Η πιο περίεργη περίπτωση που έχω συναντήσει μέχρι στιγμής με φίλους στο Facebook είναι η εξής:
Τον Δεκέμβριο του 2018, αφού αυξήθηκε ο αριθμός των οραμάτων που είδα, και εκείνη την εποχή δεν βρήκα κανέναν να ερμηνεύσει αυτά τα οράματα, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι στη λίστα φίλων μου ήταν επαναστάτες, και εκείνη την εποχή ήμουν απογοητευμένος και γεμάτος αμφιβολίες για την αξιοπιστία αυτών των οραμάτων, αποφάσισα να συμμετάσχω σε μια σειρά από ομάδες που ειδικεύονταν στην ερμηνεία οραμάτων των σημείων της Ώρας, και έστελνα αιτήματα φιλίας σε όσους έβρισκα να ερμηνεύουν οράματα σε αυτές τις ομάδες.
Ανάμεσα σε αυτούς στους οποίους έστειλα αίτημα φιλίας ήταν και μια αδελφή από μία από αυτές τις ομάδες. Διάβασα ένα σχόλιό της στο οποίο ερμήνευσε ένα όνειρο.
Λίγο καιρό αργότερα, εξεπλάγην όταν μου έστειλε ένα προσωπικό μήνυμα και μου έκανε έναν χείμαρρο ερωτήσεων για μένα. Μου είπε: «Σε είδα σε δύο οράματα πριν από ένα μήνα» και μου μίλησε για τα δύο οράματα.
Στην αρχή δεν την πίστεψα και νόμιζα ότι ήταν από την υπηρεσία πληροφοριών, αλλά την πίστεψα αφού είδα τα δύο οράματα σε μια ομάδα οράματος πολύ καιρό πριν, προτού της στείλω αίτημα φιλίας την 1η Δεκεμβρίου 2018. Επιπλέον, έμαθα ότι ο αδελφός της ήταν ένας από τους μάρτυρες της επανάστασης.
Τα δύο οράματα με έδειχναν στην περιγραφή που είχα κατά τη διάρκεια της επανάστασης το 2011, όταν ήμουν 37 ετών και ήμουν ταγματάρχης στην Πολεμική Αεροπορία. Η επίσημη στολή μου εκείνη την εποχή ήταν γαλάζια, αλλά όταν η αδελφή δημοσίευσε τα δύο οράματα, νόμιζε ότι αυτή η στολή ήταν για αστυνομικούς μέχρι που με γνώρισε και εξεπλάγη που το όραμά της έγινε εν μέρει πραγματικότητα όταν με γνώρισε. Ελπίζουμε ότι θα ερμηνεύσετε και τα υπόλοιπα μέρη του.
Η αδελφή λέει στην ανάρτηση που δημοσίευσε στο Facebook σε μια από τις ομάδες για την ερμηνεία οραμάτων των σημείων της Ώρας, ένα μήνα πριν με γνωρίσει:

