شما را به مهدی بشارت می‌دهم که در میان امت من، هنگامی که اختلاف و زلزله در میان مردم پدید آید، مبعوث می‌شود. او زمین را پر از عدل و داد می‌کند، همانطور که پر از ظلم و ستم شده است. اهل آسمان و اهل زمین از او راضی می‌شوند. او اموال را به طور مساوی تقسیم می‌کند. مردی از او پرسید: «به طور مساوی» چیست؟ فرمود: «به طور مساوی در میان مردم». فرمود: «و خداوند دل‌های امت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را از غنا پر می‌کند و عدالت او آنها را کفایت می‌کند تا اینکه منادی را امر می‌کند تا ندا دهد: «چه کسی به ثروت نیاز دارد؟» فقط یک مرد برمی‌خیزد و می‌گوید: «من.» او می‌گوید: «نزد متولی، یعنی خزانه‌دار، برو.» به او گفته می‌شود: «مهدی به تو دستور می‌دهد که به من ثروت بدهی.» به او می‌گوید: «صبور باش.» سپس، وقتی آن را در دامن خود می‌گذارد و نشان می‌دهد، پشیمان می‌شود و می‌گوید: «من حریص‌ترین امت محمد بودم، یا آنچه برای آنها کافی بود، از من برنمی‌آمد.» آن را برمی‌گرداند و از او پذیرفته نمی‌شود. به او گفته می‌شود: «ما چیزی را که داده‌ایم پس نمی‌گیریم.» او هفت، هشت یا نه سال به همین منوال می‌ماند. سپس پس از او خیری در زندگی نخواهد بود. یا فرمود: پس از او خیری در زندگی نخواهد بود.»
راوی: ابوسعید الخدری | راوی: ابن کثیر | منبع: جامع المسانید و السنن
صفحه یا شماره: ۸/۷۹۲ | خلاصه نظر محدث: سند آن حسن است.
فراغت: روایت از احمد (3/37) (11344).