მე დავინახე ეგვიპტელი ჯარისკაცების ორი რიგი, რომლებიც შენიღბვის კომბინეზონებში იყვნენ გამოწყობილნი და ორ რიგში იდგნენ, დაახლოებით ათი კაცი, ორ რიგში ერთმანეთის მიყოლებით, თითოეული რიგი ოთხი ან ხუთი ადამიანისგან შედგებოდა, მათ წინ კი ეგვიპტელი ჯარისკაცი იდგა, მათკენ მიმართული და ყველა ერთდროულად კითხულობდა სურათ ალ-ქამარში მოხსენიებულ ტანჯვის ლექსებს, ყურადღებას ამახვილებდა სურათ ალ-ქამარის განმეორებით ლექსზე, რომელიც მოჰყვებოდა ყველა ტანჯვას, რომელიც ყოვლისშემძლე ალაჰმა წინა ერებს მიაყენა: „როგორი იყო ჩემი სასჯელი და ჩემი გაფრთხილებები?“ ჯარისკაცების მიერ სურათ ალ-ქამარის ტანჯვის ლექსების წაკითხვა ჰგავდა კონკურსანტების კითხვას, რომლებიც ყურანის დამახსოვრების შეჯიბრში წმინდა ყურანს შესანიშნავად კითხულობენ.
ამ სცენამ ისე შემიპყრო, თითქოს ცას ვუყურებდი და ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს ტახტზე მჯდომ ყოვლისშემძლე ღმერთს ვხედავდი, რომელიც ყოვლისშემძლემ თქვა: „მაშ, როგორი იყო ჩემი სასჯელი და ჩემი გაფრთხილებები?“