Opsada Beča
i veleizdaja

Australijski terorista je na puški kojom je ubio 49 nenaoružanih muslimana u džamiji napisao: „Beč 1683.“ Naravno, 90% muslimana koji su pročitali ove riječi nisu znali šta one znače. Zato pročitajmo temu „Beč 1683“ i zašto je ovaj australijski terorista to napisao na svojoj pušci.

Bitka za Beč odigrala se 20. ramazana 1094. godine po hidžri / 12. septembra 1683. godine. Nakon što je Osmansko carstvo dva mjeseca opsjedalo Beč, bitka je slomila prevlast Osmanskog carstva u Evropi, jer su poljske, njemačke i austrijske snage, predvođene poljskim kraljem Ivanom III Sobieskim, pobijedile osmansku vojsku koju je predvodio veliki vezir Kara Mustafa, komandant osmanskih snaga.

Osmanlije i Beč
Osvajanje Beča dugo je bio san osmanskih sultana, s obzirom na njegov strateški značaj za kontrolu trgovačkih i transportnih ruta u srcu Evrope. Svaki put, Osmanlije su se zadovoljile povratkom sa bečkih zidina, stekavši bogatstvo i možda nove dijelove istočne ili centralne Evrope na osnovu sporazuma sa Austrijskim carstvom.
Prva opsada se dogodila za vrijeme Sulejmana Veličanstvenog, vijek i po prije toga, nakon što je prodro u Evropu nakon pobjede nad Mađarima u strašnoj bici kod Mohača. Vojske Veličanstvenog ušle su u Budimpeštu, glavni grad Mađarske, 3. zul-hidždže 932. godine po hidžri / 10. septembra 1526. godine, čineći (Mührestan) još jednom osmanskom provincijom i uspostavljajući apsolutnu kontrolu Osmanlija u centralnoj i istočnoj Evropi.
Godine 1683. Turci su po drugi put opsjedali Beč, ali je grof Starhamberg uspio odbiti napad Turaka u bitci kod planine Kahlenberg. Potom su 1686. godine, nakon 145 godina osmanske kontrole nad Budimpeštom, ponovo osvojili Budimpeštu od Osmanskog carstva.

Prije bitke
Njemačka se takmičila s Osmanlijama u Mađarskoj i Slovačkoj, a osmanski veliki vezir bio je zaokupljen idejom da zada snažan udarac kako bi spriječio Njemačku da se miješa u ugarske poslove. Kara Mustafa-paša nagovorio je osmanskog sultana Mehmeda IV i Carski Divan (Vijeće ministara) da objave rat Njemačkoj. Veliki vezir Ahmed-paša Köprülü krenuo je iz Jedrena i stigao u Mađarsku na čelu velike vojske od otprilike 120.000 vojnika, opremljenih topovima i municijom postavljenom na 60.000 deva i 10.000 mazgi. Ušao je u Slovačku, uništivši sva vojna utvrđenja na svom putu, krećući se prema dvorcu Nohzel, koji se nalazi sjeverozapadno od Budimpešte, oko 110 km istočno od Beča i 80 km od Bratislave. Nijemci su ga utvrdili, čineći ga izuzetno utvrđenim i postao jedna od najjačih tvrđava u Evropi. Osmanska vojska započela je opsadu 13. muharema 1074. godine po hidžri / 17. augusta 1663. godine.
Osmanska opsada dvorca trajala je 37 dana, prisiljavajući komandanta dvorskog garnizona da zatraži njegovu predaju. Veliki vezir je pristao na to pod uslovom da garnizon evakuiše dvorac bez oružja i municije. Ova kampanja izazvala je ogromnu buku u Evropi, usađujući strah i paniku u srca njenih kraljeva općenito. Nakon predaje ovog velikog dvorca, oko 30 austrijskih dvoraca predalo se osmanskoj vojsci.
Ovo veliko osvajanje dovelo je do napredovanja Ahmeda Köprülua sa njegovim vojskama, osvajajući regije Moravska (u Čehoslovačkoj) i Šleska u srednjoj Evropi.

Ratni savjet
Veliki vezir Kara Mustafa-paša sastavio je ratno vijeće u svojoj vojsci i najavio da će zauzeti Beč i tamo diktirati svoje uslove Njemačkoj. Rekao je da zauzimanje Jangkale, grada koji se smatra ključnim za Beč i koji se nalazi 80 km istočno od Beča na zapadnoj obali rijeke Rab, neće pokoriti Njemačku i spriječiti je da se miješa u mađarske poslove.
Odluka Kara Mustafe Paše izazvala je zbunjenost i kontroverzu među ministrima. Ministar Ibrahim Paša prigovorio je, tvrdeći da je želja sultana Mehmeda IV. bila zauzeti Jangkalu i napasti Srednju Evropu s osmanskim komandos brigadama, te da će se kampanja protiv Beča vjerovatno održati sljedeće godine. Kara Mustafa Paša je odgovorio da je teško da se vojska ponovo okupi s takvom gustoćom i snagom, te da ta stvar zahtijeva snažan, odlučan udarac Nijemcima, inače bi se rat s njima produžio, posebno zato što je Njemačka sklopila mirovni sporazum s Francuskom i bila sigurna na zapadnoj strani, te da se car Leopold složio s poljskim kraljem Sobieskim da obnovi regiju Padoli, te da Venecija mora biti uključena u ovaj sporazum, te bi se tako Rusija i ostale evropske zemlje pridružile ovom kršćanskom savezu zajedno s Njemačkom. To je zahtijevalo njegov prekid i uništenje ovog novonastalog saveza te godine, inače bi se rat produžio na nepoznato vrijeme.

