Mohammed al-Fatih

Sultan Mehmed II de Veroveraar, ook bekend als Fatih Sultan Mehmed Khan II, was de zevende sultan van het Ottomaanse Rijk en de Ottomaanse dynastie. Hij stond ook bekend als Abu al-Futuh en Abu al-Khairat, naast "de Veroveraar". Na de verovering van Constantinopel werd de titel "Caesar" toegevoegd aan zijn titels en die van de andere sultans die hem opvolgden.
Deze sultan staat bekend om het feit dat hij na ruim elf eeuwen een einde maakte aan het Byzantijnse Rijk.
Hij regeerde bijna dertig jaar, gedurende welke sultan Mehmed zijn veroveringen in Azië voortzette, de Anatolische koninkrijken verenigde en tot in Belgrado doordrong tot in Europa. Een van zijn meest opmerkelijke bestuurlijke prestaties was de integratie van de oude Byzantijnse regeringen in het groeiende Ottomaanse Rijk.
Zijn geboorte en opvoeding
Mehmed II werd geboren op 27 Rajab 835 AH / 30 maart 1432 n.Chr. in Edirne, destijds de hoofdstad van het Ottomaanse Rijk. Hij werd opgevoed door zijn vader, Sultan Murad II, de zevende Sultan van het Ottomaanse Rijk, die hem de nodige zorg en opleiding gaf om hem waardig te maken voor het sultanaat en de bijbehorende verantwoordelijkheden. Hij memoriseerde de Koran, las de Hadith, verdiepte zich in jurisprudentie en studeerde wiskunde, astronomie en militaire zaken. Daarnaast leerde hij Arabisch, Perzisch, Latijn en Grieks.
Zijn vader vertrouwde hem al op jonge leeftijd het emiraat Magnesia toe, om hem op te leiden in het besturen van de staatszaken, onder toezicht van een groep vooraanstaande geleerden uit zijn tijd, zoals sjeik Aq Shams al-Din en Mulla al-Kurani. Dit beïnvloedde de vorming van de persoonlijkheid van de jonge prins en vormde zijn intellectuele en culturele oriëntatie op een waarlijk islamitische manier.
De rol van Sheikh “Aq Shams al-Din” was prominent in het vormen van de persoonlijkheid van Muhammad al-Fatih, en hij bracht hem al op jonge leeftijd twee zaken bij: het verdubbelen van de Ottomaanse jihadbeweging, en het altijd vanaf jonge leeftijd aan Mohammed suggereren dat hij de prins was die bedoeld wordt in de profetische hadith genoemd in Musnad Ahmad ibn Hanbal in hadith nummer 18189: Abdullah ibn Muhammad ibn Abi Shaybah vertelde ons, en ik hoorde het van Abdullah ibn Muhammad ibn Abi Shaybah, hij zei dat Zayd ibn al-Hubab ons vertelde, hij zei dat al-Walid ibn al-Mughirah al-Ma’afiri mij vertelde, hij zei dat Abdullah ibn Bishr Al-Khath’ami, op gezag van zijn vader, zei dat hij de Profeet, moge God hem zegenen en hem vrede schenken, had horen zeggen: “Constantinopel zal worden veroverd, en wat een uitstekende leider zal zijn leider zijn” zijn, en wat een uitstekend leger zal dat leger zijn." Daarom hoopte de veroveraar dat de hadith van de Profeet van de islam op hem van toepassing zou zijn. Hij groeide op als ambitieus, ambitieus, goed opgeleid, gevoelig en emotioneel, een literair dichter, naast zijn kennis van oorlogs- en politieke zaken. Hij nam samen met zijn vader, Sultan Murad, deel aan diens oorlogen en veroveringen.
nam de regel over
Mehmed de Veroveraar nam het sultanaat over na de dood van zijn vader op 5 Muharram 855 AH / 7 februari 1451 n.Chr. Hij begon met de voorbereidingen voor de verovering van Constantinopel, om zijn droom te vervullen en het doelwit te worden van het profetische goede nieuws. Tegelijkertijd faciliteerde hij de veroveringen van zijn jonge staat op de Balkan en zorgde hij ervoor dat zijn land ongestoord kon blijven, zodat er geen vijand op hem kon wachten.
