وصیت محمد فاتح قبل از مرگش
وصیت محمد فاتح به پسرش بایزید دوم در بستر مرگ، بیان واقعی رویکرد او به زندگی و ارزش‌ها و اصولی است که به آنها اعتقاد داشت و امیدوار بود جانشینانش از آنها پیروی کنند. او در آن وصیت‌نامه گفت: «من در حال مرگ هستم، اما از اینکه جانشینی مانند تو به جا می‌گذارم، پشیمان نیستم. عادل، نیک و مهربان باش، بدون تبعیض از رعایای خود حمایت کن و برای گسترش دین اسلام تلاش کن، زیرا این وظیفه پادشاهان روی زمین است. توجه به امور دینی را بر هر چیز دیگری اولویت بده و در پایبندی به آن سستی نکن. افرادی را که به دین اهمیت نمی‌دهند، به کار نگیر، از گناهان کبیره دوری نکن و در فحشا افراط نکن. از بدعت‌های فاسد دوری کن و از کسانی که تو را به آنها تحریک می‌کنند، دوری کن. کشور را از طریق جهاد گسترش ده و از حیف و میل اموال بیت المال جلوگیری کن. دست خود را به مال هیچ یک از رعایای خود دراز نکن مگر به حق اسلام. معیشت نیازمندان را تضمین کن و آبروی خود را به کسانی که شایسته آن هستند، بده.»
از آنجا که دانشمندان نیرویی هستند که در بدنه دولت نفوذ دارند، آنها را گرامی بدار و تشویق کن. اگر از یکی از آنها در کشور دیگری خبری شنیدی، او را نزد خود بیاور و با پول از او تجلیل کن.
برحذر باش، برحذر باش، فریب پول و سرباز را نخور. از دور کردن اهل شریعت از درگاهت برحذر باش، و از گرایش به هر عملی که با احکام شریعت منافات دارد، برحذر باش، زیرا دین هدف ماست و هدایت روش ماست و با این است که ما پیروز می‌شویم.
این درس را از من بگیرید: من به عنوان یک مورچه کوچک به این کشور آمدم و خداوند متعال این نعمت‌های بزرگ را به من عطا کرد. پس به راه من پایبند باشید، از من الگو بگیرید و برای تقویت این دین و احترام به مردم آن تلاش کنید. پول دولت را صرف تجمل یا سرگرمی نکنید و بیش از حد لازم خرج نکنید، زیرا این یکی از بزرگترین علل نابودی است.

از کتاب من، رهبران فراموش‌نشدنی
به سرگرد تامر بدر