Пайғамбарымызбен (с.ғ.с.) екінші рет көргенім мен жас кезімде, орта мектепте оқып жүрген кезімде, ол кезде бойдақ едім. Пайғамбармен (оған Алланың игілігі мен сәлемі болсын) алғаш рет көргенімнен бірнеше ай өткен соң, мен баспалдақпен қараңғы жерде жатқан аянды көрдім. Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) баспалдақпен екі-үш сатыдай көтерілді, мен баспалдақтың түбінде қалып, онымен бірге көтерілмедім. Пайғамбар (оған Алланың игілігі мен сәлемі болсын) маған қарап күлді. Одан кейін оқиға мені әкем мен шешеммен бірге тұратын көшеге апарды. Мен көшеде кішкентай сары алма сатып тұрған сатушыны таптым. Сосын үйіме көтеріліп, балконға тұрдым. Қасымда екі әйелім болды, бірі мысырлық, екіншісі орыс, анам солардың қасында болды. Содан кейін мен Маниал әл-Рауда ауданындағы үйімді қоршап тұрған көшелерге түсіп, «Аллаһу Әкбар» (Алла ұлық) деп айқайладым. Артымнан біреулер «Аллаһу әкбар» деп айқайлады. Сосын тағы да «Аллаһу әкбар» деп айқайладым, артымдағы адамдар «Аллаһу әкбар» деп қайталады. Әр айқайлаған сайын артымнан «Аллаһу әкбар» деп айқайлағандар аян біткенше көбейді.