Είδα ότι επισκεπτόμουν τον Παράδεισο και κοίταζα από ψηλά ένα μικρό μέρος του Παραδείσου όπου είδα μια παραλία με καταγάλανα νερά και πολύ λευκή άμμο. Υπήρχαν φοίνικες και δέντρα μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι, διάσπαρτα με εκτάσεις με λευκή άμμο, και ο ουρανός ήταν καθαρός σε μια μέρα χωρίς ήλιο. Έμεινα έκπληκτος από την ομορφιά του τοπίου και μου ήρθε στο μυαλό ότι αυτό το μικρό μέρος του Παραδείσου βρίσκεται σε ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα του Παραδείσου και ότι υπάρχουν υψηλότερα επίπεδα που είναι πιο όμορφα από αυτά που είδα. Τότε είδα τη γυναίκα μου να στέκεται στα αριστερά μου και μου ήρθε στο μυαλό ότι μια φίλη της γυναίκας μου από τα μαθήματα θρησκευτικών στα οποία παρακολουθεί πάντα είχε χάσει το παιδί της σε αυτή τη ζωή, οπότε ήμουν λυπημένη και τότε εμφανίστηκαν μπροστά μου τρεις γυναίκες με μαντήλα και μου ήρθε στο μυαλό ότι ήταν στενές φίλες η μία της άλλης, καθώς παρακολουθούσαν μαζί τα μαθήματα θρησκευτικών και η γυναίκα στη μέση κρατούσε στην αγκαλιά της το παιδί ή τον γιο της που είχε πεθάνει σε αυτή τη ζωή. Το μωρό, περίπου ενός έτους, είχε πολύ λευκό δέρμα, μεγάλα μάτια και ανοιχτόχρωμα μαλλιά. Ξύπνησα και ρώτησα τη γυναίκα μου αν είχε κάποια φίλη από τα μαθήματα θρησκευτικών που παρακολουθούσε, της οποίας το μικρό παιδί είχε πεθάνει. Είπε ναι. Της είπα να της πει για αυτό το όνειρο και να της πει ότι έχεις δύο στενούς φίλους. Πες τους κι εσύ για αυτό το όνειρο, και οι τρεις σας θα είστε μαζί στον παράδεισο όσο εσείς θα κουβαλάτε το νεκρό παιδί σας σε αυτόν τον κόσμο. Αυτό το όραμα είναι καλά νέα για τη μητέρα του αποθανόντος κοριτσιού να το διαβάσει