საათის ნიშნების დროს გარდაცვლილთა და მომაკვდავთა სავარაუდო რაოდენობა

ნიუ-იორკის უნივერსიტეტის გეოლოგი მაიკ რამპინო და ილინოისის უნივერსიტეტის ანთროპოლოგი სტენლი ამბროსი თვლიან, რომ კაცობრიობის მიერ განცდილი ბოლო პოპულაციური შევიწროება ტობას ვულკანის მასიური ამოფრქვევის შედეგი იყო. ისინი თვლიან, რომ ამ ამოფრქვევის შემდგომი პირობები შედარებადი იყო სრულმასშტაბიანი ბირთვული ომის შემდგომ არსებულ პირობებთან, მაგრამ რადიაციის გარეშე. ტობას კატასტროფის შემდეგ სტრატოსფეროში აფრენილმა მილიარდობით ტონა გოგირდმჟავამ რამდენიმე წლის განმავლობაში სამყარო სიბნელესა და ყინვაში ჩაძირა და ფოტოსინთეზი შესაძლოა თითქმის გაჩერდა, რამაც გაანადგურა როგორც ადამიანების, ასევე მათით მკვებავი ცხოველების საკვების წყაროები. ვულკანური ზამთრის დადგომასთან ერთად ჩვენი წინაპრები შიმშილით იხოცებოდნენ და იღუპებოდნენ, მათი რიცხვი კი თანდათან შემცირდა. შესაძლოა, ისინი დაცულ ტერიტორიებზე იმყოფებოდნენ (გეოგრაფიული ან კლიმატური მიზეზების გამო).
ამ კატასტროფის შესახებ ერთ-ერთი ყველაზე ცუდი რამ ის არის, რომ დაახლოებით 20 000 წლის განმავლობაში მთელ პლანეტაზე მხოლოდ რამდენიმე ათასი ადამიანი ცხოვრობდა. ეს ნიშნავს, რომ ჩვენი სახეობა გადაშენების პირას იყო. თუ ეს სიმართლეა, ეს ნიშნავს, რომ ჩვენი წინაპრები ახლა ისეთივე გადაშენების პირას იყვნენ, როგორც თეთრი მარტორქა ან გიგანტური პანდა. ყველა სირთულის მიუხედავად, როგორც ჩანს, ჩვენი სახეობის ნაშთებმა წარმატებას მიაღწიეს გადარჩენისთვის ბრძოლაში ტობას კატასტროფისა და გამყინვარების ხანის დადგომის შემდეგ. ჩვენი მოსახლეობა ამჟამად დაახლოებით შვიდნახევარი მილიარდია (ერთი მილიარდი უდრის ათას მილიონს), მათ შორის დაახლოებით 1.8 მილიარდი მუსლიმია. ეს პროცენტი ამჟამინდელი მსოფლიო მოსახლეობის მეოთხედს შეადგენს. პლანეტაზე მოსალოდნელი ხუთი მასშტაბური სტიქიური უბედურების (მაგალითად, ტობას სუპერვულკანის ამოფრქვევის) შედეგად დაღუპულთა რაოდენობის გამოსათვლელად, ჯერ უნდა გამოვთვალოთ ამჟამინდელი მსოფლიო მოსახლეობა.

მსოფლიოს მოსახლეობა ამჟამად:

გაეროს შეფასებით, 2020 წელს მსოფლიოს მოსახლეობა შვიდნახევარ მილიარდ ადამიანს გადააჭარბებს და მოსალოდნელია, რომ მომდევნო ოცდაათი წლის განმავლობაში მსოფლიოს მოსახლეობა ორი მილიარდი ადამიანით გაიზრდება. ეს ნიშნავს, რომ მსოფლიოს მოსახლეობა 2050 წლისთვის ამჟამინდელი 7.7 მილიარდიდან 9.7 მილიარდამდე გაიზრდება, ხოლო 2100 წლისთვის 11 მილიარდს მიაღწევს. მსოფლიოს მოსახლეობის 61% ცხოვრობს აზიაში (4.7 მილიარდი ადამიანი), 17 პროცენტი აფრიკაში (1.3 მილიარდი ადამიანი), 10 პროცენტი ევროპაში (750 მილიონი ადამიანი), 8 პროცენტი ლათინურ ამერიკასა და კარიბის ზღვის აუზში (650 მილიონი ადამიანი), ხოლო დარჩენილი 5 პროცენტი ჩრდილოეთ ამერიკაში (370 მილიონი ადამიანი) და ოკეანეთში (43 მილიონი ადამიანი). ჩინეთი (1.44 მილიარდი ადამიანი) და ინდოეთი (1.39 მილიარდი ადამიანი) კვლავ მსოფლიოში ყველაზე დიდი ქვეყნებია.
მსოფლიოს მოსახლეობა, რომელიც 7.7 მილიარდ ადამიანს შეადგენს, ამჟამად 148.9 მილიონ კვადრატულ კილომეტრ მიწაზე ცხოვრობს, დედამიწის ქერქის გარე ნაწილი კი წყლით არ არის დაფარული.