Stav Evrope
Evropske sile su požurile da spase Beč od pada. Papa je proglasio križarski rat protiv Osmanlija i naredio poljskom kralju Sobieskom da prekrši sporazum s Osmanlijama. Također je naredio njemačkim prinčevima Saksonije i Bavarske, najbližim evropskim prinčevima, da se što prije upute prema Beču. Okupile su se evropske vojske iz Poljske, Njemačke i Austrije, koje su brojale 70.000 vojnika. Vojvoda od Lorene prepustio je cjelokupnu komandu poljskom kralju Ivanu III Sobieskom. Njihove pripreme su završene u petak, 11. septembra, nakon što su smatrali da je pad Beča udaljen samo nekoliko dana. Stoga su Evropljani odlučili da silom pređu Donski most, koji su kontrolisali Osmanlije, bez obzira na cijenu, jer se zalihe nisu mogle dostaviti u Beč bez prelaska preko ovog mosta.

izdaja
Kara Mustafa je postavio veliku osmansku vojsku predvođenu Muratom Karajem, vladarom Krima, na Donskom mostu, jedinom putu koji je vodio do Beča sa zapada, kako bi spriječio napredovanje Evrope. Murad Karaj je naredio da se most digne u zrak ako bude potrebno.
Ovdje se dogodilo nešto što niko, ni Osmanlije ni Evropljani, nisu očekivali. Murad Karaj je počinio veliku izdaju islama i muslimana dozvolivši Evropljanima da pređu most bez borbe. To je bilo zbog njegove mržnje i neprijateljstva prema Kara Mustafi. Mustafa-paša je mrzio Murada Karaja i loše se prema njemu odnosio. Murad je, s druge strane, vjerovao da će Mustafa-pašin neuspjeh u Beču dovesti do njegovog pada s vlasti i položaja vođe. Ovom izdajničkom vođi nikada nije palo na pamet da će poraz Osmanlija od Beča promijeniti tok svjetske historije. Stoga je Murad odlučio ostati posmatrač dok evropske snage prelaze most Donja kako bi probile opsadu nametnutu Beču, bez da su pomaknuli prst. Osim toga, u osmanskoj vojsci bilo je ministara i begova koji nisu željeli da Kara Mustafa-paša bude osvajač Beča, gdje je sultan Sulejman Veličanstveni doživio neuspjeh.

Odlučujuća bitka
U subotu, 20. ramazana 1094. godine po hidžri / 12. septembra 1683. godine nove ere, dvije vojske su se srele ispred zidina Beča. Evropljani su bili sretni što su prešli most Donna bez prolijevanja ijedne kapi krvi. Osmanska vojska je bila zapanjena kada je vidjela Evropljane ispred sebe nakon prelaska mosta Donna. Međutim, Mustafa-paša je pokrenuo kontranapad, sa većinom svojih snaga i dijelovima elitnih janjičara, kako bi napao grad. Turski komandanti su namjeravali okupirati Beč prije dolaska Ivana III Sobieskog, ali vrijeme je isteklo. U to vrijeme, vojni inženjeri su pripremili još jednu veliku i posljednju eksploziju kako bi osigurali pristup gradu. Dok su Turci žurno završavali svoj posao i zatvarali tunel kako bi eksplozija bila efikasnija, Austrijanci su otkrili pećinu popodne. Jedan od njih je ušao u tunel i deaktivirao eksploziju taman na vrijeme.
Još jedna velika izdaja dogodila se od strane Oglu Ibrahima, komandanta desnog krila osmanske vojske, kada se povukao sa bojnog polja. Ovo povlačenje imalo je najveći uticaj na poraz Osmanlija. Kara Mustafa se uspio organizovano povući sa bojnog polja, a na putu nazad, Kara Mustafa je pogubio i Murada Karaya i Oglu Ibrahima, ali mu to nije pomoglo kod sultana Mehmeda IV, koji je naredio njegovo pogubljenje.
U borbama je poginulo oko 15.000 osmanskih muškaraca, a ubijeno je i skoro 4.000 Evropljana. Osmanska vojska je tokom povlačenja povela sa sobom 81.000 zarobljenika, a opsada, koja je trajala 59 dana, je završena.

Rezultati bitke
Osmanski poraz kod zidina Beča bio je prekretnica u osmanskoj i evropskoj historiji. Porazom kod Beča, Osmansko carstvo je izgubilo zamah za napad i širenje u Evropu. Poraz je označio zastoj u osmanskoj historiji. Vojske kršćanskog saveza su potom tokom narednih vijekova krenule u osvajanje dijelova osmanske teritorije u Evropi.

Zašto smo bili sjajni
Knjiga (Nezaboravni dani... Važne stranice iz islamske historije) autora Tamera Badra