A Bóg Wszechmogący powiedział: {I potwierdzając to, co było przede mną w Torze, i aby uczynić dla was dozwolonym niektóre z tego, co było wam zakazane} [Al-Imran]. Tak więc prorok przynosi ze sobą prawo, natomiast posłaniec nie przynosi prawa.
Tutaj dochodzimy do słynnej zasady (że każdy posłaniec jest prorokiem, ale nie każdy prorok jest posłańcem), która jest opinią większości uczonych. Zasada ta nie pochodzi z wersetów Świętego Koranu ani z wypowiedzi Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim), i nie została przekazana przez żadnego z towarzyszy Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) ani przez żadnego z jego prawych zwolenników, o ile nam wiadomo. Zasada ta wymaga również zapieczętowania wszelkiego rodzaju przesłań, które Allah, Najwyższy, wysyła stworzeniu, niezależnie od tego, czy pochodzą one od aniołów, wiatrów, chmur itp. Nasz pan Michał jest posłańcem wyznaczonym do kierowania deszczem, a Anioł Śmierci jest posłańcem wyznaczonym do zabierania dusz ludzkich. Istnieją posłańcy aniołów zwani Szlachetnymi Kronikarzami, których zadaniem jest zachowanie i zapisywanie uczynków sług, niezależnie od tego, czy są dobre, czy złe. Istnieje wielu innych aniołów posłańców, takich jak Munkar i Nakir, którzy są wyznaczeni do próby grobu. Jeśli założymy, że nasz mistrz Muhammad (niech pokój i błogosławieństwo będą z nim) jest jednocześnie Pieczęcią Proroków i Posłańców, to nie ma posłańca od Allaha, Najwyższego, który odbierałby na przykład dusze ludzkie itd. posłańcom Allaha, Najwyższego.
Posłańcy Boga Wszechmogącego obejmują kilka stworzeń, jak powiedział Bóg Wszechmogący: „I daj im przykład: towarzysze miasta, gdy przybyli do niego posłańcy (13) Kiedy wysłaliśmy do nich dwóch, a oni ich zaprzeczyli, więc wzmocniliśmy ich trzecim i powiedzieli: „Zaprawdę, jesteśmy dla was posłańcami”. (14) Tutaj Bóg Wszechmogący wysłał trzech posłańców spośród istot ludzkich, więc nie byli oni prorokami i nie przybyli z prawem, ale raczej byli tylko posłańcami, aby przekazać konkretne przesłanie swojemu ludowi. Są inni posłańcy, którzy nie są prorokami, a Bóg Wszechmogący nie wspomniał o nich w Swojej Księdze, jak On, Najwyższy, powiedział: „I posłańców, o których wspominaliśmy wam wcześniej, i posłańców, o których wam nie wspominaliśmy”.
Bóg Wszechmogący powiedział: „Bóg wybiera posłańców spośród aniołów i spośród ludzi”. Werset ten zawiera dowody na istnienie posłańców spośród aniołów, tak jak istnieją posłańcy spośród ludzi.
A także słowa Wszechmogącego: „O gromado dżinów i ludzi, czyż nie przychodzili do was posłańcy spośród was, recytujący wam Moje wersety i ostrzegający was przed spotkaniem tego waszego Dnia?” Słowo „spośród was” wskazuje na wysyłanie posłańców spośród dżinów, tak jak wysyłani byli posłańcy spośród ludzi.
Wiedząc, że selekcja na proroków dotyczy wyłącznie ludzi, prorok nigdy nie może być aniołem, tylko człowiekiem. Nawet dżiny nie mają proroków, tylko posłańców. Dzieje się tak, ponieważ szariat, który Allah, Wszechmogący, objawia ludzkości, dotyczy zarówno ludzkości, jak i dżinów. Dlatego obie strony muszą w niego wierzyć. Dlatego dżiny są albo wierzące, albo niewierzące. Ich religie są takie same jak ludzkie; nie mają nowych religii. Dowodem na to jest to, że wierzyły w naszego Mistrza Muhammada, niech pokój i błogosławieństwo będą z nim, i podążały za jego przesłaniem po wysłuchaniu Koranu. Dlatego proroctwo jest kwestią specyficzną tylko dla ludzi i występuje tylko u jednego z nich: tego, któremu Allah, Wszechmogący, nadaje szariat lub który popiera szariat swoich poprzedników. To kolejny dowód na to, że proroctwo jest najszlachetniejszą i najwyższą rangą proroctwa, a nie odwrotnie, jak uważa większość ludzi i uczonych.
Wiara w słuszność słynnej zasady (że każdy posłaniec jest prorokiem, ale nie każdy prorok jest posłańcem) przeczy temu, co jest powiedziane w Koranie i Sunnie. Jest to zasada odziedziczona i błędna. Została ona ustanowiona jedynie po to, by udowodnić, że nasz mistrz Mahomet jest Pieczęcią Posłańców, a nie Pieczęcią Proroków, jak głoszą Koran i Sunna. Niedopuszczalne jest twierdzenie, że zasada ta dotyczy wyłącznie ludzi, ponieważ Bóg Wszechmogący nie określił słowa Posłaniec wyłącznie dla ludzi, lecz raczej, że słowo to obejmuje posłańca od ludzi, takiego jak posłaniec od aniołów i posłaniec od dżinów.
Dalsza wiara w tę zasadę doprowadzi nas do odrzucenia nadchodzącego posłańca, który ostrzeże nas przed męką dymu. W rezultacie większość ludzi oskarży go o szaleństwo z powodu wiary w tę fałszywą zasadę, która przeczy wersetom Świętego Koranu. Mamy nadzieję, że zastanowisz się nad tym, co jest napisane w tym artykule, a jeśli chcesz poznać więcej dowodów, przeczytaj moją książkę „Oczekiwane przesłania” – dla tych, którzy pragną dotrzeć do prawdy.

Notatka

Ten artykuł jest odpowiedzią na jednozdaniowy komentarz kilku znajomych, którzy zapytali mnie, co powiedziałem o tym, że (każdy posłaniec jest prorokiem, ale nie każdy prorok jest posłańcem)? Aby im odpowiedzieć w komentarzu, nie mogę streścić całego artykułu w jednym komentarzu, aby wyjaśnić im mój punkt widzenia, a na końcu ktoś oskarża mnie o unikanie odpowiedzi. To jest odpowiedź na tak krótki komentarz. Zajęło mi trzy godziny, aby podsumować to, co zostało zawarte w niewielkim fragmencie mojej książki, dlatego otrzymuję wiele zapytań, a moja odpowiedź brzmi, że odpowiedź na to pytanie jest długa i trudna do streszczenia.
Mam więc nadzieję, że docenicie moje okoliczności i że nie chcę wdawać się w walkę, która nie jest moją walką. Poza tym, nie mogę streścić 400-stronicowej książki dla każdego pytającego, jeśli odpowiedź nie będzie krótka i nie będę w stanie na nią odpowiedzieć.