Я ўбачыў Махдзі і групу людзей пад адным з новых мастоў. Я не мог дакладна сказаць, дзе гэта было. Гэта была пустая плошча пад мостам без мячэці. Калі пад мостам абвясцілі малітву, Махдзі завагаўся, ці варта быць імамам для гэтай малітвы, але ён выйшаў наперад і стаў імамам. Ён ведаў, што ён Махдзі, але нікому не сказаў пра гэта і трымаў гэты сакрэт у сакрэце.
У першым ракааце аль-Махдзі прачытаў суру «Аль-Фаціха», а затым два апошнія вершы суры «Аль-Бакара»: «Пасланец паверыў у тое, што было яму адкрыта ад яго Госпада, і вернікі. Усе яны паверылі ў Алаха, Яго анёлаў, Яго кнігі і Яго пасланнікаў. Мы не робім розніцы паміж Яго пасланнікамі, і яны кажуць: «Мы чуем і падпарадкоўваемся. Табе прабачэнне, Госпадзе наш, і да Цябе — канчатковы прызначэнне». (285) Алах не абцяжарвае душу, акрамя таго, што ёй па сілах. Яна атрымае тое, што заслужыла, і панясе яна тое, што зрабіла. Госпадзе наш, ніводная душа не будзе пакарана за свае грахі. Пакарай нас, калі мы забудземся або зробім памылку, Госпадзе наш, і не ўскладзі на нас цяжар, падобны да таго, які Ты ўсклаў на тых, хто быў да нас. Госпадзе наш, і не ўскладзі на нас тое, што мы не можам несці. Прабач нас, даруй нам і змілуйся над намі. Ты — наш абаронца, дык дай нам перамогу над няверуючымі людзьмі. (286)
Падчас малітвы Махдзі з'явілася мноства салдат і акружыла Махдзі і тых, хто быў з ім. Яны ведалі, што Махдзі быў сярод тых, хто маліўся, але не ведалі дакладна, хто гэты Махдзі. Яны хацелі ведаць, хто такі Махдзі, а Махдзі не хацеў аб'яўляцца ні тым, хто быў з ім, ні салдатам, якія акружалі яго і тых, хто быў з ім.
Салдаты абшуквалі вернікаў і тэрарызавалі іх. Група вернікаў баялася дзеянняў салдат, таму яны пакінулі месца падчас малітвы. Прыкладна палова вернікаў ці менш засталіся з Махдзі ў малітве. Пакуль Махдзі сядзеў у першым ташаххудзе, афіцэр працягнуў руку, каб паціснуць руку першаму шэрагу вернікаў, і яны паціснулі адзін аднаму рукі. Ён зрабіў гэта, каб яны ведалі, хто такі Махдзі. Затым ён падышоў да Махдзі і працягнуў руку, каб паціснуць яму руку падчас першага ташаххуда. Махдзі працягнуў руку і паціснуў яе, неахвотна паціскаючы руку каму-небудзь падчас малітвы. Аднак афіцэр не пазнаў яго, і Махдзі скончыў сваю малітву. Тады афіцэр сказаў салдатам, якія былі з ім: «Я хачу ведаць імёны ўсіх гэтых вернікаў пасля таго, як яны скончаць малітву». Махдзі баяўся, што яны пазнаюць яго.