Ես սկսեցի գրել «Սպասված ուղերձները» գիրքը, որը պատմում է Ժամի հիմնական նշանների մասին: Ես զգացի, որ այս գիրքը կարող է խնդիրներ առաջացնել որոշ մարդկանց հետ, քանի որ այն պարունակում էր տեսակետներ, որոնք տարբերվում էին Ժամի հիմնական նշանների վերաբերյալ գերիշխող տեսակետներից: Այսպիսով, ես խնդրեցի Ամենակարող Աստծուն ինձ տեսիլք տալ, որը կպատասխաներ իմ հարցին. պե՞տք է շարունակեմ գրել և հրատարակել գիրքը, թե՞ դադարեցնեմ այն գրելը: Այդ օրը ես այս տեսիլքն ունեցա:

Ես տեսա, որ ավարտել էի իմ նոր գրքի գրելը Ժամի նշանների մասին, և այն տպագրվեց, և մի քանի օրինակներ հասան հրատարակչություն, իսկ իմ նոր գրքի մնացած օրինակները թողնվեցին իմ մեքենայում՝ մնացած հրատարակչություններին բաժանելու համար։ Ես վերցրի գրքի օրինակներից մեկը՝ տեսնելու, թե որքան երկար է տպագրության որակը, և տեսա, որ կազմը գերազանց էր, բայց գիրքը բացելուց հետո զարմացա, որ դրա չափերը փոքր էին, քան ես նախագծել էի։ Արդյունքում գրվածքի չափը փոքրացավ, և ընթերցողը ստիպված էր աչքերը մոտեցնել էջերին կամ ակնոց օգտագործել՝ գիրքս կարդալու համար։ Սակայն իմ գրքի առաջին երրորդում կային փոքր թվով էջեր՝ ցանկացած գրքի սովորական չափսերով, և դրանցում գրվածքը նորմալ էր, և բոլորը կարող էին կարդալ այն, բայց այն լավ չէր կպչում գրքին։
Այնուհետև ինձ հայտնվեց տպագրական մեքենայի տերը, որը տպագրել էր իմ նախորդ գիրքը՝ («Հովվի և հոտի նկարագրությունը»,), և նրա հետ կար մի գիրք, որը նա տպագրել էր մեկ այլ հեղինակի համար, և այս գիրքը վերաբերում է ծխին, որը Ժամի հիմնական նշաններից մեկն է։ Ես նրան ասացի, որ իմ գիրքը ներառում է Ժամի բոլոր նշանները, այդ թվում՝ ծուխը։ Այս տպագրական մեքենայի տերը զննեց իր տպագրած գիրքը և գտավ, որ այն տպագրված է գերազանց վիճակում, բացառությամբ այն բանի, որ էջերի համարակալման մեջ սխալ կար, քանի որ առաջին և վերջին էջերը հաջորդաբար չէին համարակալված գրքի հետ։ Սակայն, ես նկատեցի նրա գրքի վերջին էջում սուրա Ադ-Դուխանի վերջին այաթը, որն է՝ «Այսպիսով, սպասեք, քանզի նրանք սպասում են»։
Խնդրում եմ մեկնաբանել այս տեսիլքը և պատասխանել հարցին. պե՞տք է շարունակեմ գրել և տպագրել գիրքը, թե՞ դադարեցնեմ։

Տեսիլքի մեկնաբանությունը այս տեսանյութում