Այսօր ես գնացի Իսլամական հետազոտական համալիր և Ալ-Ազհար Ալ-Շարիֆի շեյխական եկեղեցի և նրանց հանձնեցի իմ «Սպասված նամակներ» գրքի օրինակները: Իմ գրքին կցված է Ալ-Ազհար Ալ-Շարիֆի շեյխին ուղղված նամակը, որը գրված է հետևյալ կերպ.

Նորին Սրբություն Մեծ Իմամ, պրոֆեսոր Դոկտոր Ահմեդ Էլ-Թայեբին, Ալ-Ազհար մզկիթի շեյխին
Ողջույններ
Այժմ ես ձեզ եմ ներկայացնում մի մեծ գիտական և կրոնական վստահություն և անձնական ջանք, որը վերաբերում է աշխարհի Արևելքի և Արևմուտքի բոլոր մուսուլմաններին: Սա իմ գիրքն է («Սպասված նամակներ»), որը, հուսով եմ, դուք շատ ուշադիր կկարդաք և կուսումնասիրեք և նախապես որևէ դատողություն չեք անի դրա մասին՝ նախքան այն կարդալը և որոշում կայացնելը:
Այս գիրքը ինձ շատ խնդիրներ է պատճառել՝ Ղուրանից և Սուննայից բազմաթիվ ապացույցներով իմ ջանքերի պատճառով, որ մեր Տեր Մուհամմադը, խաղաղություն և օրհնություն լինի նրա վրա, մարգարեների կնիքը չէ, այլ մեր Տեր Մուհամմադը, խաղաղություն և օրհնություն լինի նրա վրա, միայն մարգարեների կնիքն է, և որ իսլամական շարիաթը վերջնական շարիատն է՝ համաձայն Ամենակարող Աստծո խոսքերի. «Մուհամմադը ձեր մարդկանցից ոչ մեկի հայրը չէ, այլ նա Աստծո Մարգարեն է և մարգարեների կնիքը։ Եվ Աստված ամեն ինչի մասին գիտի» (40):
Իբն Քաթիրը սահմանեց մի հայտնի կանոն, որը լայնորեն տարածվում էր մուսուլման գիտնականների շրջանում, այն է՝ «Յուրաքանչյուր առաքյալ մարգարե է»։ Սա հիմնված է հետևյալ հադիսի վրա. «Ուղերձն ու մարգարեությունն ավարտվել են, ուստի ինձանից հետո չկա առաքյալ կամ մարգարե»։ Իմ գրքում ես ապացուցել եմ, որ այս հադիսը մութավաթիր (հաջորդական) չէ իմաստով կամ բառապաշարով և հավաստի չէ։ Այս հադիսի պատմողներից մեկը Ալ-Մուխտար իբն Ֆալֆուլն է, որը որոշ հայտնի գիտնականների կողմից դասակարգվել է որպես ճշմարտացի, բայց ուներ մոլորություններ։ Մյուսներն ասում էին, որ նա վիճելի պատմողներից մեկն է, ուստի նրա հադիսը չպետք է ընդունվի, և արժանի չէ դրանից վտանգավոր եզրակացություն անել, որ Մարգարեն (Ալլահի խաղաղությունն ու օրհնությունները նրա վրա լինեն) առաքյալների կնիքն է։ Իմ գրքում ես բացատրել եմ մարգարեի և առաքյալի միջև եղած տարբերությունը, և որ պայման չէ, որ յուրաքանչյուր առաքյալ լինի մարգարե, ինչպես ասել է Ամենակարող Ալլահը. «Եվ մենք քեզանից առաջ չենք ուղարկել որևէ առաքյալ կամ մարգարե»։ Այս այան հստակ ապացույց է, որ կան միայն մարգարեներ և միայն առաքյալներ, և պայման չէ, որ առաքյալը լինի մարգարե։ Հետևաբար, անհրաժեշտ չէ, որ Մարգարեների կնիքը միաժամանակ լինի նաև Առաքյալների կնիքը։
«Ինչպե՞ս կարող են նրանք ընդունել հիշեցումը, երբ նրանց մոտ եկել է հստակ Մարգարե» (13): Այնուհետև նրանք շրջվեցին նրանից և ասացին. «Խելագար ուսուցիչ»: (14)» [Ադ-Դուխան] պարզաբանում է, որ մենք սպասում ենք նոր Մարգարեի ի հայտ գալուն, որի առաքելությունը չի լինի իսլամի կրոնը մեկ այլ կրոնով փոխարինելը, այլ նրա առաքելությունը կլինի մարդկանց զգուշացնել ծխի տանջանքի մասին, որը միլիոնավոր մարդկանց մահվան պատճառ կդառնա, ինչպես ես բացատրեցի իմ գրքում՝ բազմաթիվ ապացույցներով, այդ թվում՝ Ամենակարողի ասածով. «Եվ մենք երբեք չենք