Αποφάσισα να αφιερώσω το επόμενο βιβλίο μου, «Τα Γράμματα που Περιμένουν», στον παππού μου από την πλευρά της μητέρας μου, τον Σεΐχη Αμπντούλ Μουτάλ Αλ-Σάιντι, τον οποίο εύχομαι να ήταν μαζί μου αυτή τη στιγμή για να με στηρίζει.
Ο Σεΐχης Αμπντέλ Μουτάλ Αλ-Σαϊντί είχε πολλές μάχες ως αποτέλεσμα των απόψεων και των προσπαθειών του και τιμωρήθηκε περισσότερες από μία φορές, συμπεριλαμβανομένης της χρονιάς 1937, όταν οι Αλ-Αζαρίτες επαναστάτησαν εναντίον του Σεΐχη λόγω των απόψεών του. Σχηματίστηκε επιτροπή για να τον δικάσει. Ο Σεΐχης Μαχμούντ Σαλτούτ, ο Σεΐχης Αλ-Ζανγκαλόνι και άλλοι πρότειναν να γράψει ένα υπόμνημα που να ανακοινώνει την ανάκληση ορισμένων από τις απόψεις του, και ο Σεΐχης Αμπντέλ Μουτάλ συμφώνησε. Η επιτροπή δίκης αποτελούνταν από τους: Σεΐχη Μουχάμαντ Αμπντέλ Λατίφ Αλ-Φαχάμ, Υφυπουργό του Αλ-Αζχάρ, Σεΐχη Αμπντέλ Ματζίντ Αλ-Λαμπάν, Σεΐχη της Σχολής του Ουσούλ Αλ-Ντιν, και Σεΐχη Μαμούν Αλ-Σινάουι, Σεΐχη της Σχολής της Σαρία. Η επιτροπή δίκης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Σεΐχης Αμπντέλ Μουτάλ θα στερούνταν προαγωγής για πέντε χρόνια και ότι θα μετατίθετο από τη διδασκαλία στη Σχολή Αραβικής Γλώσσας στο Γενικό Τμήμα στην Τάντα.
Ο Σεΐχης Αλ-Σάιντι παρέκκλινε από τη συναίνεση του Αλ-Άζχαρ σχετικά με το ζήτημα της δολοφονίας των αποστατών, λέγοντας: «Δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτούς τους άκαμπτους Αλ-Άζχαριτές, γιατί θα φέρω στο Αλ-Άζχαρ ό,τι φέρνουν αυτοί με την ακαμψία τους». Παρά τις επιθέσεις των σεΐχηδων του Αλ-Άζχαρ, με επικεφαλής τον Σεΐχη Ισά Μανούν, ο Αλ-Σάιντι παρέμεινε σταθερός στην έμφαση της θρησκευτικής ελευθερίας για όλους. Ο Αμπντέλ Μουτάλ Αλ-Σάιντι πίστευε ότι η θανατική ποινή για έναν αποστάτη πρέπει να επιβάλλεται μόνο σε έναν δολοφονικό αποστάτη ή σε κάποιον που αναγκάζει τους Μουσουλμάνους να εγκαταλείψουν τη θρησκεία τους. Η μάχη εδώ είναι για την υπεράσπιση της ελευθερίας. Όσο για έναν ειρηνικό αποστάτη, δεν υπάρχει τιμωρία γι' αυτόν σε αυτόν τον κόσμο, καθώς η θρησκευτική ελευθερία συνδέεται με την κοσμική τιμωρία. Αν υπάρχει κοσμική τιμωρία για την πίστη, τότε δεν υπάρχει θρησκευτική ελευθερία και αντίστροφα. Η υποστήριξή του σε αυτό ήταν το Ιερό Κορανικό εδάφιο: «Δεν υπάρχει καταναγκασμός στη θρησκεία».
Ο παππούς μου, ο Σεΐχης Αμπντούλ Μουτάλ Αλ-Σαϊντί, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα λόγω των θρησκευτικών του απόψεων και ως εκ τούτου ήταν το καταλληλότερο άτομο στο οποίο είδα να αφιερώνω το βιβλίο μου, Οι Αναμενόμενες Επιστολές.