«Няма ніякага разрыву паміж размовамі пра іслам і грамадзянскую дзяржаву, пра іслам і грамадзянства, пра іслам і свабоду меркаванняў і веравызнанняў. Тыя, хто мяркуе, што існуе разрыў паміж ісламам і ўсімі гэтымі сучаснымі ідэямі, самі не разумеюць праўды ісламу і не чытаюць гісторыю Прарока, мір яму і благаслаўленне, і яго высакародных паплечнікаў, хай будзе Бог задаволены імі, правільным і справядлівым чынам. Вось чаму дзяржава ў ісламе мае свае адметныя рысы, гэтак жа, як сістэма кіравання ў ісламе мае свае ўласныя асновы служэння Богу, справядлівасці, кансультацый і іх абавязкаў, роўнасці, паслухмянасці тым, хто ва ўладзе, абавязку кансультаваць тых, хто ва ўладзе, адказнасці кіраўніка або пастыра і яго падпарадкавання нагляду судовай улады і нацыі, палітычнага адзінства нацыі, гарантыі правоў і абавязкаў, а таксама свабоды. Гэтыя асновы ўяўляюць сабой аснову ісламскай сістэмы і асновы, якія найбольш выразна паказваюць яе ўнікальнасць».

З кнігі Тамера Бадра «Асаблівасці пастыра і статку»