Ես տեսա Մահդիին կանգնած, իսկ նրա առջև՝ մեր տեր Գաբրիելը, խաղաղություն լինի նրա վրա, բայց մեր տեր Գաբրիելը, խաղաղություն լինի նրա վրա, ինձ համար տեսանելի չէր, բայց ես զգում էի նրան։ Մեր տեր Գաբրիելը, խաղաղություն լինի նրա վրա, ձեռքը դնում էր Մահդիի գլխին, կարծես իր ձեռքով սովորեցնում էր նրան Ղուրանը և դրա մեկնաբանությունը, իսկ Մահդին կարդում էր Ղուրանը և դրա մեկնաբանությունը, որը մեր տեր Գաբրիելը, խաղաղություն լինի նրա վրա, սովորեցնում էր նրան՝ ձեռքը դնելով Մահդիի գլխին։ Ես ուրախությունից լաց էի լինում իմ առջև կատարվողից։