აქ ჩვენ მივედით საცხოვრებლად ვარგის სივრცემდე, რომელშიც კაცობრიობა საბოლოოდ გადარჩება, რაც ლევანტია:
ლევანტის ტერიტორია, რომელიც ამჟამად ოთხ ქვეყანას მოიცავს: ლიბანს, პალესტინას, სირიასა და იორდანიას, და ზოგიერთ რეგიონს, რომლებიც მათი მიწებიდან ჩამოყალიბდა, როგორიცაა: თურქეთის კუთვნილი ჩრდილოეთ სირიის რეგიონები, ეგვიპტის სინას უდაბნო, საუდის არაბეთის კუთვნილი ალ-ჯაუფის და ტაბუკის რეგიონები და ერაყის კუთვნილი მოსულის ქალაქი, ამ მთლიანი ფართობი მაქსიმუმ 500 ათას კვადრატულ კილომეტრს არ აღემატება, ხოლო მოსახლეობის რაოდენობა მაქსიმუმ ას მილიონ ადამიანს არ აღემატება.
იგივე ტერიტორია და იგივე ბუნებრივი რესურსები დააკმაყოფილებს კაცობრიობის ბოლო თაობებს განკითხვის დღემდე. ეს ერთადერთი ადგილია, რომელიც შესაფერისია ბუნებრივი რესურსებით თვითკმარობისთვის, რაც იმას ნიშნავს, რომ არ არის საჭირო ის, რასაც ახლა საზღვარგარეთიდან იმპორტს უწოდებენ. ხალხი, რომელიც დროის ბოლოს ლევანტში იცხოვრებს, მთლიანად დამოკიდებული იქნება ბუნებრივ რესურსებზე, მათ შორის წყალზე, სოფლის მეურნეობაზე, სამთო მოპოვებასა და ყველა იმ სხვადასხვა რესურსზე, რაც ადამიანებს სიცოცხლის გადასარჩენად სჭირდებათ.

ახლა კითხვა ასეთია: შეუძლია თუ არა ლევანტს შვიდი მილიარდი ადამიანის განთავსება გარე სამყაროს საჭიროების გარეშე?

რა თქმა უნდა, პასუხი იქნება უარყოფითი. ლევანტის ამჟამინდელი მოსახლეობის ჩვენს მიერ დადგენილი რიცხვი, რომელიც დაახლოებით 100 მილიონ ადამიანს შეადგენს, მათი სხვადასხვა რესურსების ნაწილს მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან შემოაქვს. თუმცა, ჩვენ ამ რიცხვს ოდნავ გავცდებით და თვითნებურად ვიტყვით, რომ ლევანტს დაახლოებით 500 კვადრატული კილომეტრის ფართობზე 500 მილიონი ადამიანის განთავსება შეუძლია. ეს ნიშნავს, რომ მოსახლეობის სიმჭიდროვე კვადრატულ კილომეტრზე დაახლოებით 100 ადამიანი იქნება. ეს აღემატება ისეთი მჭიდროდ დასახლებული ქვეყნის მოსახლეობის სიმჭიდროვეს, რომელსაც მცირე რესურსები აქვს, მაგალითად, ბანგლადეშის მსგავსად.

ეს არის მსოფლიოს დარჩენილი მოსახლეობის სავარაუდო რაოდენობა ხუთი მასშტაბური სტიქიური უბედურების და უცნობი რაოდენობის საშუალო და მცირე სტიქიური უბედურებების შემდეგ. თუ საათის ნიშნების ათვლა ახლა დაიწყება და მსოფლიოს მოსახლეობა ამჟამად დაახლოებით შვიდნახევარ მილიარდ ადამიანს შეადგენს, მაშინ მისი მოსახლეობა, როგორც ადრე აღვნიშნეთ, მინიმუმ სამი საუკუნის შემდეგ დაახლოებით ხუთას მილიონ ადამიანს მიაღწევს, ყველაზე მეცნიერული შეფასებით და ღმერთმა უკეთ იცის.

ახლა კითხვა ასეთია: სად არიან დარჩენილი შვიდი მილიარდი ადამიანი?