Een van de belangrijkste voorbereidingen die hij trof voor deze gezegende verovering was de installatie van gigantische kanonnen die Europa nog nooit eerder had gezien. Hij bouwde ook nieuwe schepen in de Zee van Marmara om de Dardanellen te blokkeren. Ook bouwde hij een groot fort aan de Europese kant van de Bosporus, bekend als Rumeli Hisarı, om de Bosporus te beheersen.
Verovering van Constantinopel
Nadat de sultan alle noodzakelijke middelen had ingezet om Constantinopel te veroveren, marcheerde hij met zijn leger van 265.000 man infanterie en cavalerie, vergezeld door enorme kanonnen, naar Constantinopel. Bij zonsopgang op dinsdag 20 juni 857 na Chr. / 29 mei 1453 na Chr. slaagden de troepen van Muhammad al-Fatih erin de muren van Constantinopel te bestormen, een van de zeldzame militaire operaties in de geschiedenis. Vanaf dat moment kreeg Sultan Muhammad II de titel Muhammad al-Fatih, die hem de overhand gaf, waardoor hij alleen nog onder deze naam bekend werd.
Toen hij de stad binnenkwam, steeg hij van zijn paard, boog zich uit dankbaarheid voor God neer en begaf zich vervolgens naar de Hagia Sophia, waar hij opdracht gaf deze tot moskee te verbouwen. Hij gaf ook opdracht tot de bouw van een moskee op de plek waar de grote metgezel Abu Ayyub al-Ansari was begraven, een van de eersten die de oude stad probeerde te veroveren. Hij besloot Constantinopel tot hoofdstad van zijn staat te maken en noemde het Islam Bol, wat 'Huis van de Islam' betekent. Later werd het vervormd en kwam het bekend te staan als Istanbul. Hij voerde een tolerant beleid ten opzichte van de inwoners van de stad en garandeerde hen hun godsdienst in volledige vrijheid te kunnen beoefenen. Hij stond degenen die de stad tijdens het beleg verlieten toe naar huis terug te keren.
Voltooiing van de veroveringen
Na het voltooien van deze verovering, die Mehmed II bereikte toen hij nog een jongeman was, nog geen vijfentwintig jaar oud, richtte hij zich op de veroveringen op de Balkan. Hij veroverde Servië in 863 AH / 1459 n.Chr., de Peloponnesos in Griekenland in 865 AH / 1460 n.Chr., Walachije en Bogdan (Roemenië) in 866 AH / 1462 n.Chr., Albanië tussen 867 en 884 AH / 1463 en 1479 n.Chr., en Bosnië en Herzegovina tussen 867 en 870 AH / 1463 en 1465 n.Chr. Hij raakte in oorlog met Hongarije in 881 AH / 1476 n.Chr. en richtte zijn blik op Klein-Azië, waar hij Trabzon in 866 AH / 1461 n.Chr. veroverde.
Een van Mehmed de Veroveraar's doelen was om keizer van Rome te worden en nieuwe glorie te vergaren, naast de verovering van Constantinopel, de hoofdstad van het Byzantijnse Rijk. Om deze ambitieuze hoop te verwezenlijken, moest hij Italië veroveren. Hiervoor bereidde hij zijn uitrusting voor en rustte hij een grote vloot uit. Hij slaagde erin zijn troepen en een groot aantal kanonnen te landen nabij de stad "Otranto". Deze troepen slaagden erin het kasteel in Djoemada al-Ula in 885 AH / juli 1480 n.Chr. te veroveren.
Muhammad al-Fatih wilde van die stad een basis maken van waaruit hij noordwaarts op het Italiaanse schiereiland kon oprukken, totdat hij Rome zou bereiken, maar de dood trof hem op de 4e dag van Rabi` al-Awwal 886 AH / 3 mei 1481 AD.
Muhammad al-Fatih, staatsman en beschermheer van de beschaving
De meest opmerkelijke prestaties van Mehmed de Veroveraar waren niet de slagvelden en oorlogen die hij tijdens zijn dertigjarige regering voerde, terwijl het Ottomaanse Rijk tot ongekende proporties uitbreidde. Hij was veeleer een staatsman van het hoogste kaliber. In samenwerking met grootvizier Karamanli Mehmed Pasja en zijn secretaris, Leyszade Mehmed Çelebi, stelde hij de grondwet op die zijn naam droeg. De basisprincipes ervan bleven in het Ottomaanse Rijk van kracht tot 1255 AH/1839 n.Chr.
