Veel mensen zijn verbaasd dat iemand zoals ik, met het geloof in de jihad en deze denkwijze, in het leger bleef tot hij de rang van majoor bereikte. Tegen hen zeg ik:
1- Ik was niet zo dom om de legerleiding te vertellen dat ik, voordat ik in militaire dienst ging of nadat ik officier werd, jihad wilde voeren in Tsjetsjenië, Bosnië of andere islamitische landen. Toch bleef ik dit geloof koesteren en heb ik het aan niemand verteld, omdat ik anders van extremisme beschuldigd zou worden.
2- De boeken over islamitische veroveringen die ik vóór de revolutie schreef, waren niet bekend bij het leger, en het schrijven en publiceren ervan was geheim, zonder dat ik in mijn boeken vermeldde dat ik officier was. Ik heb ook mijn naam ingekort van Tamer Mohamed Samir Mohamed Badr naar Tamer Badr, zodat ze me niet konden bereiken.
3- Het is mogelijk dat ik door de inlichtingendienst op de zwarte lijst ben gezet omdat ik de verplichte gebeden in de moskee bad, of omdat mijn vrouw en ik weigerden dat zij haar hoofddoek afdeed zodat zij en ik als militair attaché konden reizen. Daarom verwachtte ik dat het leger me niet met rust zou laten totdat ik de rang van brigadegeneraal had bereikt. Mijn vervroegde ontslag uit het leger was voor mij te verwachten toen ik de rang van kapitein bereikte, of ik er nu om had gevraagd of niet.
4- Toen ik in dienst ging, deed ik dat al op jonge leeftijd en had ik een doel: martelaar worden in een oorlog die ik beschouwde als een oorlog tussen ons en de zionistische entiteit. Daarom koos ik ervoor om bij de infanterie te gaan, zodat ik aan het front van deze oorlog zou staan. Toen ik in het leger bleef en zag wat voor een toestand we hadden bereikt, voegde ik daar nog een doel aan toe: een rang bereiken die me in staat zou stellen de huidige situatie te veranderen, ook al zou ik niet martelaar worden in de oorlog.
5- Tijdens de revolutie van 25 januari koesterde ik hoop op verandering, maar die vervloog snel. Daarom nam ik altijd stiekem deel aan de miljoenenmarsen. God weet of ik in de gaten werd gehouden of niet, totdat ik aankondigde dat ik me bij de revolutie aansloot tijdens de gebeurtenissen rond Mohammed Mahmoud. Toen werd ik als een open boek voor de inlichtingendiensten, en ze wisten alles over me, van mijn kindertijd tot nu.
6- Na 30 juni twijfelde ik er niet aan dat ik niet langer in het leger zou kunnen blijven, dus vroeg ik vervroegd pensioen aan. Ondanks mijn liefde voor het leger kon ik onder deze omstandigheden niet langer blijven.
7- Sommige mensen vragen zich vaak af: "Zijn er officieren zoals ik in het leger?" Ik zeg dan: "Ik ken veel officieren die veel beter zijn dan ik, die welgemanierd en religieus toegewijd zijn. Sommigen van hen zijn in de verleiding gekomen en veranderd, terwijl anderen standvastig blijven in hun principes. Degenen die standvastig blijven in hun principes kunnen dat zeker niet uiten om de redenen die ik eerder noemde."
8- Als iemand vraagt of ik er spijt van heb dat ik vanaf het begin naar de Militaire Academie ben gegaan, zeg ik dat ik er geen spijt van heb. Ik heb in het leger dingen geleerd die ik nergens anders had geleerd.
9- Als iemand vraagt of ik spijt heb van mijn verzoek om het leger te verlaten, zeg ik dat ik daar geen spijt van heb. Ik ben met een specifiek doel bij het leger gegaan. Als dit doel wordt uitgebuit voor persoonlijk gewin of andere doeleinden, dan hoef ik niet langer in het leger te blijven.
10- Uiteindelijk heb ik geen hekel aan het leger, maar ik heb er wel een hekel aan om het te gebruiken en uit te buiten voor persoonlijke belangen en doelen.

Tamer Badr