პასუხი: ისინი დაღუპულთა და მომაკვდავთა შორის არიან, რომლებიც სულ მცირე სამი საუკუნის განმავლობაში მომხდარი სტიქიური უბედურებების შედეგად იღუპებოდნენ...!

ძვირფასო მკითხველო, გესმის რიცხვი, რომელიც გითხარი? ეს დაახლოებით შვიდი მილიარდი ადამიანია, რაც იმას ნიშნავს, რომ ეს რიცხვი ინდოეთის მოსახლეობას დაახლოებით შვიდჯერ აღემატება. ყველა ეს ადამიანი სამი საუკუნის ან მეტი ხნის განმავლობაში გარდაცვლილთა და მომაკვდავთა შორის ჩაითვლება და პლანეტა დედამიწაზე მაქსიმუმ 500 მილიონზე მეტი ცოცხალი ადამიანი დარჩება, რადგან ისინი ლევანტში 500 ათას კვადრატულ კილომეტრზე მეტ ფართობზე იქნებიან. ეს რიცხვი გაზვიადებულია, რადგან ლევანტი, თავისი რესურსებით, წყლითა და ფერმებით, ნახევარ მილიარდ ადამიანს ვერ იტევს. თუმცა, მე ეს რიცხვი დავადგინე, რაც ადამიანის გონებას შეუძლია წარმოიდგინოს, რათა საბოლოოდ მივიდე იმ დასკვნამდე, რომ შვიდი მილიარდი ადამიანია, რომლებიც სულ მცირე სამი საუკუნის განმავლობაში გარდაცვლილთა, დაკარგულთა და მომაკვდავთა შორის ჩაითვლებიან. ეს იმ შემთხვევაში, თუ ახლა 2020 წელს და დიდი გასაჭირის დროს ვიმყოფებით, რომლის ბოლოსაც მაჰდი გამოჩნდება. შესაბამისად, ამ გასაჭირის ბოლოს უზარმაზარი ვულკანი ამოიფრქვევა და კვამლი გამოვა. თუ საათის ნიშნების უკუთვლის დრო განსხვავებული იქნება და ეს მოვლენები, მაგალითად, 2050 წელს დაიწყება, იგივე რიცხვი შენარჩუნდება, რაც ლევანტში გადარჩენილების რიცხვად ვახსენეთ, რაც მაქსიმუმ ნახევარი მილიარდი ადამიანია. თუმცა, საათის ნიშნების პერიოდში დაღუპულთა და გარდაცვლილთა რიცხვი შემდეგ შეიცვლება და დაახლოებით ცხრა მილიარდ ადამიანს შეადგენს. თუმცა, თუ საათის ნიშნების უკუთვლის დრო 2100 წლიდან დაიწყება, დაღუპულთა და გარდაცვლილთა რიცხვი დაახლოებით თერთმეტ მილიარდ ადამიანს მიაღწევს. ამრიგად, ჩემო ძვირფასო მკითხველო, შეგიძლიათ შეაფასოთ დაღუპულთა და გარდაცვლილთა რიცხვი პირველი დიდი კატასტროფის, ანუ აშკარა კვამლის, დაწყების ნებისმიერ დროს, ამ უზარმაზარი კატასტროფებიდან ბოლომდე, რაც ადენის ვულკანის ამოფრქვევაა.