Mehmed de Veroveraar stond bekend als een beschermheer van de beschaving en de literatuur. Hij was een vooraanstaand dichter met een dichtbundel. De Duitse oriëntalist J. Jacob publiceerde zijn gedichten in Berlijn in 1322 AH / 1904 n.Chr. De Veroveraar wijdde zich aan het lezen en consumeren van literatuur en poëzie, en hij ging om met geleerden en dichters, selecteerde sommigen van hen en benoemde hen tot ministeriële ambten.
Vanwege zijn passie voor poëzie gaf hij de dichter Shahdi de opdracht een episch gedicht te schrijven over de Ottomaanse geschiedenis, vergelijkbaar met de Shahnameh van Ferdowsi. Telkens wanneer hij hoorde van een vooraanstaande geleerde op een bepaald gebied, bood hij hem financiële steun aan of nodigde hem zelfs uit om naar zijn land te komen om van zijn kennis te profiteren, zoals hij deed met de grote astronoom Ali Qushji Samarqandi. Elk jaar stuurde hij grote sommen geld naar de Indiase dichter Khwaja Jahan en de Perzische dichter Abd al-Rahman Jabi.
Mehmed de Veroveraar haalde schilders uit Italië naar het paleis van de Sultan om een aantal artistieke schilderijen te maken en een aantal Ottomanen in deze kunst te trainen.
Hoewel de veroveraar zich bezighield met de jihad, hield hij zich ook bezig met de wederopbouw en de bouw van mooie gebouwen. Tijdens zijn bewind werden er meer dan driehonderd moskeeën gebouwd, waaronder 192 moskeeën en congregatiemoskeeën alleen al in Istanbul, naast 57 scholen en instituten, en 59 badhuizen.
Tot de beroemdste architectonische monumenten behoren de Sultan Mehmed-moskee, de Abu Ayyub al-Ansari-moskee en het Topkapi-paleis.
De veroveraar was een moslim die zich aan de bepalingen van de islamitische wet hield, vroom en devoot dankzij de opvoeding die hij had genoten, die hem sterk beïnvloedde. Zijn militaire optreden was een beschaafd optreden dat Europa in de middeleeuwen niet had meegemaakt en dat voorheen niet in de wetgeving was voorgekomen.
Zijn dood
In het voorjaar van 886 AH / 1481 n.Chr. verliet Sultan Mehmed de Veroveraar Constantinopel aan het hoofd van een groot leger. Vóór zijn vertrek had Sultan Mehmed de Veroveraar last van een gezondheidsprobleem, maar hij negeerde dit vanwege zijn intense liefde voor de jihad en zijn constante verlangen naar verovering. Hij trok er zelf op uit om zijn leger te leiden. Het was zijn gewoonte om verlichting van zijn kwalen te vinden in gevechten. Zijn ziekte verergerde deze keer echter en werd ernstiger, dus riep hij artsen in. Het lot sloeg hem echter snel in en noch behandeling noch medicijnen hielpen. Sultan Mehmed de Veroveraar stierf te midden van zijn leger op donderdag, de vierde dag van Rabi` al-Awwal 886 AH / 3 mei 1481 n.Chr. Hij was 52 jaar oud, na een regering van eenendertig jaar.
Niemand wist precies waar de veroverende sultan met zijn leger naartoe zou trekken, en er werd druk gespeculeerd. Zou hij naar Rhodos gaan om het eiland te veroveren, waartegen zijn commandant, Mesih Pasha, zich had verzet? Of bereidde hij zich voor om zich bij zijn zegevierende leger in Zuid-Italië aan te sluiten en vervolgens op te rukken naar Rome, Noord-Italië, Frankrijk en Spanje?
Dit bleef een geheim dat Al-Fateh voor zichzelf hield en aan niemand vertelde, totdat de dood het hem ontnam.
Het was de gewoonte van de veroveraar om zijn aanwijzingen geheim te houden en zijn vijanden in het duister en in verwarring achter te laten, zodat niemand wist wanneer de volgende slag zou toeslaan. Hij volgde deze extreme geheimhouding vervolgens razendsnel op in de uitvoering, waardoor zijn vijand geen ruimte had om zich voor te bereiden. Op een keer vroeg een rechter hem waar hij met zijn legers naartoe ging, en de veroveraar antwoordde: "Als ik een haar op mijn baard had om dat te weten, zou ik hem uittrekken en in het vuur gooien."
