مسلمانان واقعیت شکست خود از تاتارها را تغییر ندادند تا اینکه کسی ظاهر شد و فریاد زیبای «ای اسلام!» را سر داد. خداوند متعال به قُطُز، که خدا او را رحمت کند، این کلمه را عطا کرد تا تمام زندگی‌اش را خلاصه کند و توجه سربازان صالح خود و کسانی را که در راه حق از آنها پیروی کردند، به پرچم واحدی که ملت همیشه در زیر آن ایستاده و به پیروزی رسیده است، معطوف سازد.
اما هر رهبری هر چقدر هم که سعی کند مردمش را با چیزی غیر از اسلام تحریک کند، ما هرگز موفق نخواهیم شد. خداوند متعال از پیروزی ما امتناع می‌کند مگر اینکه در ظاهر و باطن به او پایبند باشیم. ظاهر ما مسلمان است، اما باطن ما مسلمان است. سیاست ما مسلمان است. اقتصاد ما مسلمان است. رسانه‌های ما مسلمان هستند. قوه قضائیه ما مسلمان است. ارتش ما مسلمان است. این به این شکل واضح است. بدون پنهان کاری، طفره رفتن، ترس یا وحشت. چیزی برای شرمندگی ما وجود ندارد.
تنها راه برای بازگرداندن عزت از دست رفته ملت و سرزمین اشغال شده آن، جهاد است و ما راه دیگری نداریم. رسول خدا، صلی الله علیه و آله، راست گفت وقتی که فرمود: «اگر به معاملات عینه بپردازید، دم گاوها را بگیرید، به کشاورزی راضی شوید و جهاد را رها کنید، خداوند شما را به ذلتی دچار خواهد کرد که هیچ چیز آن را از بین نخواهد برد تا زمانی که به دین خود بازگردید.» رسول خدا، صلی الله علیه و آله، راست گفت.

از کتاب «کشورهای فراموش‌نشدنی» نوشته تامر بدر