Στις 11 Νοεμβρίου 2018, προσευχήθηκα την προσευχή της αυγής και μετά είδα ένα όραμα ότι καθόμουν σε μια καρέκλα και καθόμουν με αξιοπρέπεια και διάβαζα ένα βιβλίο με κίτρινες σελίδες και καφέ εξώφυλλο. Ήμουν απορροφημένος στην ανάγνωσή του όταν ένας άντρας στάθηκε στα δεξιά μου και έβαλε τα δάχτυλά του στο σημείο που διάβαζα, μπλοκάροντας τις γραμμές ώστε να μην μπορέσω να τελειώσω την ανάγνωση. Έτσι κούνησα το χέρι του και προσπάθησα να τελειώσω την ανάγνωση, αλλά δεν τα κατάφερα, σαν να είχαν διαλυθεί τα γράμματα ή σαν να είχα ξεχάσει να διαβάσω και ένιωσα ζάλη. Έτσι κοίταξα τον άντρα και είδα έναν νεαρό άντρα στα τέλη της δεκαετίας του '30 να φοράει στρατιωτική στολή με βαθμό αστυνομικού, το χρώμα της ήταν γκρι που έτεινε προς το μπλε, το σώμα του ήταν τέλειο και η πλάτη του ίσια, τα μαλλιά του ήταν μαύρα και μετά έγιναν μπορντό, τα μάτια του ήταν μαύρα και το πρόσωπό του δεν ήταν εντελώς στρογγυλό, καθώς υπήρχε μια μικρή προεξοχή κάτω από τα μάγουλά του, με κοίταζε έντονα και βαθιά και το στόμα του μου χαμογελούσε, έτσι τα δόντια του φαίνονταν σε αρμονία χωρίς στραβισμό, χρώματος ελεφαντόδοντου με ένα κόψιμο που τράβηξε την προσοχή μου ότι ήταν... βρώμικο σαν να μην το είχε αγγίξει η βούρτσα για μέρες και να είχε συσσωρευτεί πέτρα πάνω του, το θέαμα με έκανε να νιώσω άσχημα και είπα στον εαυτό μου: Μακάρι να το καθάριζε γιατί το είχε παραμορφώσει. Άνοιξε το στόμα του και αρχίσαμε να μιλάμε. Κάθισε στο έδαφος μπροστά μου, αλλά δεν συμφώνησα, οπότε του έδειξα ένα ψηλό μέρος για να καθίσει. Είπε: «Κανένα πρόβλημα». Γύρισα αριστερά μου και είδα τη μητέρα του να κάθεται δίπλα μου. Ορκίζομαι σε Αυτόν που ύψωσε τους ουρανούς χωρίς κολώνες, δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου πρόσωπο πιο όμορφο από αυτό. Ήταν μια εξαιρετικά όμορφη γυναίκα, παρόλο που ήταν πάνω από εξήντα χρονών. Το πρόσωπό της ήταν σαν ένα τέλεια στρογγυλό φεγγάρι. Είχε μάγουλα από τα οποία ξέσπασε κοκκινίλα. Τα μάτια της ήταν καστανά, που τείνουν προς το πράσινο. Είχε ροζ χείλη και λαμπερά δόντια που μου χαμογελούσαν και της χαμογέλασα. Της είπα: «Τι ομορφιά είναι αυτή; Ορκίζομαι ότι δεν είμαι υποκριτής. Είσαι τόσο όμορφη». Είπα: «Ό,τι θέλει ο Θεός, να σε ευλογεί ο Θεός». Το επαναλάμβανα αυτό συνεχώς μέχρι που ξύπνησα από τον ύπνο μου και ένιωσα μια παράξενη αίσθηση παρηγοριάς και η καρδιά μου ήταν χαρούμενη.
Το περίεργο με το όραμα είναι ότι τα χαρακτηριστικά του νεαρού άνδρα και της μητέρας του είναι ακόμα χαραγμένα στο μυαλό μου, σαν η εικόνα τους να έχει αποτυπωθεί πάνω μου. Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια, και αν ήμουν καλός στο σχέδιο, θα τους είχα σχεδιάσει τέλεια.

Το δεύτερο όραμα ήρθε δύο εβδομάδες αργότερα, στα μέσα Νοεμβρίου, δύο εβδομάδες πριν με συναντήσεις. Λέει: «Ήμουν στο σπίτι μου και άκουσα έναν άντρα να φωνάζει στους ανθρώπους, διδάσκοντάς τους αρετή, ηθική και προσήλωση σε αρχές και καλές αξίες. Αλλά είπα στον εαυτό μου: "Γιατί φωνάζει έτσι; Μακάρι να χαμήλωσε τη φωνή του". Έμαθα ότι ήταν ταγματάρχης. Όταν οι διοικητές του τον έμαθαν, τον απέλυσαν. Κατέβηκα γρήγορα να δω τι του είχε συμβεί. Τον βρήκα να στέκεται στην άκρη του δρόμου, εντελώς γυμνό. Αλλά ο Θεός με προστάτευσε από το να δω τα γεννητικά του όργανα, οπότε τον κάλυψα γρήγορα με μια κουρτίνα που ήταν δίπλα του. Ήταν φτιαγμένη από άφθονο ύφασμα και ήταν καφέ με όμορφες λευκές ρίγες. Κάθε φορά που έπεφτε από τους ώμους του, φρόντιζα να την ξανασκεπάζω». Το όραμα τελείωσε.

Η αδερφή μου μού ζήτησε να δημοσιεύσω τα δύο οράματα.