დავინახე, რომ მიწისქვეშა ოთახში ჩავედი თანამედროვე მუსლიმების საფლავებთან. ოთახს კარი ჰქონდა და მიცვალებულები თეთრ სამოსელში იყვნენ გახვეულები და ოთახის იატაკზე და კედელთან ახლოს ისე იყვნენ დაწყობილები, რომ თავი კედელზე ედო, ფეხები კი ოთახის შუაში. მიცვალებულებს შორის სანთლები ენთო. კარის მხრიდან მეორე სუდარა ჩემი მეგობრის, ხალედის, მამას ეკუთვნოდა. მის გვერდით ანთებული სანთელი იდგა და ცვილი დნებოდა. ის ჩემი მეგობრის, ხალედის მამის სუდარას აღწევდა და სუდარა მთლიანად ცვილით იყო დაფარული. ხალედი იმ ადამიანებს შორის იყო, ვინც სასაფლაოზე ჩემთან ერთად ჩავიდა. ის მამის ცხედარს თავზე დაწვა და ჩაეხუტა. ვცდილობდი, მამის ცხედარი მარტო დაეტოვებინა. მამის სუდარას ცვილით დაფარული ხილვისას გავბრაზდი. კართან მდგომ ცხედარს შიშველი ფეხები ჰქონდა, რომლებსაც მწერები ჭამდნენ, ამიტომ ერთ-ერთმა ვიზიტორმა ფეხები დაფარა. საფლავი და შიგნით სანთლები გარკვეულწილად საშიში იყო, მიუხედავად იმისა, რომ სანთლებით იყო მორთული. ეს ოთახი მარტო დავტოვე და უკედო ოთახის წინ აღმოვჩნდი, რამდენადაც თვალი მიწვდებოდა. მასში წინასწარმეტყველის (მშვიდობა და კურთხევა იყოს მასზე) და მისი სხვა თანამგზავრების საფლავი იყო, რომლებიც მიწისქვეშ კარგად იყვნენ დაკრძალულნი. თითოეულ საფლავს ზემოთ მიწაზე მართკუთხედის ფორმის მარმარილოს მსგავსი რაღაც ედო, რაც მათი სხეულების მიმართულებას მიუთითებდა. მარცხნივ პირველი საფლავი ლედი აიშას (ღმერთი იყოს მისით) საფლავი იყო, ადგილი, სადაც ის თავის საწოლზე იძინებდა, მაგრამ ოდნავ დახრილი იყო. შემდეგ იყო წინასწარმეტყველის (მშვიდობა და კურთხევა იყოს მასზე) საფლავი, შემდეგ ჩვენი ბატონის აბუ ბაქრის (ღმერთი იყოს მისით) საფლავი, შემდეგ ჩვენი ბატონის უმარის (ღმერთი იყოს მისით) საფლავი, შემდეგ დანარჩენი თანამგზავრების (ღმერთი იყოს მისით) საფლავები, ყველა ერთმანეთის გვერდით და სანთლების გარეშე იყო განლაგებული, მაგრამ საფლავი ლამაზი, სუფთა და მოწესრიგებული იყო, რამდენადაც თვალი მიწვდებოდა. მე დავტოვე ეს დიდი ოთახი, სადაც თანამედროვე მუსლიმების საფლავები იყო, წინასწარმეტყველის (მშვიდობა და კურთხევა იყოს მასზე) და მისი თანამგზავრების საფლავი და ამ საფლავების თავზე დავდექი. გამიელვა აზრმა, რომ წინასწარმეტყველს (მშვიდობა და კურთხევა იყოს მასზე) და მის თანამგზავრებს შორის დამკრძალავდნენ. იმ დროს ვფიქრობდი, რომ წინასწარმეტყველის (მშვიდობა და კურთხევა იყოს მასზე) საფლავსა და მის თანამგზავრებს შორის საკმარისი მანძილი არ იყო, რომ სიკვდილის შემდეგ ჩემი სხეული მოთავსებულიყო.