ការចងចាំមុនពេលចូលគេង

មិត្តខ្លះសួរខ្ញុំអំពីចក្ខុវិស័យដែលខ្ញុំឃើញ ហើយខ្ញុំនឹងឆ្លើយពួកគេនៅទីនេះក្នុងអត្ថបទនេះ៖
១- ចក្ខុវិស័យដែលខ្ញុំឃើញ មិនមែនជាការយល់សប្តិឃើញពេលថ្ងៃ ឬការស្រមើស្រមៃមុនពេលចូលគេង ឬរវាងការងងុយគេង និងការភ្ញាក់នោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជាការយល់ឃើញដែលមករកខ្ញុំក្នុងពេលដែលខ្ញុំងងុយគេង។
២- ចក្ខុនិមិត្តដែលឃើញ ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើងភ្លាមៗបន្ទាប់ពីចក្ខុនិមិត្តចប់ មិនមែនតាមដំណាក់កាល ហើយបើកភ្នែកដូចពេលថ្ងៃត្រង់ ហើយខ្ញុំចាំបាននូវចក្ខុនិមិត្តនោះគ្រប់ៗគ្នា ហើយជាធម្មតា ខ្ញុំមិនដេកបន្ទាប់ពីនោះមក។
៣- ចក្ខុវិស័យបានជាប់គាំងក្នុងចិត្តអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ខ្ញុំ​នៅ​ចាំ​វា ហើយ​មិន​ភ្លេច​វា​ដូច​ការ​យល់​សប្តិ​ធម្មតា​ទេ។ មានចក្ខុវិស័យដែលខ្ញុំចងចាំតាំងពីឆ្នាំ 1992 ហើយខ្ញុំចងចាំព័ត៌មានលម្អិតរបស់ពួកគេយ៉ាងជាក់លាក់។
៤- ខ្ញុំ​ព្យាយាម​ឱ្យ​បាន​ច្រើន​តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន​ក្នុង​ការ​ដេក​ក្នុង​ស្ថានភាព​នៃ​ពិធី​បរិសុទ្ធ​។ នេះមិនមែនមានន័យថា និមិត្តមករកខ្ញុំតែក្នុងសភាពនៃភាពបរិសុទ្ធនៃពិធីទេ ដូចដែលខ្ញុំបានយល់ឃើញច្រើនដង ក្នុងពេលដែលខ្ញុំមិនបានដេកក្នុងសភាពនៃភាពបរិសុទ្ធនៃពិធីនោះ។
5- មុនពេលចូលគេង ខ្ញុំបានអាន Surat Al-Fatihah, Ayat Al-Kursi, ពីរខចុងក្រោយនៃ Surat Al-Baqarah ហើយខ្ញុំបានអាន Surat Al-Ikhlas, Al-Falaq និង Al-Nas បីដង ហើយខ្ញុំអធិស្ឋានដល់ព្យាការី សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់គាត់ និងផ្តល់សន្តិភាពដល់គាត់។
៦- ពាក្យ​អង្វរ​ដែល​ខ្ញុំ​និយាយ​មុន​នឹង​ចូល​គេង​គឺ​៖ «​ឱ​ព្រះ​អើយ ទូល​បង្គំ​ប្រគល់​ព្រលឹង វិញ្ញាណ និង​រូបកាយ​របស់​ទូលបង្គំ​ដល់​ទ្រង់ ក្នុង​ពេល​ដែល​ទូលបង្គំ​កំពុង​ដេក ដូច្នេះ​សូម​កុំ​ឲ្យ​មារ​សាតាំង​នាំ​ទូលបង្គំ​វង្វេង​ឡើយ»។
៧- និមិត្តភាគច្រើនដែលខ្ញុំឃើញ មិនមែនកើតឡើងមុនដោយការអធិស្ឋាន Istikhara ដែលខ្ញុំបានសួរព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិអំពីរឿងជាក់លាក់មួយ។
៨- និមិត្ត គឺជាពរពីព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដា ដែលទ្រង់ប្រោសប្រទានដល់អ្នកណា ដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ ក្នុងចំណោមអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ ហើយពួកគេមិនមានអ្វីទាក់ទងនឹងចំនួននៃការថ្វាយបង្គំដែលបុគ្គលធ្វើនោះទេ។ ខ្ញុំមិនឃើញខ្លួនឯងថាជាកំពូលនៃសាសនាទេ ព្រោះថាមានអ្នកដែលល្អជាងខ្ញុំច្រើន ហើយមានមនុស្សមិនស្មោះត្រង់ និងមនុស្សអសីលធម៌ដែលបានឃើញការនិមិត្តដូចជាផារ៉ោន។
បើ​មាន​ចម្ងល់​អ្វី​បន្ថែម​ទៀត ខ្ញុំ​នឹង​បន្ថែម​ចម្លើយ​ទៅ​ក្នុង​ប្រកាស​នេះ។

kmKM