Είδα ότι βρισκόμουν σε μια από τις αμερικανικές πόλεις κοντά στο σημείο του τεράστιου ηφαιστείου Γιόλστον πριν από την έκρηξή του, και αυτό ήταν τις πρώτες πρωινές ώρες μετά την αυγή και πριν από την ανατολή του ηλίου, και οι άνθρωποι κοιμόντουσαν. Το τεράστιο ηφαίστειο Γιόλστον εξερράγη και πολλά οπτικά κλιπ από τη στιγμή που εξερράγη το ηφαίστειο πέρασαν από μπροστά μου. Οι σκηνές της έκρηξης ήταν πολύ τρομακτικές και δεν μπορούν να περιγραφούν, αλλά είδα μια στήλη φωτιάς να ανεβαίνει από το έδαφος στον ουρανό σε πολύ μεγάλη απόσταση. Δεν είδα το τέλος της και ο καπνός που αναφέρεται στη Σούρατ Αντ-Ντουκάν άρχισε να εξαπλώνεται. Στάθηκα στην οροφή του κτιρίου στο οποίο έμενα και κάλεσα το αζάν σε μια ώρα διαφορετική από την ώρα του αζάν τις πρώτες πρωινές ώρες, ώστε οι άνθρωποι να ξυπνήσουν και να βιαστούν να φύγουν από την πόλη πριν τους φτάσει ο καπνός, αλλά η φωνή μου ήταν χαμηλή, οπότε η φωνή μου δεν έφτασε στους ανθρώπους, και άκουσα τη φωνή ενός μικρού αριθμού από αυτούς που κάλεσαν το αζάν όπως εγώ, ώστε οι άνθρωποι να ξυπνήσουν. Τότε κάποιος ήρθε από πίσω μου και μου είπε: «Δεν υπάρχει χρόνος και οι άνθρωποι δεν θα ξυπνήσουν, οπότε ας φύγουμε πριν μας φτάσει ο καπνός».
Μερικοί από αυτούς που ήταν μαζί μου στο κτίριο άρχισαν να ετοιμάζονται να φύγουν. Μπήκα στο μπάνιο για να κάνω την ανάγκη μου και να κάνω νίψη. Όταν βγήκα από το μπάνιο, αναρωτήθηκα αν είχα κάνει νίψη ή όχι. Κοίταξα τα πόδια μου και ένιωσα ότι ήταν βρεγμένα με νερό. Ήμουν σίγουρος ότι είχα ολοκληρώσει το νίψημά μου για να προετοιμαστώ για το ταξίδι. Κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο, το οποίο ήταν γεμάτο κόσμο. Υπήρχε ένα άλλο αυτοκίνητο επίσης γεμάτο κόσμο, και με περίμεναν να φύγω πριν μας φτάσει ο καπνός. Λυπήθηκα που υπήρχαν μόνο δύο αυτοκίνητα έτοιμα να φύγουν και γεμάτα κόσμο, ενώ οι υπόλοιποι άνθρωποι κοιμόντουσαν, καθώς περίμενα ότι τα αυτοκίνητα και οι άνθρωποι θα ήταν στριμωγμένοι στους δρόμους για να ξεφύγουν από τον καπνό.