Omar ibn al-Khattab - moge God tevreden met hem zijn - stuurde een leger naar de Romeinen en ze namen Abdullah ibn Hudhafah gevangen. Ze brachten hem naar hun koning en zeiden: "Dit is een van Mohammeds metgezellen."
Hij zei: "Wil je christen worden en geef ik je de helft van mijn koninkrijk?" Hij zei: "Zelfs al zou je me alles geven wat je bezit, en alles wat je bezit, en het hele koninkrijk van de Arabieren, dan zou ik me nog geen moment afkeren van de religie van Mohammed - moge God hem zegenen en vrede schenken -." Hij zei: "Dan zal ik je doden." Hij zei: "Jij en dat."
Hij gaf opdracht dat hij gekruisigd moest worden en zei tegen de boogschutters: Schiet hem vlak bij zijn lichaam neer. Terwijl hij hem het christendom aanbood, weigerde hij en raakte niet in paniek. Hij haalde hem naar beneden en gaf opdracht er een pot water in te gieten en het over hem te koken tot het brandde. Hij liet twee moslimgevangenen komen en gaf opdracht er een in te gooien. En zie, zijn botten staken eruit. Terwijl hij hem het christendom aanbood, weigerde hij.
Dus beval hij dat hij in de pot gegooid moest worden als hij geen christen werd. Toen ze hem weghaalden, huilde hij. De koning kreeg te horen dat hij gehuild had, en hij dacht dat hij in paniek was geraakt. Hij zei: "Breng hem terug." De koning vroeg: "Wat heeft je aan het huilen gemaakt?" Hij zei: "Ik zei: 'Het is maar één ziel die nu in het vuur gegooid zal worden en dan weg zal gaan.' Ik wenste dat er zielen zo talrijk als mijn haar in het vuur gegooid zouden worden omwille van Allah."
De tiran was verbaasd en zei tegen hem: "Wil je mijn hoofd kussen en dan laat ik je vrij?" Abdullah antwoordde: "En alle moslimgevangenen?" Hij zei: "Ja." Dus kuste hij zijn hoofd en liet ze vrij. Hij bracht de gevangenen naar Omar, die hem zijn verhaal vertelde.
Omar zei: "Het is het recht van elke moslim om het hoofd van Abdullah ibn Hudhafah te kussen, en ik zal beginnen." Dus kuste hij zijn hoofd.