Een van de doelen van de veroveraar was om de islamitische veroveringstochten uit te breiden van Zuid-Italië naar het meest noordelijke punt, en om vervolgens zijn veroveringen voort te zetten op Frankrijk, Spanje en de landen, volkeren en naties daarbuiten.
Er wordt gezegd dat Sultan Mehmed de Veroveraar werd vergiftigd door zijn lijfarts, Yakub Pasha, nadat de Venetianen hem hadden aangespoord hem te vermoorden. Yakub was bij zijn geboorte geen moslim, aangezien hij in Italië was geboren. Hij beweerde zich tot de islam te hebben bekeerd en begon geleidelijk de sultan te vergiftigen, maar toen hij van de campagne hoorde, verhoogde hij de dosering totdat de sultan stierf. Hij bracht zijn regering door in voortdurende veroveringsoorlogen, waarbij hij de staat versterkte en ontwikkelde. Tijdens deze oorlogen vervulde hij de doelen van zijn voorouders door Constantinopel en alle koninkrijken en regio's van Klein-Azië, Servië, Bosnië, Albanië en de Morea te veroveren. Hij bereikte ook vele interne bestuurlijke prestaties die zijn staat tot bloei brachten en de weg vrijmaakten voor latere sultans om zich te richten op de uitbreiding van de staat en de verovering van nieuwe regio's.
Yaqubs geheim werd later onthuld en de bewakers van de sultan executeerden hem. Het nieuws van de dood van de sultan bereikte Venetië 16 dagen later, in een politieke brief aan de Venetiaanse ambassade in Constantinopel. De brief bevatte de volgende zin: "De grote adelaar is gestorven." Het nieuws verspreidde zich door Venetië en vervolgens naar de rest van Europa, en kerken in heel Europa begonnen drie dagen lang hun klokken te luiden, op bevel van de paus.
De sultan werd begraven in een speciaal graf dat hij liet bouwen in een van de moskeeën die hij in Istanbul had gesticht. Hij liet een indrukwekkende reputatie achter in zowel de islamitische als de christelijke wereld.
Het testament van Muhammad al-Fatih vóór zijn dood
Het testament dat Mehmed de Veroveraar op zijn sterfbed aan zijn zoon Bayezid II overhandigde, is een ware weerspiegeling van zijn levenshouding en de waarden en principes waarin hij geloofde en waarvan hij hoopte dat zijn opvolgers ze zouden navolgen. Hij zei daarin: "Hier sterf ik, maar het spijt me niet een opvolger zoals u achter te laten. Wees rechtvaardig, goed en barmhartig, breid uw bescherming uit naar uw onderdanen zonder onderscheid, en werk aan de verspreiding van de islamitische religie, want dit is de plicht van koningen op aarde. Geef prioriteit aan religieuze zaken boven alles en verslap niet in het naleven ervan. Neem geen mensen in dienst die geen waarde hechten aan religie, vermijd geen grote zonden en geef u niet over aan obsceniteit. Vermijd corrupte innovaties en distantieer u van degenen die u daartoe aanzetten. Breid het land uit door middel van jihad en bescherm de staatskas tegen verspilling. Reik uw hand niet uit naar het geld van uw onderdanen, behalve in overeenstemming met het recht van de islam. Garandeer het levensonderhoud van de behoeftigen en geef uw eer aan degenen die het verdienen."
Aangezien geleerden de macht vormen die de staat doordringt, moet je hen eren en aanmoedigen. Als je in een ander land over een van hen hoort, haal hem dan naar je toe en vereer hem met geld.
Pas op, pas op, laat je niet misleiden door geld of soldaten. Pas op dat je de mensen van de sharia niet van je deur vervreemdt en wees voorzichtig met het nemen van maatregelen die in strijd zijn met de regels van de sharia, want religie is ons doel en leiding is onze methode, en daarmee zijn we overwinnaars.
Neem deze les van mij ter harte: ik kwam als een kleine mier naar dit land, en de Almachtige God gaf mij deze grote zegeningen. Dus volg mijn pad, volg mijn voorbeeld en werk aan het versterken van deze religie en het respecteren van haar mensen. Geef het geld van de staat niet uit aan luxe of amusement, en geef niet meer uit dan nodig is, want dat is een van de grootste oorzaken van vernietiging.

Uit het boek Onvergetelijke Leiders van Majoor Tamer Badr