Moslims konden de realiteit van hun nederlaag tegen de Tataren niet veranderen totdat er iemand verscheen die de prachtige kreet aanhief: "O Islam!" God de Almachtige gaf Qutuz, moge God hem genadig zijn, dit woord om zijn hele leven samen te vatten en om de aandacht van zijn rechtvaardige soldaten en degenen die hen in rechtschapenheid volgden te richten op de ene banier waaronder de natie altijd heeft gestaan en de overwinning heeft behaald.
Maar hoezeer een leider zijn volk ook probeert te motiveren met iets anders dan de islam, we zullen nooit slagen. Allah de Almachtige weigert ons de overwinning te schenken, tenzij we Hem zowel uiterlijk als innerlijk gehoorzamen. Onze uiterlijke verschijning is moslim, maar onze innerlijke verschijning is moslim. Onze politiek is moslim. Onze economie is moslim. Onze media zijn moslim. Onze rechterlijke macht is moslim. Ons leger is moslim. Zo duidelijk is het. Zonder verhulling, ontwijking, angst of vrees. Er is niets om ons voor te schamen.
De enige manier om de verloren waardigheid van de natie en het bezette land te herstellen is door middel van jihad, en we hebben geen andere manier. De Boodschapper van God, moge God hem zegenen en vrede schenken, sprak de waarheid toen hij zei: "Als je je bezighoudt met `inah-transacties, de staarten van koeien neemt, tevreden bent met landbouw en de jihad opgeeft, zal God je een vernedering opleggen die niets zal wegnemen totdat je terugkeert naar je religie." De Boodschapper van God, moge God hem zegenen en vrede schenken, sprak de waarheid.

Uit het boek "Onvergetelijke landen" van Tamer Badr