ძვირფასო მკითხველო, მოდით, ჩავატაროთ საჭირო გამოთვლები, რათა დაახლოებით შევაფასოთ ხუთივე სტიქიური უბედურების შემდეგ (პირველი სუპერვულკანი, აღმოსავლეთში ჩამონგრევა, დასავლეთში ჩამონგრევა, არაბეთის ნახევარკუნძულზე ჩამონგრევა და ადენის ვულკანი) დაღუპულთა რაოდენობა. თქვენ აღმოაჩენთ სიკვდილიანობის უზარმაზარ რაოდენობას, რომლის წარმოდგენაც რთულია. არ არსებობს ამერიკული სამეცნიერო ფანტასტიკური ფილმი, რომელიც ასახავს ამ წიგნში ნახსენები სტიქიური უბედურებების მსგავს კატასტროფებს, გარდა ერთი ამერიკული ფილმისა, რომელიც დაახლოებით წარმოიდგენს ამ კატასტროფებს, ეს არის ფილმი (2012), რომელიც გადაღებულია 2009 წელს.
ჩვენს მიერ ნახსენები დაღუპულთა რიცხვი, რომელიც მილიარდობით ადამიანს მიაღწევს, გვახსენებს ალ-ბუხარის მიერ თავის საჰიჰში მოთხრობილ ჰადისს, ავფ ბინ მალიკის ჰადისიდან, რომელიც ამბობს: მე მივედი წინასწარმეტყველთან, მშვიდობა და კურთხევა იყოს მასზე, ტაბუკის ბრძოლის დროს, როდესაც ის ტყავის კარავში იმყოფებოდა და მან თქვა: „დაითვალეთ ექვსი რამ ჟამის წინ: ჩემი სიკვდილი, შემდეგ იერუსალიმის დაპყრობა, შემდეგ სიკვდილი, რომელიც დაგატყდებათ თავს, როგორც ცხვრის დაცლა, შემდეგ სიმდიდრის სიუხვე, სანამ კაცს ასი დინარი არ მიეცემა და ის უკმაყოფილო დარჩება, შემდეგ...“ მოხდება გასაჭირი, რომელიც არცერთ არაბულ ოჯახს არ დატოვებს მასში შესვლის გარეშე. შემდეგ იქნება ზავი თქვენსა და ბანუ ალ-ასფარს შორის, მაგრამ ისინი გიღალატებენ და მოვლენ თქვენთან ოთხმოცი დროშის ქვეშ, თითოეული დროშის ქვეშ თორმეტი ათასი. მეცნიერები განმარტავენ, რომ გამოთქმა „სიკვდილი ცხვრის გარყვნილსავით წაგიყვანთ“ ფართოდ გავრცელებულ სიკვდილს ნიშნავს, რაც იერუსალიმის დაპყრობის (16 ჰიჯრა) შემდეგ ომარ ბინ ალ-ხატაბის დროს (ღმერთმა კმაყოფილი იყოს მისით) მომხდარი ეპიდემიაა, როდესაც ლევანტის მიწაზე 18 ჰიჯრაში ჭირი გავრცელდა და მრავალი ადამიანი დაიღუპა, მუსლიმთაგან ოცდახუთი ათას კაცს მიაღწია, ამის გამო კი თანამგზავრების ლიდერების ჯგუფები დაიღუპნენ, მათ შორის მუადჰ ბინ ჯაბალი, აბუ უბაიდა, შურაჰბილ ბინ ჰასანა, ალ-ფადლ ბინ ალ-აბასი ბინ აბდულ მუტალიბი და სხვები (ღმერთმა კმაყოფილი იყოს მათით).

მაგრამ გეუბნებით, საათის ნიშნების დროს დაღუპულთა, დაკარგულთა და გარდაცვლილთა დაახლოებითი რაოდენობის დათვლის შემდეგ, რომ ამ ჰადისის ინტერპრეტაცია ეხება იმას, რაც მოგვიანებით მოხდება და ჯერ არ მომხდარა. ოცდახუთი ათასი ადამიანი, ვინც ამ ეპიდემიაში დაიღუპა, უმნიშვნელო რიცხვია იმ დაახლოებით შვიდ მილიარდ ადამიანთან შედარებით, რომლებიც საათის ნიშნების დროს დაიღუპებიან. ასევე, წინასწარმეტყველის მიერ ამ სიკვდილის გამომწვევი დაავადების აღწერა, რომელიც „ცხვრის ცემინებას ჰგავს“, არის დაავადება, რომელიც ცხოველებს აწუხებთ, რაც იწვევს მათი ცხვირიდან რაღაცის დენას და მათ უეცარ სიკვდილს. ეს შედარება მსგავსია იმ სიმპტომებისა, რომლებსაც იწვევს მასიური ვულკანური ამოფრქვევის შედეგად წარმოქმნილი ხილული კვამლი და ღმერთმა უკეთ იცის.

განა არ არის ღირსი, რომ ყოვლისშემძლე ალაჰმა დედამიწის მკვიდრებს, რომელთა რიცხვი დაახლოებით შვიდი და ნახევარი მილიარდია, მოციქული გაუგზავნოს, რათა გააფრთხილოს ისინი თავისი სასჯელის შესახებ, სანამ ის მათ დაატყდებათ თავს, სურა „ალ-ისრაში“ მისი სიტყვების შესაბამისად: „ვინც გზას ადგას, მხოლოდ საკუთარი თავისთვისაა მიძღვნილი, ხოლო ვინც გზას აცდა, მხოლოდ საკუთარი თავისთვისაა გზადაგზა. და ვერც ერთი ტვირთის მატარებელი ვერ აიღებს სხვის ტვირთს და ჩვენ არ ვსაჯით მანამ, სანამ მოციქულს არ გამოვგზავნით“?

(ციტატის დასასრული „ნანატრი წერილების“ მეცხრამეტე თავის ნაწილიდან)