ខ្ញុំស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការសរសេរការនិមិត្តនេះ ដោយសារខ្ញុំបានឈានដល់ស្ថានភាពអស់សង្ឃឹមទាក់ទងនឹងកងទ័ព ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា គោលដៅរំដោះ Al-Aqsa មិនមែនជាអាទិភាពមួយរបស់វាឥឡូវនេះទេ ប៉ុន្តែសិរីល្អដល់ព្រះដែលផ្លាស់ប្តូរលក្ខខណ្ឌ។ វាអាចទៅរួចដែលថានៅពេលអនាគតដ៏ខ្លីស្ថានភាពរបស់យើងនឹងផ្លាស់ប្តូរពីចំណុចមួយទៅមួយទៀត ហើយការនិមិត្តនេះមានការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិ។ ដូចដែលខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកពីមុនមក ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍នឹងការបកស្រាយនិមិត្តណាមួយដែលមានព្រះនាមនៃព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិ ឬព្យាការី ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថាការនិមិត្តនេះមិនត្រូវបានបកស្រាយថាខ្ញុំកំពុងបោកបញ្ឆោតកងទ័ពឱ្យត្រឡប់ទៅវាវិញទេ ព្រោះខ្ញុំមិនស្វែងរកវាទាល់តែសោះ។

ចក្ខុវិស័យ

ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ទីលាន​ដ៏​ធំ​មួយ​ដែល​ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​ជន​ស៊ីវិល​អេហ្ស៊ីប​នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​គេ​ហៅ​ថា ថ្ងៃ​នៃ​ខែ​មីនា ដើម្បី​រំដោះ​អាល់-អាកសា និង​សម្រាប់​សង្រ្គាម។ ខ្ញុំ​ឈរ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ហ្វូង​មនុស្ស​ទាំង​នេះ បន្តិច​ពី​ក្រោយ​ខាង​ឆ្វេង​ស្លៀក​សម្លៀក​បំពាក់​ស៊ីវិល​ដូច​ពួក​គេ។ ខ្ញុំ​បាន​ដំឡើង​ឋានន្តរស័ក្តិ ហើយ​ព្យាយាម​រៀបចំ​ថ្នាក់​របស់​ពួកគេ ប៉ុន្តែ​ពួកគេ​មិន​បាន​ចាប់អារម្មណ៍​ខ្ញុំ ឬ​មើល​មក​ខ្ញុំ​ទេ។ មានប៉ុស្តិ៍ទូរទស្សន៍ និងបុគ្គលិកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយកំពុងថតហ្វូងមនុស្សដ៏ច្រើនទាំងនេះ ដូច្នេះខ្ញុំចាប់ផ្តើមអំពាវនាវដល់ជនស៊ីវិលថា អ្នកណាដែលកាន់អាវុធគួរតែនៅជួរមុខ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានឃើញជនស៊ីវិលណាដែលមានអាវុធទៅមុខនោះទេ។
ភ្លាមៗនោះ កងទ័ពអេហ្ស៊ីបមួយក្រុមបានចូលទីលានពីផ្នែកខាងឆ្វេង នៅចំពោះមុខហ្វូងមនុស្សទាំងនោះ ប្រដាប់ដោយអាវុធ និងពាក់ឯកសណ្ឋានកងកុម្ម៉ង់ដូអេហ្ស៊ីប ជាមួយនឹងជំហានយោធាបង្រួបបង្រួម។ ខ្ញុំ​បាន​ណែនាំ​ពួកគេ​ដោយ​សញ្ញា​មួយ​ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​ផ្លាស់ប្តូរ​ទិសដៅ​របស់ពួកគេ​ដើម្បី​ប្រឈមមុខ​នឹង​ក្រុម​អាល់អាកសា។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមសូត្រធម៌ ហើយនិយាយថា "អល់ឡោះ អល់ឡោះ អល់ឡោះ" ដូច្នេះពួកគេនឹងធ្វើវាឡើងវិញជាមួយនឹងគ្រប់ជំហានយោធាដែលពួកគេបានធ្វើទៅមុខ។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេបានមើលមកខ្ញុំ ហើយស្រែកថា "អល់ឡោះ អល់ឡោះ អល់ឡោះ" គ្រប់ជំហាន។ ចំនួន​នៃ​ក្រុម​បញ្ជាការ​ដែល​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទីលាន​នេះ​បាន​កើន​ឡើង​រហូត​ដល់​ចំនួន​បាន​ក្លាយ​ជា​ចំនួន​ច្រើន​ណាស់។ ទីលាន​នេះ​ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​កង​កម្លាំង​ទ័ព​នៅ​ខាង​មុខ និង​ពី​ក្រោយ​ពួក​ជន​ស៊ីវិល​យ៉ាង​ច្រើន​សន្ធឹក​សន្ធាប់។