պատժում, մինչև Մարգարե չուղարկենք»: Եվ չնայած այն հանգամանքին, որ այս Մարգարեն պարզ կլինի, մարդիկ նրան կմեղադրեն խելագարության մեջ, և այս մեղադրանքի հիմնական պատճառներից մեկն այն է, որ նա կասի, որ ինքը Ամենակարող Աստծո Մարգարեն է, և բնական է, որ եթե այս Մարգարեն հայտնվի մեր ներկայիս դարաշրջանում կամ մեր երեխաների կամ թոռների դարաշրջանում, մուսուլմանները նրան կմեղադրեն խելագարության մեջ՝ դարեր շարունակ նրանց մտքերում խորապես արմատացած համոզմունքի պատճառով, որ մեր Տեր Մուհամմադը, խաղաղություն և օրհնություն լինի նրա վրա, Մարգարեների կնիքն է, այլ ոչ թե միայն Մարգարեների կնիքը, ինչպես նշված է Ղուրանում և Սուննայում:
Միլիոնավոր մուսուլմաններ կմահանան՝ մերժելով Ամենակարող Ալլահի Մարգարեին, և որպես արդյունք՝ նրանք շատ ծանր բեռ կկրեն Դատաստանի օրը։ Սակայն ամենամեծ բեռը կկրեն նրանք, ովքեր ֆեթվաներ են տալիս և մարդկանց մտքում սերմանում են այն համոզմունքը, առանց Ղուրանի կամ Սուննայի որևէ ապացույցի, որ մեր Տեր Մուհամմադը, խաղաղություն և օրհնություն լինի նրա վրա, Մարգարեների կնիքն է։ Արդյունքում, նրանց մեղքը, ովքեր մեղադրում են այդ Մարգարեին, կդասվի նման ֆեթվա արձակողի մեղքերի կշեռքի վրա, նույնիսկ եթե նա թաղված լինի իր գերեզմանում հարյուրավոր տարիներ անց։
Հուսով եմ, որ դուք կուսումնասիրեք այս ֆեթվան, նախքան այն մեր երեխաներին ու թոռներին փոխանցելը և նախքան ուշ լինելը։ Գիրքը գրելիս իմ հետազոտությունների միջոցով ես եզրակացրել եմ, որ մենք, և Աստված ամենալավը գիտի, գտնվում ենք նոր առաքյալի հայտնվելու շեմին, որը մարդկանց կզգուշացնի Ժամի առաջին կարևոր նշանի՝ մաքուր ծխի պատժի մասին։ Հուսով ենք, որ դուք ուշադիր կուսումնասիրեք այս գիրքը՝ առանց դրա վրա նախապաշարմունքներ դնելու։ Եվ կբացեք դուռը անկախ դատողությունների համար իմ գրքում նշվածի վերաբերյալ և մի՛ փակեք այն, քանի որ այն փակելը կհանգեցնի մեծ աղետի, որի ականատեսը կլինենք մենք կամ մեր երեխաներն ու թոռները։
Խնդրում եմ, որ դուք հաշվի առնեք մեր երեխաներին և թոռներին, երբ որոշում եք, թե արդյոք իմ գիրքը («Սպասված նամակներ») համապատասխանում է Ղուրանին և Սուննային։ Ինչ վերաբերում է գիտնականների կոնսենսուսին, ես ընդունում եմ, որ իմ գիրքը հակասում է մուսուլման գիտնականների կոնսենսուսին՝ Իբն Քաթիրի կանոնին նրանց հավատքի պատճառով։ Ես չեմ խնդրում ձեզ անվավեր ճանաչել մուսուլման գիտնականների կոնսենսուսը, այլ խնդրում եմ իմ իջթիհադը դասել մյուս մուսուլման գիտնականների իջթիհադի կողքին, և որ իմ կարծիքը ներառվի Ալ-Ազհար Ալ-Շարիֆի կողմից ճանաչված իրավական կարծիքների շարքում, որպեսզի մենք չփակենք դուռը որևէ մարգարեի առջև, որին Ալլահ Ամենակարողը ապագայում կուղարկի մեզ, ինչպես նշված է Ղուրանում և Սուննայում։
Մենք խնդրում ենք Ամենակարող Աստծուն ցույց տալ մեզ ճշմարտությունը որպես ճշմարտություն և տալ մեզ այն հետևելու ունակություն, և ցույց տալ մեզ կեղծը որպես կեղծիք և տալ մեզ դրանից խուսափելու ունակություն, քանզի Նա ամեն ինչի ունակ է, և ամբողջ գովասանքը պետք է լինի Աստծուն՝ աշխարհների Տիրոջը։
«Սպասված հաղորդագրություններ» գրքի հեղինակը
Թամեր Մոհամեդ Սամիր Մուհամեդ Բադր