Το δεύτερο όραμά μου με τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογίες ας είναι πάνω του) ήταν όταν ήμουν μικρός, στο λύκειο, και ήμουν άγαμος τότε. Λίγους μήνες μετά το πρώτο μου όραμα με τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογίες ας είναι πάνω του), είδα ένα όραμα στο οποίο βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό μέρος με μια σκάλα. Ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογίες ας είναι πάνω του) ανέβηκε τη σκάλα περίπου δύο ή τρία σκαλοπάτια, και εγώ ήμουν στο κάτω μέρος της σκάλας και δεν ανέβηκα μαζί του. Ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογίες ας είναι πάνω του) με κοίταξε και χαμογέλασε. Τότε η σκηνή με οδήγησε στον δρόμο όπου έμενα με τον πατέρα και τη μητέρα μου. Βρήκα έναν πωλητή να στέκεται στον δρόμο και να πουλάει μικρά κίτρινα μήλα. Στη συνέχεια ανέβηκα στο σπίτι μου και στάθηκα στο μπαλκόνι. Δίπλα μου ήταν οι δύο γυναίκες μου, η μία εκ των οποίων ήταν Αιγύπτια και η άλλη Ρωσίδα, και η μητέρα μου ήταν μαζί τους. Στη συνέχεια κατέβηκα στους δρόμους γύρω από το σπίτι μου στην περιοχή Μανιάλ αλ-Ράουντα και φώναξα «Αλλάχ Άκμπαρ» (Ο Θεός είναι Μέγας). Κάποιοι άνθρωποι φώναξαν «Αλλάχ Άκμπαρ» πίσω μου. Έπειτα φώναξα ξανά «Αλλάχου Άκμπαρ», και οι άνθρωποι πίσω μου επανέλαβαν την κραυγή «Αλλάχου Άκμπαρ». Με κάθε κραυγή που έκανα, ο αριθμός των ανθρώπων που φώναζαν «Αλλάχου Άκμπαρ» αυξανόταν μέχρι που τελείωσε το όραμα.