На прэс-канферэнцыі ў Егіпце я ўбачыў у аўдыторыі сярод журналістаў мужчыну, але мне было незразумела, хто выступае на прэс-канферэнцыі і якая тэма прэс-канферэнцыі. Потым гэты чалавек устаў з-пад журналістаў, назваўся Махдзі і пачаў папярэджваць людзей пра падзею, якая адбудзецца ў будучыні, і іншыя тэмы, якія я не памятаю. Ён сказаў журналістам, што на наступны дзень правядзе міжнародную прэс-канферэнцыю, каб усё растлумачыць, але падкрэсліў, што хоча, каб на ёй прысутнічалі журналісты з усяго свету, асабліва яўрэйскія і амерыканскія журналісты. Гэты чалавек выйшаў з залы, разважаючы, як ён будзе выступаць на прэс-канферэнцыі, якую абяцаў людзям, не маючы знаку ад Усявышняга Алаха, каб людзі яму паверылі. Ён сеў у машыну і паехаў па левай паласе дарогі, якая аддзяляе першы раён горада 6 Кастрычніка і ўніверсітэт 6 Кастрычніка. Раптам ён убачыў нашага майстра Гаўрыіла, мір яму, у вобразе звычайнага чалавека, які спыніўся побач з тратуарам з правага боку дарогі. Чалавек раптам спыніў машыну, убачыўшы нашага майстра Гаўрыіла, мір яму, і наш майстар Гаўрыіл, мір яму, накіраваўся да яго. У той жа час з'явіўся Мухамед Салах, які ішоў з процілеглага боку ад машыны гэтага чалавека і таксама накіраваўся да яго машыны. Сцэна выглядала наступным чынам: чалавек усё яшчэ быў у сваёй прыпаркаванай машыне і не выходзіў з яе, а наш майстар Гаўрыіл, мір яму, і Мухамед Салах былі прыпаркаваны побач з правага боку машыны. Чалавек сказаў нашаму майстру Гаўрыілу, мір яму, як я буду размаўляць з людзьмі на прэс-канферэнцыі без знаку ад Усявышняга Алаха?! Тады наш майстар Гаўрыіл, мір яму, працягнуў руку, прасунуў яе праз акно машыны і паклаў руку на галаву чалавека, які сядзеў на сядзенні кіроўцы, быццам укладваў яму ў галаву патрэбны верш, і ў той жа час Мухамед Салах назіраў за гэтым і быў здзіўлены. Затым чалавек зрушыў машыну, і наш майстар Гаўрыіл, мір яму, знік з месца здарэння, а Мухамед Салах застаўся, які працягваў ісці, імітуючы ўбачанае, і клаў руку на галаву, здзіўлена смяючыся з убачанага, пакуль Мухамед Салах не дайшоў да машыны сваіх сяброў і не павітаў іх, працягваючы класці руку на галаву, смяючыся, пакуль бачанне не скончылася.