ვგრძნობ, რომ უფრო დიდ განსაცდელში ვარ, ვიდრე მაშინ ვიგრძენი, როდესაც 2011 წელს რევოლუციაში შეერთების შესახებ გამოვაცხადე.
დღეს, ჩემი წიგნის („მოლოდინში წერილები“) გამოქვეყნებიდან თითქმის ორი თვის შემდეგ, ძალიან ცოტაა ის, ვინც ამ განსაცდელის დროს ჩემს გვერდით იდგა. 2011 წელს, მართლაც, ცოტა თუ იდგა ჩემს გვერდით და ბევრმა მიღალატა, მაგრამ ახლა სიტუაცია სრულიად განსხვავებულია. ახლა ჩემს გვერდით მყოფნი გაცილებით ნაკლებნი არიან, ვიდრე ისინი, ვინც ჩემს გვერდით იყვნენ 2011 წელს, დანარჩენები კი ან ურწმუნოდ მცხადებენ, ან მესხმებიან თავს, ან მაბრალებენ შეცდომაში შეყვანას, განდგომილებას, სიგიჟეს და ა.შ.
ახლა ამდენი წინააღმდეგობის წინაშე ვდგავარ
თვეების განმავლობაში ვცდილობ, მეგობრები და ნაცნობები დავარწმუნო ჩემი აზრისა და წიგნის სისწორეში, მაშინ როცა ისინი, ვისაც არ ვიცნობ, ჩემს აზრში მხოლოდ 25 წუთის შემდეგ რწმუნდებიან.
ზოგიერთი მათგანი, ვინც მხარს მიჭერდა ჩემი პოლიტიკური პოზიციების გამო და ეთანხმებოდა ჩემს პოლიტიკურ შეხედულებებს, თავს ესხმის ჩემი აზრისა და წიგნის გამო, ამავდროულად, ზოგიერთი მათგანი, ვინც ეწინააღმდეგებოდა ჩემს წინა პოლიტიკურ პოზიციებს, მხარს უჭერს ჩემს წიგნს და მინდა, რომ პირიქით მომხდარიყო.
მთელი ჩემი ოჯახი გაყოფილია ისეთ ჯგუფებად, რომლებიც უარყოფენ, ესხმიან თავს და გულგრილები არიან ჩემი აზრისა და წიგნის მიმართ. მხოლოდ ჩემი ძმაა დარწმუნებული ჩემს აზრში და წაკითხული აქვს ჩემი წიგნი. ამასობაში, ვპოულობ ადამიანებს, ვისთანაც არანაირი ნათესაური კავშირი არ მაქვს და რომლებიც დარწმუნებული არიან ჩემს აზრში. თუმცა, ვწუხვარ, რადგან მსურს, პირიქით იყოს.
სამწუხაროდ, ბევრი მათგანი, ვისგანაც მხარდაჭერას და ჩემს აზრს დაეთანხმებოდა, გაკვირვებული დარჩა ჩემი წიგნის გამოცემის შემდეგ ჩემ მიმართ არსებული დამოკიდებულებით.
სამწუხაროდ, ყველა კრიტერიუმით წაგებულ ბრძოლაში შევედი და დინების საწინააღმდეგოდ მივდივარ და სამწუხაროდ, ეს ვიცოდი, რადგან სიმართლე მხოლოდ მაშინ გამოვლინდება, როდესაც ყოვლისშემძლე ღმერთის მიერ მკაფიო მტკიცებულებებით მხარდაჭერილი მაცნე გამოჩნდება, რათა ხალხი კვამლის ტანჯვის შესახებ გააფრთხილოს, მაგრამ ისინი მას მანამ არ დაიჯერებენ, სანამ კვამლის ტანჯვა მათ ნამდვილად არ დაფარავს.
სამწუხაროდ, იძულებული ვარ, ეს ბრძოლა ბოლომდე გავაგრძელო, მიუხედავად იმისა, რომ ბოლო დროს ამ ლექსს ყველა ადამიანში ვგრძნობ, ვინც დარწმუნებულია ჩემს აზრსა და წიგნში. ყოვლისშემძლე ღმერთმა თქვა: (ჭეშმარიტად, შენ არ უძღვები გზას იმას, ვისაც გინდა, არამედ ღმერთი უძღვის გზას იმას, ვისაც სურს.)