Երբ Նորին Գերազանցություն Շեյխ Մուհամմադ իբն Սալիհ ալ-Ութայմինին հարցրին. «Կա՞ տարբերություն առաքյալի և մարգարեի միջև», նա պատասխանեց. «Այո, գիտնականներն ասում են. մարգարեն այն մարդն է, որին Աստված օրենք է ուղարկել և չի հրամայել նրան փոխանցել այն, այլ նա գործում է դրա համաձայն՝ առանց պարտավոր լինելու փոխանցել այն»:
Մարգարեն այն մարդն է, որին Աստված օրենք է ուղարկել և հրամայել է փոխանցել այն և կիրառել այն: Յուրաքանչյուր Մարգարե մարգարե է, բայց ոչ բոլոր մարգարեներն են Մարգարեներ: Մարգարեներն ավելի շատ են, քան Մարգարեները: Աստված Ղուրանում հիշատակել է որոշ Մարգարեների, իսկ մյուսներին՝ ոչ:

Սակայն ես շեղվեցի գիտնականների այս ֆեթվայի կոնսենսուսից՝ Սուրբ Ղուրանի երկու համարներով։

Ամենակարող Աստվածն ասաց. (Բարի լուրի և նախազգուշացման առաքյալներ, որպեսզի մարդիկ առաքյալներից հետո Աստծո դեմ որևէ փաստարկ չունենան: Եվ Աստված միշտ Բարձրյալն է Հզորությամբ և Իմաստունով):
Ամենակարող Աստվածն ասել է. «Մարդկությունը մեկ համայնք էր, ապա Աստված ուղարկեց մարգարեներին որպես բարի լուր բերողներ և զգուշացնողներ, և Նա նրանց հետ ճշմարտությամբ ուղարկեց Գրությունը՝ մարդկանց միջև դատելու այն հարցում, որի շուրջ նրանք տարաձայնություններ ունեին»:
Երկու տարբերակներն էլ հաստատում են, որ և՛ մարգարեն, և՛ առաքյալը փոխանցում են այն, ինչ նրանց է ուղարկվել Ղուրանի տեքստի համաձայն, և նրանցից ոչ մեկի համար բացառություն չկա: Արդյո՞ք տրամաբանական է, որ մարդկանց վերաբերող հարցը պետք է ուղարկվի առաքյալին կամ մարգարեին, և նա այն չփոխանցի մարդկանց:

Այսպիսով, ես հակասեցի՞ Ղուրանին և Սուննային, թե՞ գիտնականների կոնսենսուսին:
Արդյո՞ք ես դրանով ժխտում եմ այն, ինչը կրոնում անհրաժեշտաբար հայտնի է Ղուրանից և Սուննայից, թե՞ ես ժխտում եմ այն, ինչը կրոնում անհրաժեշտաբար հայտնի է գիտնականների ֆեթվաների հիման վրա:
Երբ ֆեթվաները ավելի բարձր կարգի են, քան Ղուրանն ու Սուննան, ես ողջունում եմ այն փաստը, որ նրանց տեսանկյունից ես հերքում եմ կրոնից անհրաժեշտաբար հայտնի մի բան։