დავინახე, როგორ ვეპატიჟებოდი ხალხს ისლამური რელიგიური გაკვეთილის ან მსგავსი რამის დასასწრებად, შემდეგ ერთი ებრაელი მოვიდა და ჩემს წინ დაჯდა და ჩემს ისლამურ რელიგიურ ლექციას უსმენდა. შემდეგ ჩემს წინ მსხდომი ებრაელების რიცხვი თანდათან გაიზარდა, რათა ჩემგან მოესმინათ ლექციები, სანამ მათი რიცხვი არ გაიზარდა. რელიგიური ლექციის ბოლოს, რომლის შინაარსიც არ მახსოვს, ვთქვი: „ღვთის ლოცვა იყოს ჩვენს უფალ მუჰამედზე“, ებრაელებმა კი ჩემს უკან თქვეს: „ღვთის ლოცვა და მშვიდობა იყოს მასზე“. ამ დროს მუსლიმების მცირე ჯგუფი გაიარა იმ რელიგიურ წრესთან, რომელშიც ებრაელებთან ერთად ვიყავი და ისინი გაკვირვებით ან ზიზღით მიყურებდნენ, მაგრამ მე სინანულით ვუყურებდი მათ, რადგან არცერთი მათგანი არ იმყოფებოდა ჩემს ისლამურ რელიგიურ ლექციაზე, რომელშიც მხოლოდ ებრაელები იყვნენ.